De naam van Piet De Loof zegt velen niets, raar maar waar. De Loof schrijft al jaren jeugdboeken waar de klassieke muziek op een of andere wijze de rode draad van het verhaal vormt of op zijn minst de inspiratiebron is. Voor u lazen we ‘De cello van Mevrouw Rozas’ (2007) en ‘Het Laatste Lied’ (2013).
De naam van Piet De Loof zegt velen niets, raar maar waar. De Loof schrijft al jaren jeugdboeken waar de klassieke muziek op een of andere wijze de rode draad van het verhaal vormt of op zijn minst de inspiratiebron is. Voor u lazen we ‘De cello van Mevrouw Rozas’ (2007) en ‘Het Laatste Lied’ (2013).
In deze recensie vind je een schets van de twee jeugdboeken waar muziek voor de hoofdpersonages een belangrijke ondersteunende rol speelt in het leven.
De auteur geeft de lezer de kans om in de ziel van de hoofdrolspelers te kijken. Wat hen bezielt, hoe ze tot keuzes komen, wat hen karakteriseert. Hoe hun liefde voor muziek zich manifesteert en wat ze er mee doen. De wonderlijke wereld van kinderen met hun eigen vroege volwassenentrekjes komt aan bod op de climax van hun jeugd. Wat brengt vreugde? Wat brengt droefheid? Hoe is muziek een oplossing voor hun problemen? Hoe is muziek zalvend voor de kwetsuren die een harde wereld hen toedient?
De twee boeken hebben gelijklopende kenmerken. Het gaat om jongeren in de puberteit bij wie muziek een belangrijke rol heeft in het leven. Muziek is een effectvol soort Universele Taal van gevoelens voor hen.
De cello van Mevrouw Rozas
Het verhaal vertelt over een jongen van twaalf, Orfeo. Hij is verliefd op geluid. Op een achtergrond van een verscheurd huwelijk, blijft Orfeo achter met zijn moeder wanneer zijn vader na een ruzie vertrekt. Het verhaal vertelt hoe je als kind onzeker kan zijn onder plagerijen van leeftijdsgenoten en hoe muziek daarbij helpt. Hoe je met muziek mensen kan doen herleven. Hoe een muzikant naar klanken luistert. Daarmee begint het verhaal.
Het boek vertelt eigenlijk drie verhalen: het verhaal van de jongen Orfeo, het verhaal van de moeder en het verhaal van mevrouw Rozas. Daarbij worden deze levens verstrengeld wanneer mevrouw Rozas ‘iets’ in Orfeo herkent. Zelf speelde ze al jaren niet meer. Niet meer sinds… die dagen… daar… Wanneer ze Orfeo ziet herkent ze in hem een muzikant. Ze wordt zijn lerares muziek. Ze beleven daarmee samen intense momenten als mevrouw Rozas Orfeo muziek laat spelen die ze heeft van vroeger… van vrienden… van lang geleden…
Orfeo speelt deze muziek op verschillende gelegenheden en brengt er vreugde mee, troost en herinneringen. Op school raakt hij zijn klasgenootjes diep met de warme klanken van zijn cello. De klasjuffrouw wil meer weten van de muziek en Orfeo gaat op zoek naar de vrienden van mevrouw Rozas die voor haar muziek hadden geschreven. Dan ontdekt hij het pijnlijke geheim van mevrouw Rozas …
Het boek is geschreven voor kinderen vanaf 12 jaar, maar is eveneens geschikt voor volwassenen die jong van hart bleven.
Het laatste lied
In dit boek verplaatst de lezer zich snel in de ziel van het hoofdpersonage: Viola. Viola is een meisje van 15 die het moeilijk heeft met feiten uit het verleden. Haar persoonlijkheid brengt haar er toe om de oplossing te zoeken in het beluisteren van muziek. Daar wordt ze zeer goed in, samen met een vriend en een vriendin: Jana. In hun vriendenkringetje van drie bediscussiëren ze muziek. Ontdekken ze dat deze discussies zeer persoonlijk kunnen worden. Ze leert muziek beluisteren te gebruiken voor hulp aan anderen.
Viola is dochter van een bekende operazangeres en kind uit een gebroken relatie. Niemand lijkt aandacht voor haar te hebben en Viola vlucht in de muziek die ze hartstochtelijk beluistert. Wat niemand opmerkt is dat Viola, na een probleem met Jana, wegzakt in een psychisch onheelbaar lijden. Ja, de leerkrachten op school viel het wel op dat Viola haar punten fel en snel verslechterden, al voor het voorval met Jana. Maar er werden niet de juiste vragen gesteld. De nodige verbanden werden niet gelegd door de moeder noch de leerkracht…
Dan kan Viola met haar moeder naar Italië, waar ze onverklaarbaar droomt. Farinelli is de hoofdrolspeler in haar droom. Het obsedeert haar, maar door de muren om haar ziel kan ze er niet over praten met haar omgeving. Ze droomt van de mooiste muziek die Farinelli voor haar zingt, maar die ze niet kan onthouden… Het laatste lied…
Viola is een pubermeisje dat vecht met problemen die ze niet aan kan. Op het einde verwijdert ze alle muziek van haar iTunes. Als een symbolisch gebaar van wat volgen zal… Ze wil het laatste lied een laatste keer horen… Komt er hulp?
Het boek is geschikt voor veertienjarigen, en ouder. Het behandelt op een verhalende wijze hoe het kan vergaan met mensen in problemen.
 (c) Joseph Van de Fackere (1879-1946)-75x75.jpg)
