**** Bij Sony verscheen een cd met muziek voor harp van de Italiaanse componist Ludovico Einaudi (°1955). Magisch, etherisch en fascinerend. Heel mooi.
**** Bij Sony verscheen een cd met muziek voor harp van de Italiaanse componist Ludovico Einaudi (°1955). Magisch, etherisch en fascinerend. Heel mooi.
De Nederlands-Koreaanse harpiste Lavinia Meijer werd in 2012 bekend met haar vertolking van composities van Philip Glass. Deze cd werd uitgegeven door Channel Classics en kwam tot stand vanuit een nauwe samenwerking met de componist. Dit is nu niet anders met haar nieuw soloproject rond Ludovico Einaudi. Deze Italiaanse componist en pianist is vooral bekend sinds de solo-cd “Le Onde” (1996), naar “The Waves” van Virginia Woolf. Hoewel leerling van Luciano Berio, werd hij bekend als de muzikale verpersoonlijking van melodieuze en ingetogen muziek.
films
Ludovico Einaudi, een kleinzoon van de gewezen president van Italië, werd geboren in Turijn en studeerde aan het Conservatorio Giuseppe Verdi in Milaan. In 1982 behaalde hij zijn diploma als componist en studeerde bij Luciano Berio. Hij kreeg een beurs voor Tanglewood en begon te componeren. Halverwege de jaren '80 vond hij zijn persoonlijke stijl, won internationale prijzen en zijn muziek werd gebruikt in films. In 2010 werd zijn muziek bvb. gebruikt in de horrorfilm “Insidious” van de beruchte James Wan (°1977, regisseur van de zes vreselijke “Saw” films) en in 2011 werd Einaudi's muziek gebruikt in de komische film “Intouchables” naar het autobiografisch boek “Le Second Souffle” van Philippe Pozzo di Borgo. Herinner u de onvergetelijke Omar Sy als “Driss”, de knotsgekke verzorger van Philippe, die daarvoor in 2012 meer dan terecht de César voor Beste acteur kreeg. Zijn “In A Timelapse” voor piano en deels elektronisch, kent u misschien van het Canvasprogramma “Land in de kering”, de negen documentaires over ingrijpende, maatschappelijke veranderingen in Vlaanderen en België in de tweede helft van de twintigste eeuw. Deze werden vorige zomer uitgezonden.
‘Let it flow’
Lavinia Meijer ontmoette Ludovico Einaudi vorig jaar en de toegankelijkheid van zijn open en ongedwongen muziek, zij noemt dat “het mysterie van Einaudi”, sprak haar meteen aan. Jazz, pop, elektronische muziek, theater en Einaudi’s muziek zetten Meijer immers aan om experimenteel en improvisatorisch te spelen. Bepaalde composities op de cd waren immers oorspronkelijk voor een andere bezetting. “Le Onde” uit 1996 en “I Giorni” uit 2001 waren oorspronkelijk pianocomposities, “Una Mattina” uit 2004 was een compositie voor piano en cello en “Divenire” uit 2007 was een werk voor piano en strijkkwartet.
Na haar reis naar Korea in 2009 waar ze haar biologische vader ontmoette, is ze naar eigen zeggen vrijer gaan kijken en luisteren naar muziek. Einaudi’s opmerking ‘Let it flow’ vond bij haar weerklank. Terecht spreekt Paul Janssen (de gewezen hoofdredacteur van “Mens en melodie”) in de tekst van het bijhorend boekje over de natuurlijke ‘flow’ van “Divenire”, de emotionele romantiek van “Le Onde”, het minimalistische van “Una Mattina” (behoort tot de soundtrack van “Intouchables”), de beeldende kracht van “Snow Prelude”, de smaakvolle chromatiek van “Oltremare” de volkse associaties van Passaggio, de subtiele spanningsboog van “Ora”, het verfrissende van “I Giorni”, de verrassende wendingen in “Dietro l’Incanto”, de kracht van “Nuvole Bianche” en de klassieke schoonheid van “Due Tramonti”.
