Het programma van de Volksoper, het tweede operahuis van Wenen, is altijd erg gevarieerd en biedt opera, operette, musical (altijd in het Duits) en ballet, creaties en repertoire. Twee avonden na elkaar boden de confrontatie van een Amerikaanse musical en een Italiaanse opera .
“Wie man Karriere macht, ohne sich anzustrengen” (Hoe men carrière maakt, zonder zich in te spannen) is de Duitse versie gerealiseerd door Roman Hinze van de musical van Frank Loesser uit 1961 “How to succeed in business without really trying”. Het is het verhaal van J.Pierrepont Finch, een ruitenwasser die ervan droomt de maatschappelijke ladder op te klimmen en in een minimum van tijd de grote baas wordt van de World Wide Wicket Corporation (in de Duitse versie de World Wide Woppel Company). Het is een verhaal van de American Dream”die blijkbaar nog mogelijk was in de jaren vijftig van de vorige eeuw en tegelijkertijd een boos sprookje over de wereld van de Big Business. De regisseur Matthias Davids heeft gepoogd de Amerikaanse contekst te creëren in de suggestieve (en handig maneuvreerbare) decors van Mathias Fischer-Dieskau, de kostuums uit die tijd van Judith Peter, de belichting van Michael Grundner en de choreografie van Melissa King. Het resultaat is een opvoering “op zijn Amerikaans”, energie-geladen en vol kleur, soms wat over de top, maar met veel elan vertolkt door een uitgebreide bezetting die zich ten volle geeft en met geestdrift zingt en danst. Indien ik niet altijd mee was, dan reageerde de zaal, met veel jong publiek, enthousiast. Uit de grote bezetting vernoem ik graag Peter Lesiak als Pierrepont Finch, sympathiek niettegenstaande alles, Lisa Antoni als de mooie secretaresse Rosemary die op Finch verliefd is, Robert Meyer als directeur Biggley, overweldigd door de gebeurtenissen, Marco Di Sapia als Bud Frump, de intrigerende neef van Biggley en Ines Hengl-Pirker als Hedy LaRue, de vamp-verloofde van Biggley. Lorenz C. Aichner leidde het ensemble met temperament.
Het is de repetitor Felix Lemke die zijn plaats innam de volgende dag en zo de opvoering van Die Räuber (I masnadieri) van Verdi redde aangezien de voorzien dirigent en zijn vervanger om verschillende redenen niet beschikbaar waren. Het voordeel van een operatheater met een groot ensemble en repetitors die een productie mee voorbereiden! I masnadieri (De rovers) gecreëerd in Londen in 1847 is de negende opera van Verdi en komt juist na Macbeth. Na Shakespeare was het Schiller die Verdi inspireerde en Andrea Maffei die het libretto schreef gebaseerd op het toneelstuk Die Räuber. Het is een eerder onevenwichtige maar interessante opera die begint met een prelude die een andante voor een solo cello (solist Ricardo Bru) en orkest is en waarin Verdi de atmosfeer van het stuk weet op te roepen in heerlijke melodieën. Onder de leiding van Felix Lemke speelde het orkest van de Volksoper met een mooi dramatisch elan en warme kleuren en de dirigent leidde de opvoering met autoriteit. De koren van de rovers klonken krachtig en maakten de gewenste indruk. Kurt Rydl gaf présence en menselijkheid aan Maximilian (Massimiliano) de strenge, misleide vader maar zong met een eerder ruwe stem. Zijn twee zonen hadden het scenisch en interpretatieve engagement van Mehrzad Montazeri als Karl (Carlo) met soepele maar wat lichte tenorstem en van Boaz Daniel als Franz (Francesco), de “slechterik” van het verhaal met een robuuste en expressieve bariton. Anja-Nina Bahrmann was Amalia, de verloofde van Karl, begeerd en belaagd door Franz en vertolkte haar emoties met een goed geleide sopraan en aangepaste coloraturen. Dat de opvoering niet echt kon boeien lag aan de weinig overtuigende enscenering van Alexander Schulin in het onmogelijke, maar blijkbaar betekenisvolle decor van Bettina Meyer: een kale, vrij sombere kamer op een ronddraaiend blok (het huis van de vader) in het midden van een leeg maar hel verlicht toneel. De actie en interactie van de zangers was weinig overtuigend en de opvoering miste cohesie en kracht. Jammer.
- WAT: I Masnadieri – Die Räuber
- WIE: Guiseppe Verdi
- WAAR: Wiener Volksoper
- WANNEER: november 2017
- Foto: © Wiener Volksoper
