Haat, wraak, woede en passie in het extreme: Lully bespeelt deze emoties meesterlijk in zijn laatste opera Armide, gecreëerd tijdens het bewind van de kunstzinnige Zonnekoning Louis XIV in de Académie Royale de Musique in Parijs in 1686.
**** Haat, wraak, woede en passie in het extreme: Lully bespeelt deze emoties meesterlijk in zijn laatste opera Armide, gecreëerd tijdens het bewind van de kunstzinnige Zonnekoning Louis XIV in de Académie Royale de Musique in Parijs in 1686. De barokke overvloed wordt in de productie van Robert Carsen en dirigent William Christie knap en zinnig in toom gehouden voor een hedendaags publiek. Het verhaal van de magische Armide die zich niemand wil gewonnen geven tot ze valt voor de knappe ridder Renaud krijgt bij Robert Carsen een sobere en zinvolle vormgeving. Voor het turbulente gedrag en de tomeloze uitbarstingen van Armide vindt hij overtuigende gestes in de sobere maar toch rijke context van zijn lege paleisdecor met hemelbed. Hij heeft geluk met zijn vertolkster, want de zangeres van Armide zorgt ervoor dat we zo geboeid naar haar blijven kijken en luisteren. Stéphanie d’Oustrac leeft zich helemaal in Armide in. Met haar wilde krullerige zwarte haren en losjes gekleed in een zijden rode jurk, laat ze elke vezel van haar soepele lichaam spreken van woede, verlangen, haat en liefde. Ze ìs de tovenares en op het einde de ontgoochelde geliefde in de slotaria “Le perfide me fuit”. Haar expressieve stem die ietsje hard is, wat bij het personage past, kan de meest halsbrekende fiorituren aan en lijkt onvermoeibaar. De mimiek van de zangeres maakt deze dvd- opname met vele close ups fascinerend en verrukkelijk. Alleen al voor haar is de dvd het kopen en bekijken waard.
d’Oustrac is goed omringd met zangers die perfect passen in de stijl van deze Franse barokopera: de allegorische personages van La Haine, La Gloire en La Sagesse zijn schitterend vertolkt door Laurent Naouri, Claire Debono en Isabelle Druet. De bas-bariton Nathan Berg vormt een mooi en rustig tegengewicht voor de hysterische Armide als charismatische Hidraot. Paul Agnew ontgoochelt lichtjes: hij is nog steeds een degelijke zanger voor dit barokrepertoire maar mist glans in de stem en vooral blijft hij toch wat kleurloos en neutraal. Kleurloos en neutraal zijn adjectieven die zeker niet van toepassing zijn op dirigent William Christie die zich in dit repertoire als een vis in het water voelt. Met natuurlijke charme en levendige maar vaste hand leidt hij zijn somptueuze ensemble Les Arts Florissants. Carsen heeft een grappige en handige oplossing gevonden voor de proloog, wat een saaie en oubollige lofzang op de koning kan zijn: de opname verplaatst de proloog naar het schitterende paleis van Versailles waar een groep nieuwsgierige en argeloze toeristen een rondleiding krijgen. Het levert mooie prentjes op en geeft tegelijk het balletaandeel van de opera een leuke plaats in het geheel. Eens de vijf bedrijven van de opera beginnen kunnen we genieten van een rustige scène in grijs-blauwe tinten die prachtig belicht is en alle aandacht op het centrale personage toespitst. Deze dvd is heerlijk muzikaal film-theater.
