**** Agrippina is de eerste succesopera die Händel componeert. We hebben hier dus te maken met een vroeg werk van hem dat hij voor zijn grote en lange bloeiperiode in Londen schreef.
**** Agrippina is de eerste succesopera die Händel componeert. We hebben hier dus te maken met een vroeg werk van hem dat hij voor zijn grote en lange bloeiperiode in Londen schreef. De opera ging in première in Venetië op 26 december 1709 maar Händel had al voor de première wijzigingen aangebracht. René Jacobs grijpt grotendeels terug naar de autograaf van de opera en geeft daar in het cd-boek een verantwoording voor. Hij maakte zijn versie voor voorstellingen in Berlijn in regie van Vincent Boussard (2010) maar zijn keuze levert een spannend stuk op waarvan de levendigheid ook standhoudt bij een beluistering zonder regie.
Agrippina maakt van de afwezigheid van haar man Claudio gebruik om haar zoon Nerone tot opvolger van de keizer te laten uitroepen. Pallante en Narciso zijn haar handlangers. Maar Claudio zelf had Ottone voor de opvolging voorzien. De ambitieuze plannen van Agrippina worden gedwarsboomd door haar rivale Poppea, die bemind wordt door Ottone, maar ook het hof gemaakt wordt door Nerone en Claudio. De rivaliteit in de liefde geraakt verstrengeld met de politieke ambities, wat leidt tot een kluwen van nauwelijks ontwarbare intriges. Poppea doorziet het complot van Agrippina en overwint in de liefde: ze kan Ottone houden als minnaar en Claudio geeft toe dat Nerone zijn opvolger wordt. Zo krijgt ook Agrippina haar zin.
Een bonus-dvd bekijk je meestal pas achteraf, letterlijk als “extra” bij een cd-opname. De dvd bij Agrippina geeft zoveel zinnige informatie dat het aangewezen is hem eerst te bekijken. Bovendien is de film (Nayo Titzin) zo knap gemaakt dat hij als een teaser fungeert om naar de opname te gaan luisteren. Je wil onmiddellijk kennismaken met die personages beheerst door machtswellust, bezitsdrang, hoogmoed en afgunst. De beluistering is inderdaad spannend. René Jacobs weet je met zijn dramatische aanpak en dank zij zijn uitstekend orkest mee te sleuren in de intriges. Het orkest is zoals steeds alert en dynamisch en tot in de continuo-partijen van klavecimbel of bas hoor je details die het affect al aankondigen dat de volgende aria zal beheersen. Fijn precisiewerk dat nooit de drive ophoudt van het geheel. Jacobs omringt zich met enkele van zijn vaste vocale waarden. Alexandrina Pendatchanska heeft als Agrippina een ietwat bittere toon in haar hoge sopraan maar dat past perfect om haar perfide karakter gestalte te geven. In haar aria Pensieri, voi mi tormentate (bedrijf II, scène 13) druipt het venijn en het verraderlijke van haar personage af. Jenniver Rivera mist glans in haar mezzo en klinkt onpersoonlijk als Nerone. Ze kan zeker de schitterende Malena Ernman die we ooit live in de Munt meemaakten in deze rol niet doen vergeten. Poppea is hier nog niet zo verdorven als bij Monteverdi en Sunhae Im zingt haar met parelende coloraturen. Het wordt helemaal heerlijk als ze in duet met de sublieme en natuurlijk klinkende contratenor van Bejun Mehta zingt. De stem van Marcos Fink is droog en star maar zijn interpretatie past voor Claudio. Dominique Visse is zoals steeds zijn onvervalste komische contratenor-zelf als Narciso en ook de kleinere partijen van Pallante en Lesbo vallen perfect in de toon. Een schitterende opname, die meesleept van begin tot einde met hoogtepunt in het derde bedrijf waar Jacobs een opeenvolging van wervelende aria’s biedt.
