“Notturno”

**** Op 11 juni was het precies 150 jaar geleden dat Richard Strauss werd geboren. Een mooie aanleiding om de meest recente lied-cd van Thomas Hampson te beluisteren. Hampson maakte een persoonlijke selectie uit het liedoeuvre van de jarige componist en schenkt ons zo een prachtig overzicht van de vroegste liederen tot de zelden gehoorde, postuum gepubliceerde exemplaren. Een heerlijke cd.

**** Op 11 juni was het precies 150 jaar geleden dat Richard Strauss werd geboren. Een mooie aanleiding om de meest recente lied-cd van Thomas Hampson te beluisteren. Hampson maakte een persoonlijke selectie uit het liedoeuvre van de jarige componist en schenkt ons zo een prachtig overzicht van de vroegste liederen tot de zelden gehoorde, postuum gepubliceerde exemplaren. Een heerlijke cd.

De cd zet in met een lied dat op recitals vaak als bisnummer wordt gezongen: Zueignung. Meteen brengt Thomas Hampson ons in een Straussiaanse sfeer. De stem heeft wel iets aan glans ingeboet, klinkt iets minder gepolijst dan in zijn jonge jaren, maar ze is nog steeds een prachtige liedstem met feilloze articulatie. De geheimzinnig sfeer die Hampson vocaal evoceert in het tweede lied, Die Nacht, doet bovendien elke kritische bedenking in het niets verzinken. De stem klinkt zo innig, met die perfecte nuance naar de stilte (“rücke näher, Seel an Seele”), dat een beetje kaalheid in de klank neigt naar detailkritiek.

We kunnen niet alleen genieten van het prachtige piano-zingen van Hampson, bijvoorbeeld in Mein Herz ist stumm, maar evengoed van zijn technisch perfect lang aangehouden adem aan het slot van Befreit (“O Glück”). Hij bevestigt zijn zin voor humor (“Ach weh, mir unglückhaften Mann”), terwijl Heimliche Aufforderung en Das Rosenband illustraties zijn van zijn meeslepende sensualiteit. Van het geliefde Morgen geeft Hampson een bijzonder aandoenlijke vertolking. In Die heiligen drei Könige krijgen we dan weer een staaltje van zijn tegelijk krachtige en vertellende stem.

Allround vertolker

Kortom: deze cd laat ons genieten van een fantastische allround liedzanger die behalve een nog steeds zeer mooie stem ook een uitstekende vertolker is van elk gevoel, elke inhoudelijke nuance van de tekst. Hampson houdt hier een schitterend pleidooi voor de melodische veelzijdigheid van Richard Strauss, die ook mindere poëzie tot beklijvende liederen omtoverde. Hij vertrekt van de vroege liederen van opus 10 en gaat chronologisch te werk tot de zelden gehoorde postuum gepubliceerde liederen van opus 87.

Net zoals bij de Strauss hommage van Christiane Karg (“Heimiche Aufforderung”, Berlin Classics, zie Staalkaart nummer 25) kreeg deze cd de titel van een van de opgenomen liederen: "Notturno", een tekst van de sociaal geëngageerde fin-de-siècle auteur Richard Dehmel. Een beklemmend lied dat zeker baat heeft bij een indringende baritonstem als die van Hampson. De begeleiding is in dit lied uitgebreid tot de sensuele en tegelijk beangstigende klanken van de viool, prachtig vertolkt door Daniel Hope. Pianist Wolfram Rieger, vaste begeleider van Hampson, werpt zich overigens doorheen het hele recital op als een steeds fijnzinnige partner.