**** De naam Prégardien is zo stilaan een waarmerk voor sublieme kunst in de vocale muziek. Er was eerst de beroemde vader Christoph Prégardien, en stilaan treedt de zoon Julian meer en meer in zijn spoor. Deze cd getiteld Dichterliebe is dan ook niet de zoveelste opname van deze beroemde liedcyclus van Schumann. Daarvoor is het geheel van het programma te bewust gekozen en vooral de vertolking van Julian Prégardien te persoonlijk.

De beroemde cyclus Dichterliebe wordt omringd door enkele minder populaire liederen uit Schumanns vroeger en later liedrepertoire. Zo maakt Prégardien meteen duidelijk dat de liedkunst van Schumann niet alleen te bewonderen valt in het beroemde liedjaar 1840, toen zijn kunst ten volle losbrak dankzij het huwelijk met Clara Wieck. De cd opent met In der Nacht, een duet uit Spanisches Liederspiel (opus 74) – een weinig bekende cyclus van tien liederen voor tenor en sopraan – en sluit af met het wondermooie ballade-achtige late lied, Mein Wagen rollet langsam uit de 4 Gesänge (opus 142). Het ontroerend-tragische Die Löwenbraut evoceert een sprookjesliefde tussen een leeuw en een jong meisje. Er zijn ook een paar stukjes van Clara Schumann, zij het bijzonder weinig om van een echte hommage aan de 200-jarige componiste gewag te maken. Haar werk – Drie Romances voor piano en het lied Wenn ich in Vöglein wär – wordt eerder geïntegreerd als een soort intermezzo om het programma de sfeer van een huisconcert mee te geven.

Nieuwe editie

Met het “voorprogramma” bereidt Julian Prégardien de luisteraar als het ware voor op de wereld van geluk en wanhoop, extreme verrukking en kwetsbaarheid die Dichterliebe tot zo’n intieme en aangrijpende cyclus maakt. In zijn voorwoord verklaart Prégardien dat hij gebruikmaakt van de nieuwe editie van de cyclus door Bärenreiter, maar hoe dan ook interpreteert hij zeer persoonlijk en schrikt hij niet terug om een eigen frasering en her en der kleine versieringen volgens eigen aanvoelen toe te passen. Samen met pianist Eric Lesage neemt hij de luisteraar mee op een vloeiende en boeiende tocht doorheen de liefde van de dichter. Piau mag er nog even bij en bekent haar liefde op de achtergrond van Wenn ich in deine Augen seh.

Prégardien bevestigt zijn talloze mogelijkheden voor kleur en nuance. Zijn tenorstem heeft een ruim register met zowel bitterheid (Ich grolle nicht) als tederheid. Het beluisteren van een lied als Das ist ein Flöten und Geigen, doet je bijna van expressionistische zangkunst spreken. Ik vind hem een zanger met een interpretatiekunst vergelijkbaar met Ian Bostridge. Hij heeft een heel ander stemtimbre, maar legt ook heel specifieke accenten en heeft een sterke persoonlijke tekstinterpretatie.

Kunstig naspel

Ik ben niet zeker of de keuze voor Sandrine Piau in dit repertoire de juiste is. Piau heeft onbetwistbaar een zeer mooie, zuivere en gevoelige stem, maar ze mist projectie. Ze klinkt intiem en poëtisch, maar ook onzeker. En als Julian Prégardien op het toneel verschijnt, is het verschil in présence zo groot, dat Piau als partner tekortschiet.

En dan is er het heerlijke spel van Eric Lesage op de zachte pianoforte. Hij zorgt voor de ideale verhouding tussen stem en piano, voor verdieping van de emotie of oplossing van de spanning. Elk naspel is een kunststukje op zich.

Deze opname biedt een vernieuwde luisterervaring voor de muziek van Schumann. De hele cd en de cyclus Dichterliebe krijgt een verdieping van betekenis door de kracht van de interpretatie, de accenten, het ritme en de heerlijke pianoklank.

• WAT: Robert Schumann (1810-1856) | Dichterliebe
• WIE: Julian Prégardien (tenor), Sandrine Piau (sopraan) en Eric Lesage (piano)
• UITGAVE: Alpha Classics 457