Beiaard, het is een van die instrumenten die je zelden of nooit in een concertzaal zult te zien, laat staat te horen krijgen. Innoveren dus, zo luidde de klokkenboodschap en er werd geïnnoveerd. Kamerbeiaarden zijn er nog niet veel, maar ze zijn nu al met drie.
Beiaarden groot en klein hebben hun plaats, van oudsher, in torens, voornamelijk kerk- en belforttorens, maar sinds de doorbraak van het instrument buiten de Nederlanden (vnl. de VS) werden er unieke beiaardtorens gebouwd en kwamen er ook rijdende beiaarden.
De jongste aanwinst in klokkenland zijn enkele kleinere, maar volwaardige beiaarden die in een concertzaal kunnen geplaatst worden. Er zijn er nu een drietal. De klokken zijn omgeven door een kooi in plexiglas om de klank in toom te houden. Er zijn nog bijgeluiden die echt weggewerkt moeten worden en eens dit toch nog storende element uit de weg is geruimd, dan kan zo een zaal- of kamerbeiaard een perfect alternatief zijn voor het nep-klokkenspel in de concertzaal bij symfonische werken en andere.
De jongste aanwinst is de mobiele kamerbeiaard van de Koninklijke Beiaardschool in Mechelen. Het instrument werd ingehuldigd tijdens de open-deur dag van het wereldvermaarde instituut waar studenten van overal ter wereld het beiaardspel op het hoogste niveau aanleren.
Dat de school hoge eisen stelt, werd meteen duidelijk tijdens het presentatieconcert waar meer dan de nieuwe kamerbeiaard alleen te beluisteren was. Men zorgde voor een breed pallet muziekgenres, in samenwerking met het Mechels stedelijk conservatorium, waar de grenzen van de mogelijkheden van de kamerbeiaard werden afgetast. Klassieke beiaardmuziek, beiaard en gitaar, beiaard en handbellen, beiaard en piano of jazzband of zelfs met accordeon en koor.
Het huidige team docenten, geleid door directeur Koen Cosaert, is zowat voltallig afgestuurd onder de leiding van ere-directeur Jo Haazen. Hij heeft de verdienste de school die amper nog enige betekenis had toen hij ze in handen kreeg, uitgebouwd te hebben tot een instituut dat gediplomeerden aflevert op het niveau van internationale conservatoria. Dit leidt tot een zeer sterk pedagogisch programma en is bijzonder motiverend. Ook de stedelijke overheid ontgaat dit niet en ze laat zich meeslepen in de gestage groei van en interesse in de Koninklijke Beiaardschool. Dat de nieuwste aanwinst, de kamerbeiaard, daar een opmerkelijk aantrekkingstuig voor is, behoeft geen betoog. Nooit eerder kon de beiaard dichter bij de mensen zijn in een kleinere ruimte en dus nooit eerder kon een behoorlijk aantal mensen van zo nabij het instrument niet alleen horen maar ook bespeeld zien.
Jef Denyn in portret
In de rand van de Open-Deur dag werd een portret van Jef Denyn geschilderd door Jos Beeck, door zijn dochter aan de school overhandigd. Het portret werd kort na het overlijden van Denyn, de stichter van de school, geschilderd door zijn vriend, de ondergewaardeerde glaskunstenaar Jos Beeck. Het werk is het enige waar Denyn op staat zonder bril en dit is een teken dat er al minstens een voorontwerp moet bestaan hebben toen Denyn nog leefde. Verder is het in de stijl van De Woestijne met langerekte figuren in donkere gewaden en met een gecentreerde lichtinval op het gelaat. Ook dit is een zoveelste aanwinst voor het oudste en grootste beiaardinstituut van de wereld.
