Festivaria levert al drie decennia mooi en inspirerend werk als culturele én maatschappelijke speler. Dit grootse spektakel geeft om de twee jaar niet alleen werk aan professionals (Minister van Cultuur Sven Gatz schrapte alle subsidies voor deze cultuurtak) maar biedt daarnaast  ook een podium aan amateurtoneelspelers en -zangers en tal van vrijwilligers, die naast of achter de scène, een steentje bijdragen tot het welslagen van elke productie.

Dit openlucht muziekevenement is niet aan zijn proefstuk toe. Het betoverende spektakel op de openluchtscène aan het Donkmeer, onder het majestueuze hemelgewelf, bestaat inmiddels 30 jaar. In al die jaren werd heel wat knowhow opgebouwd. Voor deze speciale editie werd de lat hoog gelegd. De keuze viel op ‘Kiss me Kate’ waarvoor Cole Porter de succesrijke Amerikaanse zwarte componist, die muziek en lyrics schreef.  Shakespeare ‘s ‘Getemde Feeks’ leverde de inspiratie. Rond het gegeven  ontwikkelde hij een tweede verhaallijn: een koppel gescheiden acteurs wordt gecast om de hoofdrollen te vertolken in deze klassieker. Dit verloopt niet rimpelloos. Het ongrijpbare en fascinerende spel der liefde komt in zijn complexiteit en gekte aan bod. Oude twistpunten steken weer de kop op en worden rancuneus uitgevochten. Geen sprakeloze aanbidding maar onderhuidse speldenprikken en een litanie van verwensingen. Met de Nederlandse vertaling van Eddy Lambrechts voelde ik mij niet altijd zo happy. De humor is bij wijlen vrij boertig. De muziekpartituur werd ingespeeld door het kamerorkest Chapelle de Lorraine uit Brussel onder leiding van Geert Baetens.

Maakproces 

In de aanloop tot komt er altijd een nerveuze energie vrij. Vooreerst al een 1600m2 grote scène vullen. Decorontwerper Marnik Baert leverde een straf staaltje van vakmanschap met zijn vernuftige decor. De scène is een straatbeeld van Baltimore, met centraal het Ford’s Theatre. Alle gebouwen kunnen open en dicht en hele sets komen uit de gevel gereden. Doordat de voorstelling zich in drie tijdsperioden afspeelt, is het qua aankleding  een lust voor het oog. Van de casual kleding van vlak na de oorlog, tot de donkere stijl van de jaren dertig, over de zwierige en kleurrijke Renaissancistische mode in Italië rond 1600. Inge Coleman en Annick Ringoot, kostuumontwerp,  maakten er een oogstrelend plaatje van. Regisseur Tijl Dauwe, die we kenden van kleine producties,  komt serieus uit zijn pijp en laat zijn fantasie de vrije loop met het inschakelen van vendelzwaaiers, prachtige oldtimers die op en af rijden, vurige schimmels die over de scène galopperen en een elegante karos getrokken door een tweespan, waardoor het geheel een filmisch karakter krijgt. Daarnaast weet hij in zijn creatieve output met een hele schare figuranten mooie tableaus vivants te creëren. Daar komt heel wat bühne-inzicht bij kijken. Cum lauda geslaagd.

Vertolking

Het is voor de acteurs telkens schakelen tussen het spelen van De Getemde Feeks versus een blik achter de schermen, real life.

De twee hoofdrollen zijn in goede handen bij Jan Schepens, die met zijn donkere hoekige gelaatstrekken en warme stem de gedroomde Fred Graham en Petruchia is, op zoek naar een rijke bruid in Padua. Goele De Raedt geeft gestalte aan de wispelturige  Lili Vanessi, alias Kate. Als nog ongetemde en flamboyante feeks moet ze heel wat stemgymnastiek aanwenden qua volume,  glasheldere uithalen in hoge registers en zelfs dierlijk gegrom. Met een economie van middelen maakt ze van Kate een heuse furie. Gezien de immens grote scène vergt het van de acteurs ook extra inzet in hun spel om afstanden te overbruggen.   Line Ellegiers als Louis Lane en beminnelijke Bianca zit perfect in haar rol. Het contrast met haar zus is sprekend. Lucentio, Hortensio en Gremio respectievelijk gestalte gegeven door Michiel De Meyer, Nordin De Moor en Hakan Quintelier als bevriende gezellen maken er een niet alledaags feest van. Choreografie,  Ingrid Coppieters, levert mooie geïnspireerde danspartijen voor de hedendaagse sequenties. Bijzonder begeesterend is het waterspetter ballet. Tijdens het klassieke intermezzo ogen de danspartijen eerder magertjes en maakt ze er ook een allegaartje van stijlen van. Het duo gangsters, vertolkt door James Cooke en Bert Verbeke, vervalt in stereotypes en vervelen eerlijk gezegd. Daar zat meer in.

De musical Kiss me Kate, levert toegankelijke muziek op toneel gezet in een origineel belevingsparcours: bruisend en spitant  zoals de lyrics in een van de liedjes Wunderbar. Een mooi visueel spektakel.

Linda Lepomme, voormalig directrice van de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, was ook present. Ze blijft de ontwikkeling van haar discipelen in deze moeilijke tijden volgen en hen een hart onder de riem steken. Hartverwarmend.

• WAT: Kiss me Kate
• WIE: Festivaria
• WANNEER: 18 (première), 19, 20, 21, 24, 25, 26, 27, 28 en 31 augustus en 1 en 2 september om 21u.
• Tickets: www.frenesia.eu
• Foto’s : ©Festivaria