**** Mezzo Anne Sofie von Otter en sopraan Natalie Dessay, twee dames van stand die het avontuur allerminst schuwen, storten zich met veel respect en hoorbaar plezier op het “lichtere” werk. Hun recente cd-opnamen met Franse chansons zijn allebei een voltreffer.
**** Mezzo Anne Sofie von Otter en sopraan Natalie Dessay, twee dames van stand die het avontuur allerminst schuwen, storten zich met veel respect en hoorbaar plezier op het “lichtere” werk. Hun recente cd-opnamen met Franse chansons zijn allebei een voltreffer.
Douce France: (h)eerlijke chanson-bloemlezing
Anne Sofie von Otter is en blijft een grote dame van de vocale kunst. Dat ze van vele markten thuis is, weten we intussen. Ze zingt al jaren barok. En sta me de parenthese toe om naar de voor mij nog steeds boven alles uitstekende vertolking van Ariodante te verwijzen: haar integrale van de Händel-opera met Marc Minkowski. Ze ontgint de componisten die tot de “entartete Kunst” veroordeeld waren (het Theresienstadt-project), is een uitstekende opera-actrice (o.a. Sesto in La clemenza di Tito, Octavian in Rosenkavalier, …) en een prachtige liedzangeres, die zowel Zweedse traditionals als liederen van Strauss, Korngold, Berg en vele anderen zingt.
Haar laatste cd voegt een nieuw aspect toe aan haar indrukwekkende palmares: de Franse mélodie en – vooral verrassend – het Franse chanson. In de mélodie valt haar respectvolle en omzichtige omgang met de tekst op. Is een “Heure exquise” ooit meer “exquise” geweest als in de manier waarop zij het zingt? Met een precieuze stembuiging naar de hoge noot. Als we Debussy’s “Trois chanson de Bilitis” horen vloeien en zweven, beseffen we ook de belangrijke rol die haar vaste pianist Bengt Forsberg speelt. Beiden blijven op een onveranderd hoog niveau samen musiceren als jarenlange, ideale muzikale partners. In de liederen van Loeffler en Saint-Saëns worden ze aangevuld met de knappe altviolist Antoine Tamestit. De Danse macabre van Saint-Saëns is een arrangement voor stem, altviool en piano van Bengt Forsberg en laat een spectaculaire stemkunstenares horen. Anne Sofie von Otter laat geen enkele steek vallen, ze is vocaal in prima vorm.
De chanson-cd is een welkome aanvulling op de mélodies. Ook op deze tweede cd geldt dat het gevoel voor prosodie en vooral poëzie van Anne Sofie von Otter feilloos is. Ze zingt bekende nummers, onder andere van Barbara, Legrand, Trenet, Moustaki, en doet dit met flair en charme. Ze past een zekere “ademzetting” toe die meteen een andere, warmere kleur aan de stem geeft. Ze wordt iets waziger, dromeriger, sentimenteler: een “chanson-tint”? Ok, ze is geen Barbara of Piaf, maar ze ontroert en zingt zeker niet gekunsteld als een klassieke zangeres die zich ook even aan een subgenre waagt. Al is de uitspraak heel goed, in dit genre verraadt ze meer dat ze geen geboren Franstalige is. Het begeleidende ensemble is bijzonder mooi en neemt niet alleen haar, maar ook de luisteraar mee in deze heerlijke chanson-bloemlezing. Gewoon genieten van deze muziek!
Entre Dessay et Legrand: spontaan en dromerig
Ook Natalie Dessay is een klassieke hoogvlieger die het avontuur niet schuwt. Van haar verscheen de cd Entre elle et lui waarin Dessay met Michel Legrand aan de piano diens chansons en filmmuziek vertolkt. Het is alsof de muziek voor haar stem en persoonlijkheid geschreven is. Wie ooit de films van Jacques Demy zag – Les Parapluies de Cherbourg, om maar eentje te noemen – ziet ze als het ware terug voor zijn ogen afspelen. In een citaat bij de cd geeft Dessay toe dat ze zich opnieuw als een kind voelt als ze deze muziek samen met Legrand vertolkt. Ze zingt spontaan en met licht hese stem, die ze tegenwoordig soms ook in haar klassieke repertoire heeft. Legrand speelt dromerig en licht. Het klinkt als samen plezier maken, en dat straalt ook af op de luisteraar.
