Onze website is vernieuwd, geef zelf je evenementen in. Heb je een fout gezien. Mail ons!

Klassiek Centraal

Oorstrelende hedendaagse klassiek? Het kan!

Het MuCH Waterloo Festival. Weinig bekend in Vlaanderen, dat festival tenzij de locatie waar het zich afspeelt: de Koningin Elisabeth Muziekkapel van Argenteuil. Het is het toevluchtsoord voor de deelnemers aan de wedstrijd die de finale haalden in de gelijknamige wedstrijd en daar in afzondering gaan om hun finaleweek voor te bereiden. Het is een bijna paradijselijk oord, grenzend aan het Zoniënwoud en sinds 2015 ook voorzien van een nieuwbouw met een prachtige concertzaal. Het is een kleine zaal met een capaciteit van 250 plaatsen én met een unieke uitzicht op het achterliggende woud.

Er stond vanavond ook een klein orkest op het podium. Ooit heette het “Collegium Instrumentale Brugensis” en stond het onder de leiding van Patrick Peire dat later “Het Kamerorkest Brugge” werd tot violiste Jolente de Maeyer er een nieuw elan aangaf en het omvormde tot het ensemble “BRYGGEN Bruges Strings.” De naam verwijst naar de iconische Hanze-kade (Bryggen) aan de Noorse stad Bergen. Net zoals Brugge ooit een belangrijke Hanzestad, maar de meest noordelijke. Want het gezelschap wil ook Noord Europa muzikaal op de kaart zetten en muziek brengen uit Noord Europa, Rusland en de Baltische staten.

Minimalisme en post-minimalisme

En die interesse blijkt al meteen uit het openingsnummer: Summa van de Estse Arvo Pärt. Het is een programma met een aantal minimalisten op het programma. Met een paar noten weet Pärt je meteen onder te dompelen in zijn eigen idioom, in zijn eigen muzikale universum. Het is oorspronkelijk een vocaal werk door hem omgewerkt voor strijkersensemble. Simpele harmonieën, sereen, mystiek, hypnotisch…het zijn de woorden die je vaak hoort over deze componist. Philip Glass is de tweede minimalist in de rij met zijn tweede strijkkwartet, nu ook voor ensemble. En ook hier weer onmiddellijk dat Glass-gevoel van een schijnbaar simpele strijkerspartituur op een draagvlak van repetitieve bastonen. In andere delen ook krachtiger ritmisch en op het syncoperende af. En dan twee stukjes uit “Plan & Elevation” van Caroline Shaw. Ze is één van die veelzijdige en jonge Amerikaanse componisten die thuis is zowel in de hip-hop als de hedendaagse klassiek én zeker in de minimalistische uithoek ervan. “Plan & Elevation”zijn termen uit de architectuur en ze houdt ervan zich te laten inspireren door mooie architectuur en uitzonderlijke plekken. Dit werk kwam er toen ze rondwandelde in de orangerie en onder de beuken van het Dumbartons Oaks domein toen ze daar music fellow was.

De vier seizoenen volgens Max Richter

Hoofdbrok van de avond is weggelegd voor succescomponist Max Richter. Je hoort zijn “recomposed” Vivaldi wel vaker op de radio, maar zijn bewerking van die Vier Seizoenen live meemaken geeft toch wel een speciale kick. Het is de jonge Hongaars-Amerikaanse Abigel Kralik die soleert, en hoe! En ze kan volop rekenen op de krachtige backing van haar Bryggen collega’s.

Zij is momenteel artist in residence bij de Muziekkapel. Wat heeft Max Richter nu eigenlijk gedaan met Vivaldi‘s concerto vraag ik haar. “Cut and Paste” zegt ze. “Hier en daar wat fragmenten uit de partituur geknipt, er een puzzel van gemaakt, er zijn eigen akkoordenschema’s op losgelaten, zodat het bijna klinkt als punk met een ritmisch ostinato dat wondergoed past bij die barokke stuwing.” Remixing en sampling heet dat. De “recomposed” lijkt zo goed op de échte Vivaldi dat je elk moment verwacht dat de violisten zich gaan vergissen en de échte partituur gaan spelen. Geen nood, ondanks de stevige swing blijven ze trouw aan Richter. De traag ontluikende lente, de loodzware zomerse hitte, het kleurige herfstpalet en de ijzige winter, het komt allemaal virtuoos maar anders, soms hoekiger en scherper, soms verstild aan bod. Voor veel toehoorders een opbeurende ontdekking. Het is een bewijs dat niet alle “hedendaagse klassieke muziek” moeilijk te behappen is en dat er meer is dan de “oudere” klassiek muziek die dagelijks uit onze zenders komt. Het zijn muziekgenres waarover soms erg laatdunkend gesproken wordt, maar die blijkbaar toch goed in de smaak vallen zowel bij een ouder als jonger publiek. Een bezinning waard en hier briljant gespeeld en gepropageerd door Jolente De Maeyers BRYGGEN en soliste Abigel Kralik

Foto: Wouter Maeckelberghe, Roger Creyf

Details:

Titel:

  • Oorstrelende hedendaagse klassiek? Het kan!

Blijf op de hoogte

Elke donderdag sturen we een nieuwbrief met de meest recente berichten op onze website

– advertentie –