Het zal wel een speciale ervaring zijn: als vader en zoon samen op de scène staan voor een liedrecital en dan nog als twee tenoren? Ook voor het publiek was het een aparte belevenis. Een zeer aangename in elk geval. Het programma zat knap in elkaar, al was de keuze van componisten uitgebreid en gevarieerd. 

Het zal wel een speciale ervaring zijn: als vader en zoon samen op de scène staan voor een liedrecital en dan nog als twee tenoren? Ook voor het publiek was het een aparte belevenis. Een zeer aangename in elk geval. Het programma zat knap in elkaar, al was de keuze van componisten uitgebreid en gevarieerd. De “lichte” rode draad was de natuur, de “diepzinnige” rode draad het thema van de dood, die in allerlei facetten voorkwam. Wat de inhoud van het lied ook was, elk van de zangers bracht die steeds op intense en zeer bewuste manier tot uiting in zijn vertolking. Naargelang het lied kregen we telkens hetzij een levendig tafereel (Neue Liebe, neues Leben van Beethoven) hetzij een diepzinnige of intieme beschouwing (Wanderers Nachtlied van Schubert) die werkelijk recht naar het hart ging.

Zelfs al was hij licht verkouden, de vocale kwaliteit van Christoph Prégardien is onaangetast. De stem heeft nog steeds dat hele mooie en ietwat speciale maar aandoenlijke timbre en dat kwam hem uitstekend van pas in de mooie selectie liederen. Een groot liedzanger. Zijn zoon Julian heeft een knappe stem, helder en zuiver maar zonder dat speciale en misschien ook nog niet met eenzelfde uitstraling naar de zaal toe. Michael Gees was zoals steeds een attent en uiterst subtiel pianist, een tekstvertolker met de toetsen.

Dat de twee zangers het publiek telkens verrasten door het aandeel dat elk van hen voor zijn rekening nam in een lied was ongetwijfeld een factor van spanning. Of dat de bedoeling was van de zangers, weet ik niet maar het droeg er in elk geval toe bij dat men nog meer dan anders geboeid bleef luisteren.

Een tweede effect was dat men de liederen eens op een “andere” manier hoorde dan in een “gewoon” recital met één zanger, al was het effect niet voor alle liederen even geslaagd. Bij Abendempfindung an Laura (Mozart) vond ik het tweestemmig zingen bij voorbeeld ietwat gezocht en dit lied werd niet echt gediend met deze manier van vertolken. Liederen als de ballade Der Zwerg (Schubert) die een dialoog hebben, lenen zich uiteraard beter voor het zingen met twee en in sommige liederen werd een dialoog gecreëerd, bij voorbeeld in Der Kuss (Beethoven) waar vraag en antwoord verdeeld werd onder Christoph en Julian Prégardien. De manier waarop met de liederen werd omgegaan is in elk geval zeer zorgvuldig uitgewerkt en Julian Prégardien en Michael Gees die als arrangeurs tekenen, zijn niet over één nacht ijs gegaan voor hun bewerking. Ook de intro of tussenspelen van de piano zijn trouwens her en der licht aangepast. Als rariteit heeft het zijn waarde en charme en het uitstekende artistieke niveau van de drie vertolkers is ongetwijfeld een element bij het welslagen van dit soort recital.

Het doet ons alvast uitkijken naar de volgende optredens van Christoph Prégardien tijdens de “Focus Prégardien” in de Singel. 22 maart treedt hij als dirigent op (Bach Johannespassie) en opnieuw als zanger op 28 april 2012 in een koorprogramma.