**** Alweer een opname van dit concerto van Brahms, hoor ik u al denken. Inderdaad, maar deze is alweer bijzonder. Meer nog want, dit keer gaat het om, hoe een uitzonderlijk, muzikaal talent, als vrouw, Duitse muziek aanvoelt.
**** Alweer een opname van dit concerto van Brahms, hoor ik u al denken. Inderdaad, maar deze is alweer bijzonder. Meer nog want, dit keer gaat het om, hoe een uitzonderlijk, muzikaal talent, als vrouw, Duitse muziek aanvoelt.
„Eine Liebeserklärung an das Violinkonzert von Johannes Brahms“, zo klinkt de nieuwe cd van violiste Lisa Batiashvili op Deutsche Grammophon, met de Staatskapelle Dresden o.l.v. Christian Thielemann. Samen met de pianiste Alice Sara Ott speelt ze ook de drei Romanzen van Clara Schumann. Beide werken werden gecomponeerd voor de violist Joseph Joachim (1831-1907).
Na haar eerste cd voor DG “Echoes of Time”, met pianiste Hélène Grimaud en het Symfonieorkest van de Beierse Omroep o.l.v. Esa-Pekka Salonen, waarop Sjostakovitsj’ 1ste vioolconcerto en zijn Lyrische wals, Giya Kancheli’s “V & V”, Arvo Pärts “Spiegel im Spiegel” en Rachmaninovs “Vocalise” op.34 nr.14, is het nu de beurt aan het magistrale Vioolconcerto van Johannes Brahms en de drie subtiele romancen uit 1853-1855 van Clara Wieck-Schumann (1819-1896).
Het orkest o.l.v. Thielemann (°1959) klinkt minder zwaar dan we gewoon zijn in dat concerto. Omdat de dirigent duidelijk kiest voor een eerder afstandelijke terughoudendheid t.o.v. de solopartij, klinkt het orkest dit keer niet overweldigend krachtig. Dit gaat soms ten koste van een volle, dramatische klank, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de subtiele solo’s van de houtblazers die Thielemann in dialoog brengt met de soliste. Ook de strijkers laat hij, zowel gestreken als getokkeld, licht en transparant klinken, om niet te veel, en geen te zwaar contrast te vormen, met de gevoelige solopartij. Dit is niet echt een virtuoze uitvoering, maar wel een interpretatie waarin het samenspel tussen de solist(e) en het orkest, o.a. door verrassende fraseringen, duidelijk een ander licht werpt op de anders vaak zo duistere, donkere en sombere orkestpartijen van de meester uit de Hanzestad.
Lisa Batiashvili (°1979) is een verfijnde violiste die eerder musicus wil zijn, dan wel virtuoze. Dat ze een all round musicus is, bewees ze met haar vorige cd’s. Weet dat ze bvb. op haar Sony cd, niet alleen Beethovens Vioolconcerto en de zes Miniaturen van de Georgische componist Sulkhan Tsintsadze (1925-1991) speelt, maar dat ze op deze cd ook de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen en het Georgian Chamber Orchestra, …dirigeert!.
Ze heeft als violiste eerder een ietwat frêle klank. Ze is niet echt een grootmeesteres van de krachtige strijkstok, ze mist af en toe technische virtuositeit om de snelle loopjes in de finale naar behoren te laten klinken, maar ze speelt verfijnd, kristalhelder en beminnelijk. En, wellicht het belangrijkste, ze geeft sonoor gestalte aan wat ze zelf in het bijhorend boekje omschrijft als de “Geige die hier erscheint als Frauenstimme”. En die Frauenstimme klinkt ook in de romancen van Clara Schumann, gecomponeerd door een vrouw, en uitgevoerd door twee vrouwen. Samen met de al even verfijnde Duits-Japanse pianiste Alice Sara Ott (° 1988), speelt Lisa de romancen, daar waar de muziek dat vraagt, met intieme tederheid, dartele speelsheid of innemende, romantische gloed.
Heel bijzonder is dat Lisa op de Stradivari "ex Joachim“ speelt, één van de Stradivariusviolen ooit in het bezit van Joseph Joachim. Ze speelt dus op het instrument waarop Joachim zelf, het speciaal voor hem gecomponeerde concerto, heeft gespeeld! Dit instrument uit 1715, is eigendom van de Nippon Music Foundation. De cadens is deze van Busoni. Een heel mooie cd.
