***** Nederland is gezegend met het Storioni Festival, een festival om en rond het Storioni Trio. Storioni? Wie? Hij was een 18de-eeuws vioolbouwer uit Cremona en violist Wouter Vossen zijn instrument is een Storioni. Zo kreeg het trio zijn naam, Storioni Trio bestaande uit pianist Bart van de Roer, cellist Marc Vossen en Wouter Vossen.
***** Nederland is gezegend met het Storioni Festival, een festival om en rond het Storioni Trio. Storioni? Wie? Hij was een 18de-eeuws vioolbouwer uit Cremona en violist Wouter Vossen zijn instrument is een Storioni. Zo kreeg het trio zijn naam, Storioni Trio bestaande uit pianist Bart van de Roer, cellist Marc Vossen en Wouter Vossen.
Aan de hand van het Festival in 2012, verscheen bij Challenge Classics een cd met het Storioni Trio en het Nederlands Symfonisch Orkest onder leiding van Jan Willen de Vriend. Normaal val ik niet voor De Vriend zijn Beethoveninterpretaties, onze smaak betreffend Beethoven is te anders (dit betekent niet dat De Vriend niet goed zou zijn!), maar deze keer heeft hij me beet. Hij niet allen, ook de leden van het trio hebben me bij de muzikale kraag.
De cd opent met het wereldberoemde Triple Concerto voor viool, cello en piano in C opus 56 van de Grootste Aller Tijden(*) Ludwig Van Beethoven. Dit schitterend werk, symfonisch en dan weer helemaal concerto: wie anders dan Beethoven kon dit zo sterk uitpuren en kracht geven, helemaal passend in het vuur van het leven dat een jonge sterke 30-er eigen is? Algemeen genomen krijgen we hier een uitvoering die je hedendaags/historisch met een sterke saus neo-romantiek gekruid zou kunnen noemen. Men haalt uit alle interpretatieperiodes het beste al hou ik minder van het soms slepende dat de neo-romantiek in zich draagt. Uit het hedendaagse zou ik het niet-binden laten want Beethoven verlangt altijd een ruime brede boog over alles heen. Historisch is het instrumentarium en het leeuwendeel van de interpretatie. Geloof me, ondanks een paar persoonlijke opmerkingen, ontroering maakte zich van mij meester bij het luisteren naar het eerste deel. En welk gevoel overmande me dan bij het Largo? De cello pakte me, koude rillingen… Aaah! Zo hoor ik het ook wel graag, zeker weten en dan hoe de pianoforte zoet aansluit en de viool even warm overneemt waarna het orkest zacht-zonnig inpikt om het Rondo alla polacca te maken tot wat het is, dat treft.
De jonge lentedag – mijn deur staat open, ik hoor de natuur meezingen – wordt hierdoor nog veel mooier en het is nog niet voorbij, hij wordt nòg mooier, romantischer, intiemer en zaliger bij het beluisteren van het tweede werk op deze cd, het Archduke Trio (waarom toch zo in het Engels? Zucht en enig echte minpunt!) Meer dan “O zo mooi! Eén instrument, één musicus, één Beethoven”, kan ik u niet meegeven beste lezers en straks hoop ik ook luisteraars. Ik zou willen meer vertellen maar neen, overtuig uzelf, het kan als reclame overkomen en dan zij het maar zo maar koop je, schenk jezelf en eender wie je het gunt deze bron van warme liefde.
(*) De Grootste Aller Tijden was in de jaren 1960/70 een boekenreeks waarin grote figuren, waaronder Ludwig Van Beethoven op een zeer educatieve wijze, met vlotte tekst en rijke illustraties, aan de kinderen en jeugd werden voorgesteld. Zowel het boek over Mozart als Beethoven schonken mij als 9-jarige jongen, een groter inzicht en overtuigden me dat we het verplicht waren aan hen om hun muziek uit te voeren met in het achterhoofd de leefwereld van de componisten.
