Animatiefilm Peter en de Wolf

Auteur Hermine Couvreur

Terecht een Oscar-winnaar!

‘Peter en de wolf’, een muzikaal sprookje door Sergej Prokofjev geschreven voor deklamatie en orkest, werd voor het eerst in 1936 in Moskou opgevoerd. Het zou wereldwijd groot succes kennen.

In 2006 bracht Suzie Templeton een korte animatiefilm uit van dit verhaal, in samenwerking met het Philharmonic Orchestra o.l.v. Mark Stephenson. Hij werd terecht bekroond met een Oscar. De film is nu uitgegeven op DVD bij het Duitse label Arthaus Musik.

Het verhaal op deze DVD verschilt enigszins van de oude versie. We zien Peter (strijkinstrumenten) bij zijn grootvader (fagot) wonen in een moderner Rusland van de jaren ’60 van de vorige eeuw. Peter is een ongelukkige, eenzame jongen die niet aanvaard wordt door de kinderen uit het naburige stadje. Zijn enige vrienden zijn de eend, een Indian Runner Duck (hobo) en het ‘vogeltje’, in de film een grote kraai zodat de piccolo hier wel wat vreemd bij klinkt, niet zo’n goede keuze dus.

Peter weet te ontsnappen aan de benauwenis van grootvaders keet en op dat moment zet de muziek met de strijkinstrumenten het overbekende thema in. Peter speelt op het ijs en lacht met de capriolen van zijn vriendjes.

De door grootvader verwende kat (klarinet) tracht het vogeltje te vangen, maar dat mislukt. Hoewel de angorakat naar mijn smaak té karikuturaal is getekend, overdreven dik en met een vreselijk valse blik in de ogen, slaagt Templeton er toch in de typische aard van een kat met humor weer te geven.

Prachtig om zien is dan weer de figuur van de wolf, de hoorns klinken telkens dreigend maar zo mooi ook dat je de wolf niet ‘slecht’ kunt vinden. Peter en de wolf kijken elkaar aan met dezelfde ijsblauwe ogen, beiden boos op de wereld, zij het wellicht om andere redenen.

Kort verteld: de wolf eet de eend op. Peter vangt de wolf met de hulp van de vogel. De jagers (pauken en grote trom) komen te laat want Peter en grootvader brengen het dier reeds naar de stad waar het verkocht zal worden.

Waar in de oude versie de wolf gedoemd is de rest van zijn leven door te brengen in een zoo, loopt het hier anders maar dat moet u zelf zien. Wel wil ik nog verklappen dat de hobo naar het einde toe nog te horen is…

Het Symphonia Orchestra o.l.v. Mark Stephenson speelt voortreffelijk. Beeld en muziek zijn ongelooflijk goed op elkaar ingespeeld, onlosmakelijk verbonden ook. Elk instrument speelt voluit en er is absoluut geen nood aan een, voor mij storende, vertellende stem.

De extra’s die we kunnen bekijken en beluisteren op de bonus, zijn meer dan de moeite waard. Niet enkel worden de muzikale thema’s en de gebruikte instrumenten voorgesteld, ook andere achtergrond informatie wordt boeiend uit de doeken gedaan.

Sterk aanbevolen.