Op de 23ste editie van de World Soundtrack Awards – de jaarlijkse filmmuziekprijzen van Film Fest Gent – zal de Italiaanse componist Nicola Piovani worden bekroond voor zijn bijdrage aan de filmmuziek. De World Soundtrack Academy eert Piovani, bij ons vooral bekend voor zijn Oscarwinnende muziek voor La vita è bella, met een Lifetime Achievement Award. De World Soundtrack Awards worden aan het slot van Film Fest Gent 2023 uitgereikt tijdens een ceremonie en concert op zaterdag 21 oktober.

Film Fest Gent is vereerd om voor de 23ste editie van de World Soundtrack Awards een Lifetime Achievement Award uit te reiken aan Nicola Piovani, die tijdens de muzikale WSA-ceremonie een van de gasten zal zijn samen met Eiko Ishibashi. Brussels Philharmonic, o.l.v. Maestro Dirk Brossé, zal live muziek uitvoeren van onder andere deze twee componisten. De World Soundtrack Awards vinden dit jaar plaats op zaterdag 21 oktober in de concertzaal in Capitole Gent.

Nicola Piovani wordt wel eens in één adem genoemd met Ennio Morricone. Niet alleen omdat er lang verwarring bestond over Piovani – door een slechte Engelse vertaling van een interview vermoedde men dat “Piovani” een pseudoniem was voor Morricone – maar ook omdat beiden monumenten zijn van de Italiaanse filmmuziek. Nicola Piovani werd in 1946 in Rome geboren en groeide uit tot een gerenommeerde pianist, dirigent en componist van muziek voor zowel film, theater als ballet. Hij leerde piano in het iconische G. Verdi Conservatorium in Milaan en studeerde later orkestratie onder de vleugels van de Griekse componist Manos Hadjidakis. Op zestienjarige leeftijd ontdekte hij cinema als kunstvorm toen hij toevallig The Seventh Sealvan Ingmar Bergman zag. Zijn allereerste soundtrack schreef Piovani in 1968 voor een door filosofiestudenten gedraaide documentaire over de studentenbeweging in regie van Silvano Agosti. Piovani’s speelfilmdebuut kwam er dankzij diezelfde Agosti toen die hem vroeg om een score te schrijven voor N.P. il segreto (1971). Dat die film heel toevallig zijn initialen als titel droeg, heeft hij altijd als een “lucky charm” beschouwd.

Na N.P. bouwde Piovani een indrukwekkende carrière uit. Hij schreef muziek voor meer dan 200 films en series, en wisselt dit nog steeds af met het componeren voor zijn andere grote liefde: theater. Piovani weigert zich te beperken tot één vorm van muziek. Voor de musicalwereld schreef hij De zeven koningen van Rome voor het Sistina Theater in Rome en Concha Bonita met libretto van René de Ceccatty en in een regie van Alfredo Arias voor het Théâtre National de Chaillot in Parijs. In de theaterwereld heeft Piovani talrijke werken gecomponeerd, waaronder La Pietà – Stabat mater, Viaggi di Ulisse en Cantata del fiore e del buffo. Daarnaast componeerde hij concertmuziek zoals Cyberknife voor het Brussels Clarinet Festival en Reflex, een suite voor twee piano’s geschreven voor Katia en Marielle Labèque. In het operagenre dirigeerde hij Amorosa Presenza in het Giuseppe Verdi Theater in Triëst.

Hij werkte samen met belangrijke Italiaanse regisseurs onder wie Marco Bellocchio, Mario Monicelli, de broers Taviani, Nanni Moretti, Nanni Loy, Giuseppe Tornatore en Roberto Benigni. Na de dood van Nino Rota in 1979 werd Piovani de vaste componist van Federico Fellini. Zo voorzag hij de scores voor Fellini’s drie laatste speelfilms: Ginger e Fred (1986), Intervista (1987) en La voce della luna(1990). Hij doorbrak de Italiaanse landsgrenzen door muziek te schrijven voor films van cineasten als Bigas Luna (Jamón, Jamón), Ben Verbong (Het meisje met het rode haar), de Belgische Jean-Jacques Andrien (Australia), John Irvin (A Month by the Lake), Dušan Makavejev (Manifesto), Danièle Thompson (Fauteuils d’orchestre) en Xavier Durringer (La conquête). In de theaterwereld schreef hij muziek voor stukken geschreven door auteurs als Shakespeare, Molière, Pasolini, Erdman, Chekhov, De Filippo… Piovani’s veelzijdigheid laat zich ook zien in het componeren van songs voor Fabrizio De André en Roberto Benigni en van balletstukken zoals Balletto Fellini, een eerbetoon aan de cineast.

Een van de grootste bekroningen voor zijn werk kwam er in 1999, toen hij met zijn muziek voor Roberto Benigni’s klassieker La vita è bella de Oscar voor Beste Muziek won én genomineerd werd voor een Grammy. Piovani won ook al drie David di Donatello Awards (Italiaanse Oscars), drie Italiaanse Golden Globes en werd tweemaal genomineerd voor een César voor Beste Muziek. In 2001 kreeg Piovani de onderscheiding ‘Commendatore OMRI’ van de president van de Italiaanse Republiek en in 2008 werd hij benoemd tot ‘Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres’ door de Franse minister van Cultuur.

Nicola Piovani was al eerder te gast op Film Fest Gent. In 2003 stelde hij samen met het beroemde Orchestra Aracoeli zijn Concerto fotogramma voor, een herinterpretatie van zijn muziek voor o.a. La vita è bella, La stanza del figlio en Pinocchio. Recent verzorgde Piovani nog de muziek voor het maffiadrama Il traditore van Marco Bellocchio, het populaire Gli anni più bellivan Gabriele Muccino en Leonora addio, de nieuwe film van Paolo Taviani die in februari 2022 meedong naar de Gouden Beer op de Berlinale.