Wie kent nu niet de commercieel uitgebuite aria ‘J’ai perdu mon Euredice’? Al minder mensen weten dat deze aria komt uit de opera ‘Orfeo ed Euridice’ van Christoph Willibald Gluck (1714-1787), later door Hector Berlioz (1803-1869) bewerkt tot Orphée et Eurydice. De Berlioz versie was te bekijken en beluisteren in de Opéra de Wallonie.
Het huis deed beroep op barokspecialist Guy Van Waas, die niet alleen in de barok uitblinkt, om de muzikale leiding op zich te nemen van dit bijzondere werk. Glucks opera kan je met een beetje goede wil de eerste classicistische grote opera noemen die voor een wending zorgde in de heersende muziekstijl. Hoe statig het geheel nog is en scenisch nog aansluit op de barok, toch breekt Gluck stilistisch met de barok. De inhoud van het verhaal krijgt meer kracht en wordt beter benadrukt. Al heb je in bijvoorbeeld de oratoria van Bach ook al delen die zeer pakkend de tekst in muziek kracht bijgeven. Je kan dus een en ander rekken of eenvoudig weg stellen: het was een evolutie die vlot verliep ondanks wat tegenstrubbelingen.
Voor deze nieuwe productie waar er een samenwerking bestaat tussen meerdere, voornamelijk Franstalige operahuizen, koos men voor een hedendaagse scenische invulling. Dankzij enerzijds de sobere aanpak en een overheersende somberheid die het drama van de onderwereld, de Duisternis zeg maar, benadrukt, is deze zetting zeer aanvaardbaar. Dankzij spiegeleffecten verruimt het podium en dat kan ook dankzij het grote podiumelement dat gemanipuleerd wordt om nog meer effecten te realiseren. Het nadeel van dit grote vierkante blok is wel dat het de akoestiek in de zaal vervormt. Er komt een groot echo-effect dat je de indruk geeft van klankversterking die foutief geplaatst is. Toch opletten met dergelijke ingrepen die meer het oog plezieren dan het oor…
Zoals steeds is het koor verrukkelijk om naar te luisteren. Pierre Iodice is een van de beste koordirigenten die de operawereld rijk is. Te bescheiden is deze fijne man. Minder vlot start het orkest, de strijkers blijven een pijnpunt waar toch dringend werk moet van gemaakt worden, de kwaliteit moet echt opgedreven worden. Los daarvan volgen koor en orkest de dirigent vlot in zijn brede muzikale visie en het mooie pallet dat hij weergeeft. Guy Van Waas op zijn best.
De Armeense sopraan Varduhi Abrahamyan heeft een zeer grote tessituur die ze koppelt aan een verdragende stem die alle kracht heeft die voor deze niet zo eenvoudige rol vereist zijn. De vocalises in Berlioz’ versie zijn uitzonderlijk virtuoos en je zou ze bijna beter op een viool spelen tenzij je zo’n zangeres hebt als Abrahamyan. Ze vertolkt de rol adembenemend en technisch uitzonderlijk sterk. Minder is haar dictie. Het Frans ligt haar niet echt in de mond en zo nu en dan kan je je de vraag stellen of ze wel enig contact heeft met de dirigent. Het lijkt wat een eigenzinnige interpretatie.
De twee andere rollen zijn door de componist al minder bedeeld, maar worden erg net en fijn ingekleurd door Mélissa Petit als Eurydice en Julie Gebhart als Amour.
Een meer hedendaags geïnspireerd ballet, met soms net wat teveel over en weer gehol en minder op de muziek passende bewegingen – begreep de choreograaf de inhoud van het verhaal wel? – kon niet echt overtuigen.
Algemeen genomen was deze Orphée et Eurydice een mooie opvoering, ondanks enkele bedenkingen.
- WAT: Orphée et Eurydice van Gluck in de herziene versie van Berlioz, libretto van Pierre-Louis Moline
- NIEUWE PRODUCTIE: voor volgende operahuizen: Opéra Royal de Wallonie-Liège – Opéra Comique – Opéra de Lausanne – Théâtre de Caen – Les Théâtres de la Ville de Luxembourg – Opéra Royal-Château de Versailles Spectacles – Croatian National Theater in Zagreb – Beijing Music Festival
- WIE:
- Directie: Guy Van Waas
- Orkest en koor van de Opéra Royal de Wallonie / Liège
- Regie en decors: Aurélien BoryDramaturg: Taïcyr Fadel
- Decors: Pierre Dequivre
- Kostuums: Manuela Agnesini
- Belichting: Arno Veyrat
- Koordirectie: Pierre Iodice
- Stemmen: Orphée: Varduhi Abrahamyan, Eurydice: Mélissa Petit, Amour: Julie Gebhart
- WAAR & WANNEER: Opéra de Wallonie, Luik, 18 oktober 2019
- BEELDMATERIAAL: © Opéra de Wallonie