Het niet onbelangrijke Huis van Arenberg was mee bepalend gedurende eeuwen voor de kunst en cultuur op hoog niveau in de Lage Landen (in de ruimste betekenis = de 17 Provincieën en de aansluitende gebieden in het huidige Duitsland en Frankrijk). Het dienen van de Schone Kunsten lag de familie altijd nauw aan het hart. De edelste vorm van de Schone Kunsten, de klassieke muziek, was en is nog steeds sterk aanwezig in allerlei vormen.
Het niet onbelangrijke Huis van Arenberg was mee bepalend gedurende eeuwen voor de kunst en cultuur op hoog niveau in de Lage Landen (in de ruimste betekenis = de 17 Provincieën en de aansluitende gebieden in het huidige Duitsland en Frankrijk). Het dienen van de Schone Kunsten lag de familie altijd nauw aan het hart. De edelste vorm van de Schone Kunsten, de klassieke muziek, was en is nog steeds sterk aanwezig in allerlei vormen. Vandaag worden er concerten georganiseerd, eerder beperk. De familie kan niet meer, zoals bijvoorbeeld in de 18de eeuw, even royaal geld spenderen aan creatie-opdrachten, verzamelingen opbouwen en zo meer. De geschiedenis heeft dit zo bepaald. Vandaag leeft de familie d’Arenberg minder in de kijker. Het was anders in bijvoorbeeld die 18de eeuw, zeker met de muziek. Het was zelfs zo anders dat er een boek is aan gewijd en dat boek – jammer genoeg uitsluitend in het Frans te verkrijgen (die adel toch…) – is een pracht van een uitgave, gerealiseerd door de wetenschappelijke uitgeverij Brepols.
Onder de titel ‘Les ducs d'Arenberg et la Musique au XVIIIe siècle’, stelde auteur en musicologe Marie Cornaz een rijk met tekst en beeld geïllustreerd boek samen dat meer vertelt dan het zuiver muzikale aspect zodat de lezer een realistisch beeld krijgt van het invloedrijke bestaan van de hertogen. Ze drukten een niet weg te wissen stempel op de politieke evoluties. Vandaag is de hoofdzetel al lang niet meer in het oude Hertogdom Arenberg in de Eifel maar wel in Edingen. In Edingen worden de archieven bewaard en Cornaz slaagde erin bij het plichtsbewust en met jarenlang behoedzaam doorpluizen om onder meer twee partituren van Vivaldi te ontdekken. Deze twee werken werden niet zo lang geleden in wereldprelière uitgevoerd en de ontdekking haalde uitvoerig de pers.
De oudste bronnen van het muziekarchief van de familie Arenberg situeren zich rond het jaar 1700 maar tijdens het bewind van hertog Léopold-Philippe, vierde hertog d’Arenberg (1690-1754) vond de belangrijkste periode uit het muzikale leven van de familie plaats. Er werd een verzameling handschriften samengesteld met werken van beroemde maar ook onbekende en vandaag feitelijk nog te herontdekken componisten. Léopold-Philippe was een kind van zijn tijd wat blijkt uit onder meer de herontdekte werken van Vivaldi maar ook werken van Luly, Händel en Pergolesi vullen de verzameling aan. Zijn opvolgers Charles-Marie Raymond (1721-1778) en Louis-Engelbert (1750-1820) breidden de collectie uit en opnieuw vinden we namen die vandaag het muziekleven nog steeds in eerste rang bepalen: Mozart en Haydn om de twee bekendste namen te noemen. Ze staan broederlijk vermeld naast illustere onbekenden.
Het boek is als zoveel kunstboeken mooi verzorgd en je ontdekt – voor wie het Frans minder machtig is – alvast hoe centraal de hertogen van Arenberg stonden in het politieke en kunstzinnige leven van onder meer het grondbebied dat later België zou worden. Je krijgt niet alleen portretten en tekeningen van de kastelen te zien, je krijgt een beeld van oude instrumenten, verschillende unieke partituren en zo meer. Dit historisch werk past wel degelijk in de visie van een uitgeverij als Brepols wiens boeken je niet zomaar in eender welke winkel en nog minder op het internet te grabbel gegooid zal vinden.
