Zo’n tien jaar geleden pakte toenmalig directeur Arie Van Lysebeth uit met een nieuwe beleid voor de Koningin Elisabethkapel in Waterloo. Een van de pijnpunten was dat het intussen geklasseerde gebouw niet kon voldoen aan de ambitieuze toekomstvisie. Uitbreiding drong zich hoe dan ook op.

Dinsdag 27 januari 2015 staat nu al in de analen van de Muziekkapel Koningin Elisabeth, in de volksmond gekend als ‘de Muziekkapel’, gegrift als een historische dag. In volle crisistijd, in een land dat in rep en roer staat met terreurdreiging en wie weet bijna oorlog met Rusland, kon men genoeg fondsen verzamelen, ruim 10 miljoen euro, om de nieuwbouw te  realiseren. Dat de toestand onveilig zou zijn, werd meteen duidelijk bij het pogen te betreden van het domein. Privé-veiligheidsdienst: parkeren doe je dààr (buiten het terrein) en wie niet op de lijst staat, kan elders naartoe. Verderop het terrein, politiecombi’s, zwaar bewapende agenten, paspoortcontrole. Verwart men artiesten met terroristen? Neen, veiligheidsrisico 3 weet je wel, en koningin Paola en koning Albert komen… Het drukt niet op de plechtigheid en terwijl na afloop van de inhuldiging de genodigden genieten van een drankje en een hapje, kijken ze door de ramen van de nieuwbouw naar de agenten die op en neer wandelen en de koude verbijten. We kunnen het oude koningspaar zelfs ongedeerd zien vertrekken. De enige die iets wapenachtigs in de hand hield, was koningin Paola zelf: zij hanteerde een schaar en knipte er het lint mee door. Ziedaar, muziek kon weerklinken na tal van toespraken.

De nieuwbouw

Muziekkapel Koningin Elisabeth, één van de drie muziekstudio’s – foto © Klassiek Centraal

Het contrast moet voor iemand als van Lysebeth, intussen op rust, bijzonder groot zijn. Hij was ooit nog directeur van het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel, een gebouw dat al meer dan 30 jaar in bijzonder slechte staat verkeert en er niet beter op wordt (denk aan de brand eerder deze maand) en dan nu dit, het modernste gebouw denkbaar in de wereld – jawel – wat individuele muziekopleiding betreft. Drie prachtige muziekstudio’s en een schitterende muziekzaal, 20 studentenstudio’s die elk een nieuwe vleugelpiano hebben en verder eenvoudig zijn ingericht, maar net als de zaal en muziekstudio’s een akoestiek hebben om U tegen te zeggen.

De architectuur van de buitengevels kan ondergetekende totaal niet verleiden – ik vind het zelfs lelijk en kan maar niet begrijpen wat er zo ‘spiegelend’ is met het oude gebouw, het park en de muziek, hoe de architecten het ook uitleggen. Maar eens binnen heb je niet alleen een ruimtelijke impressie, je hebt ook een knus gevoel en dat komt door het vele, mooie hout en de donkerrode kleur van de gordijnen in de studentenstudio’s én het zicht op de parktuin van de Muziekkapel aan de ene zijde en aan de andere zijde op het Zoniënwoud. De natuur blijft wonderen verrichten en zal nog vele generaties musici inspireren.

de Launoit Vleugel

Muziekkapel Koningin Elisabeth, de ‘de Launoit Wing’ – foto © Klassiek Centraal

Waarom de naam ‘de Launoit vleugel’ voor de nieuwbouw. Kleinzoon graaf Bernard de Launoit huldigt het gebouw in dat naar zijn familie, meer bepaald zijn grootvader, mecenas van de Muziekkapel, en zijn onlangs overleden vader is genoemd. Zonder de familie de Launoit was er niet eens een Muziekkapel Koningin Elisabeth geweest en ook geen nieuwbouw want ere wie ere toekomt, graaf Bernard de Launoit heeft met veel lef de bouwheren aangesproken: “We moeten een nieuw gebouw hebben dat aan die en die eisen moet voldoen. Het moet snel klaar zijn en het mag niets kosten.” Dat was de boodschap die de uitvoerders van de plannen meekregen. Dat ‘niets’ werd toch 10,5 miljoen euro, het geld werd voor 15% gevonden bij de overheden (vnl. het provinciebestuur van de provincie Waals-Brabant) en voor 85% bij allerhande grote en kleine privé-sponsors.

We zagen een graaf die terecht glunderde want er wordt niet elke dag een nieuwbouw als deze gerealiseerd. Goed is ook dat hij kon geopend worden door het koningspaar op rust. Hun aanwezigheid lokte massaal veel pers. Zonder hen had het allicht veel minder nieuws gehaald, het is (jammer genoeg) niet anders.

Het wordt nu vooral uitkijken naar de verdere groei van het instituut op zich en hoe de nieuwe concertzaal – ze telt een 200-tal zitplaatsen – gebruikt zal worden. Outhere Music, uitgever en verdeler van heel wat CD-labels, vond er de weg al naar en nam er al een eerste CD voor de Muziekkapel op. De RTBF (Musique 3), die de feestelijke opening rechtstreeks uitzond heeft de zaal meteen op zijn best leren kennen. Even jeukten mijn handen al… Zouden we hier eens een Gouden Label kunnen uitreiken? Wie zal het zeggen…

Muziekkapel Koningin Elisabeth, een van de 20 nieuwe studentenstudio’s – foto © Klassiek Centraal