Veelzijdig
Lavinia Meijer (°1983), die in 2009 de Nederlandse Muziekprijs won, is een van de meest veelzijdige harpisten van deze tijd. Ze werd op 2-jarige leeftijd door een Nederlandse familie geadopteerd en begon op 9-jarige leeftijd met harplessen. Toen ze 11 jaar was werd Meijer toegelaten tot de Jong Talentafdeling van het Utrechts Conservatorium bij Erika Waardenburg en behaalde aan dat Conservatorium en aan het Conservatorium van Amsterdam, haar diploma's Bachelor of Music en Master of Music, cum laude. Lavinia Meijer volgde daarop verschillende masterclasses en zelfs een cursus jazz bij de jazzharpist Park Stickney. Lessen interpretatie volgde ze bij Theo Olof (viool), Walter van Hauwe (blokfluit) en Willem Brons (piano).
In 2004 bracht ze haar eerste cd uit, “1685”. In 2008 verscheen haar eerste solo cd bij Channel Classics, “Divertissements”, in 2009 haar tweede solo cd “Visions” en in 2011 kwam de cd “Fantasies & Impromptus” uit. In 2012 verscheen dan haar cd “Metamorphosis/The Hours”, met muziek van Philip Glass, waarmee ze platina behaalde.
Lavinia Meijer speelde op de podia van Het Concertgebouw, de zaal van de Musikverein, het Seoul Arts Center en Carnegie Hall en op rockpodia als “Paradiso” en de “Melkweg” in Amsterdam. Ze trad op in Europa, Azië en Amerika en speelde als soliste met het Residentie Orkest, het Radio Symfonie Orkest, het Radio Kamer Orkest en het Israel Philharmonic Orchestra. Ze werd uitgenodigd op het Grachtenfestival Amsterdam, het Sleeswijk-Holstein Muziek Festival en op Wereld Harp Congressen en speelt nog regelmatig bij en met het Residentie Orkest en het Koninklijk Concertgebouw Orkest. In 2006 speelde Meijer met het Aurelia Saxofoon Kwartet transcripties van muziek van Caplet, Debussy en Ravel en wereldpremières van werk van de Nederlandse componisten Carlos Micháns en Wijnand van Klaveren die allebei speciaal voor haar en voor het Aurelia Saxofoon Kwartet componeerden. In 2007 speelde ze met violist Tjeerd Top een wereldpremière van de Amerikaanse componist Garrett Byrnes in het Concertgebouw in Amsterdam.
Op de cd die ze uitbracht met muziek van Händel, Bach en Scarlatti waren enkele transcripties voor harp van preluden en fuga’s uit Bachs Das Wohltemperierte Klavier van haar. Lavinia Meijer won de eerste prijs op het Prinses Christina Concours (1997), de Stichting Jong Muziek Talent Nederland (1996, 1998), het Nederlands Harp Concours (1997, 2004), het Vriendenkransconcours van het Concertgebouw in Amsterdam (2005) en ze won ook prijzen op internationale harpwedstrijden in Lausanne, Rijsel, Brussel en in Israël. Ze behaalde de tweede prijs op het Reinl-Wettbewerb in Wenen en de derde prijs op het Sixth International USA Harp Competition in de Verenigde Staten. Ze won ook de prijs voor de beste vertolking van “Visions in Twilight” van Garrett Byrnes (°1971), gecomponeerd voor de jong overleden, Turkse harpiste Fatma Ceren Necipoğlu (slachtoffer van de vliegramp Air France-vlucht 447) en voor haar uitvoering van het bekend harpconcerto van Händel. In 2005 ontving ze uit handen van Herman Krebbers de Edese Cultuurprijs voor promotie van de harp als solo instrument. Na haar debuut in Carnegie Hall in New York in 2007 trad ze ook op met het Korean Symphony Orchestra.
