Pierre Bleuse ontmoet Symfonieorkest Vlaanderen. Een muziekstuk van Roussel, walst naar de toeschouwer, in smakelijke sferen. Jakob Koranyi is dan weer teder-zachte verticaliteit. Haydn op cello. Van Mozart de Symfonie nr. 41. Dit stuk werd door Mozart in de zomer van 1788 afgewerkt.
De opening komt met een blinkend verhaal. Het is van Albert Roussel, componist en zeeman. Met zijn neoklassieke Sinfonietta is het reizen naar vorige eeuw. De echt ‘klassieke’ periode wordt gevonden met de twee sterren Haydn en Mozart. De gebrachte werken zijn Haydns Celloconcerto in c groot en Mozarts Symfonie nr. 41, bijgenaamd “Jupiter”.
Oude muziek, Bleuses blik
Eén van Bleuses doelstellingen is om het publiek (en de muziek) met elkaar te verzoenen. Volgens de dirigent zou onze interesse voor muziek uit het verleden gegroeid zijn om uiteindelijk in een, zoals hij het noemt, quasi museale wereld terecht te komen. Bleuse is van mening dat we ons afgesneden hebben van onze gidsen, componisten en scheppers. Zo stellen we vast dat de hedendaagse muziek heden ten dage spijtig genoeg een niche muziek is geworden die nog een handvol mensen interesseert.
Bleuse brengt een nieuwe twist aan de muzikale ervaring door de toeschouwers doorheen verschillende eeuwen te laten reizen. Ook geeft hij de kans aan solo muzikanten uit zijn orkest. Pierre Bleuse tracht hiermee getalenteerde jonge musici orkestervaring te geven.
Pierre Bleuse is benoemd tot muziekdirecteur van het Ensemble Intercontemporain (EIC), een formatie van solo muzikanten, gespecialiseerd in de interpretatie en verspreiding van werken van de twintigste eeuw tot vandaag.
Zijn focus ligt op muzikale creaties. Hij kijkt er naar uit nieuwe orkesten te ontmoeten. En zijn muzikale reis verder te zetten.
De artiesten
“Language but no words.” Jakob Koranyi verrast met woorden die mij raakten. Pats. Daar valt hij dan. Als een donder die blijft rommelen in hooggebergte. Een regel stemt tot nadenken en brengt tot inkeer. Ook met zijn instrument, een cello uit 1756, wist hij te bekoren. De solo zette sterk in. Het deed mij beseffen hoeveel luxueuzer, en vrolijker en rijker het samenspel, van alle spelers samen is. Koranyi kreeg een verwarmende verwelkoming van het publiek, en maakte indruk, met technieken, en gevoel en verfijning.
Met de komst van Koranyi verdwijnt het Symfonieorkest Vlaanderen even op de achtergrond. De cellist staat in de spotlight. En er staat een andere grootse man naast hem op het podium. Het is Pierre Bleuse. Dirigent, muziekdirecteur en voorvechter van nieuwe muziek… Een man op weg zich te ontpoppen tot een van de meest boeiende en gewilde dirigenten ter wereld. Het symfonieorkest, in de schaduw van een reus, met kinderlijke, nonchalante – en ja – heerlijk gespeelde noten.
Eindnood
Het geheel van samenwerkende musici is fijn om te ervaren. Vanuit mijn waarneming durf ik stellen dat er cohesie was. De muziek ging over de zaal heen en vermengde de gasten met de muzikantengroep. De pauze heeft wat weg van de minuten, die met gele lokken glimlach en een handgebaar vanuit de koperblazersrij geproduceerd is. Ik vond het rustpunt te popperig om van een consumptie te genieten. Ik ervoer gevoelens waaronder; opgejaagd, gepasseerd, beknot, afwijzing, onbeholpen, alleen zijn, bang, twijfel, uitzichtloos, vanuit onvervulde behoeften, wanneer het theaterhuis aanmaande terug in de zaal plaats te nemen.
Deze culturele activiteit zou ik aanraden, omwille van haar gehalte aan verfijning, aan meer dan wie gekomen zijn, en aan minder dan iedereen. De avond was te genieten in een provinciestad. De provinciaalse rijen suggereren: licht een tikkel te hoog gegrepen, voor Deinzes cultuurcentrum, het Leietheater.
- WAT: Pierre Bleuse dirigeert Mozart
- WANNEER: Vrijdag 10 juni 20 u
- WAAR: Leietheater Grote Zaal
- WIE: Jakob Koranyi [cello], Symfonieorkest Vlaanderen o.l.v. Pierre Bleuse
Nog te zien op 19 juni in Roeselare: tickets & info
