Wie fan is van de Italiaanse maestro en wie is dat niet, mag zijn eerste opname voor Deutsche Grammophon van een symfonie van Schumann en van Concerti van Mozart absoluut niet missen. Hij koos aangaande Schumann bewust voor de tweede symfonie en aangaande Mozart bewust voor uitzonderlijke solisten. Het sonoor resultaat is dan ook Abbado ten voeten uit. Niet echt Duits romantisch maar toch magnifiek.
Wie fan is van de Italiaanse maestro en wie is dat niet, mag zijn eerste opname voor Deutsche Grammophon van een symfonie van Schumann en van Concerti van Mozart absoluut niet missen. Hij koos aangaande Schumann bewust voor de tweede symfonie en aangaande Mozart bewust voor uitzonderlijke solisten. Het sonoor resultaat is dan ook Abbado ten voeten uit. Niet echt Duits romantisch maar toch magnifiek.
Claudio Abbado
Unitel Classica, de wereldwijde televisiezender voor klassieke muziek, eert Claudio Abbado n.a.v. zijn 80ste verjaardag met de uitzending van opnamen van meer dan 25 concerten en opera-opvoeringen uit de vijf decennia van zijn indrukwekkend creatief werk als dirigent. Van 24 juni tot en met 7 juli zenden ze onvergetelijke opnamen uit van de dirigent met orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Lucerne Festival Orchestra, het Orkest van La Scala en met solisten als Maurizio Pollini, Daniel Barenboim, Yuja Wang, Renee Fleming, Jonas Kaufmann e.v.a.
De avond van de 26ste juni, de verjaardag van Claudio Abbado, was overigens geheel gewijd aan de maestro met inbegrip van de Unitel Classica televisie première van Missen van Mozart en Schubert, gespeeld tijdens de Salzburger Festspiele in 2012 en de uitvoering door de Berliner Philharmoniker van Mahlers “Das Lied von der Erde".
Claudio Abbado werd geboren op 26 juni 1933 in Milaan en is een van de beroemdste dirigenten van onze tijd. Hij was van 1968 tot 1986 muziekdirecteur van La Scala Milaan, van 1986 tot 1991 muziekdirecteur van de Weense Staatsopera, van 1979 tot 1988 chef-dirigent van het London Symphony Orchestra, van 1989 tot 2002 chef-dirigent en artistiek directeur van de Berliner Philharmoniker en van 1994 tot 2002 artistiek directeur van het Salzburgse Paasfestival (Salzburger Osterfestspiele). In 2003 nam hij de leiding van het Lucerne Festival Orchestra op zich en sinds 2004 dirigeert hij het door hem opgerichte Orchestra Mozart in Bologna.
Robert Schumann
**** Het Sostenuto assai waarmee de symfonie van Schumann opent en waarin het cyclisch motief organisch groeit, dirigeert hij met de nodige omzichtigheid. In de overgang lijkt hij te zoeken naar het juiste tempo en het uiteindelijke Allegro ma non troppo mist wat kracht en warme, romantische gloed. Alles is daarentegen licht en transparant gedirigeerd vanuit het duidelijk Mozartiaans onderscheid tussen houtblazers en violen. Hoe mooi het samenspel ook is, mij lijkt het precies alsof Abbado de volle klank niet echt durft te vormen waar de muziek er eigenlijk om vraagt.
Voor het scherzo neemt hij een opvallend snel tempo. Daardoor gaat de muziek nog meer Mendelssohniaans klinken dan bij een oorspronkelijke Duitse uitvoering. Zijn uitvoering van dit scherzo vergelijk ik graag met kantwerk met hier en daar, wat het samenspel betreft, een minuscuul haperingetje.
Het magistraal elegisch maar nostalgisch, melancholisch Adagio espressivo mocht wat meer diepgang krijgen door de bassen wat warmer te laten klinken. Maar ook hier klinken de hoorns, de hobo en de klarinet opnieuw optimaal in hun schuchtere, lamenterende en jeremiërende solo’s. Een streling voor het oor.
De uitgelaten finale Allegro molto vivace met zijn virtuoze, kabbelende nootjes in de eerste violen en de glinsterende, feeërieke klanken in de fluiten, dirigeert hij meer dan overtuigend. Het geheel klinkt sprankelend, dolgelukkig en onderhoudend, zoals het hoort. Het elan, de Schwung zeg maar, blijft constant maar baadt eerder in het pastelkleurig, mediterraan licht. Ook hier mis ik een beetje de uitgesproken Rijnlandse warme gezelligheid en geborgenheid van kleuren als mosgroen en bruin die licht absorberen en waarin diep doorleefde emoties berustend tot genoegdoening en verzadiging komen. De verklanking van de typisch Schumanniaanse smeekbeden blijft wel uit maar het geheel klinkt verfrissend, zuiver en zielsgelukkig. Een aanrader.
W.A. Mozart
***** Zijn Mozart cd is dan weer als geheel een quasi optimale verklanking van de immer gelukkige muziek van het grootste muzikaal talent aller tijden. Abbado heeft een immense ervaring met de uitvoering van Mozarts muziek (denk bvb. aan zijn opnamen voor Deutsche Grammophon met pianiste Maria João Pires) en dat is te horen. Orkestleden en solisten dartelen vrolijk rond in de klankentuin en het muzikale bloemenrijk van het wonderkind uit Salzburg. De Italiaanse klarinettist Alessandro Carbonare, geboren nabij het Gardameer, de Nederlandse fluitist Jacques Zoon en de Franse fagottist Guilhaume Santana uit Toulouse, eerste fagottist van de Deutsche Radio Philharmonie Saarbrücken Kaiserslautern, maken van hun uitvoeringen “a joy for ever”. Weet dat deze drie topmusici reeds lang samenspelen met Claudio Abbadio en ze hem al kennen van toen ze nog in het Lucern Festival Orchestra en het Europees Jeugdorkest speelden.
De cadens gespeeld door Jacques Zoon aan het eind van het Allegro aperto (betekent zo veel als openhartig en is een typische Mozart-aanduiding overigens) uit Mozarts Fluitconcerto moet u toch minstens één keer in uw leven gehoord hebben. En het innemend spel van fagottist Guilhaume Santana in de om begrip vragende, haast meelijwekkende muziek van het Andante ma adagio van Mozarts Fagotconcerto doet u als luisteraar meer dan sympathie opbrengen voor dit eerder uitzonderlijk solo-instrument. En dat het Adagio uit Mozarts Klarinetconcerto in aanmerking komt voor “De mooiste muziek aller tijden” hoef ik u niet meer te herhalen denk ik, zeker niet wanneer het zo begripvol en empathisch gespeeld wordt op de Selmer met zijn bijzonder Van Doren mondstuk door klarinettist Alessandro Carbonare en de leden van het Orchestra Mozart o.l.v. de jarige Claudio Abbado. Carbonare kent het Concerto overigens ontzettend goed want hij heeft het in ’97 opgenomen met het Südwestdeutsches Kammerorchester van Pforzheim in het Zwarte Woud, een weliswaar bij ons onbekend maar heel goed orkest dat in 1950 opgericht werd door Friedrich Tilegant, een leerling van Paul Hindemith. Kortom, dit zijn musici die de vaardigheid hebben zich te kunnen inleven in de gevoelswereld van Mozart. Ga vlug luisteren.
Grazie maestro e congratulazioni per il tuo anniversario. Mille grazie per tutta la bella musica!
-75x75.jpg)
