Misia – Revue Blanche

Lore Binon hoeven we de lezers van Klassiek-Centraal niet meer voor te stellen. Een vijftal jaar geleden ontving ze het gouden label voor haar opname met Inge Spinette (Les poètes maudits) en de cd waarop ze nu de centrale vertolkster is, ligt helemaal in die vocale lijn. Opnieuw een absolute voltreffer.

Wie is Misia?

De titel van de cd Misia vraagt misschien wel wat toelichting. Die krijgen we ruimschoots in het luxueus verzorgde boekje bij de cd. Misia verwijst naar Misia Sert, de vrouw die ook aan de basis ligt van het ensemble waar Lore Binon zich mee omringt en al diverse projecten mee uitgevoerd heeft: Revue Blanche. Op een van de titelpagina’s van de cd wordt ze niet minder dan “queen of belle époque Paris” genoemd en dan weten we meteen ook welk repertoire we kunnen verwachten. Mélodies en Franse kamermuziek van de eeuwwisseling. Misia Godebski was de dochter van een Poolse beeldhouwer en de Russisch-Belgische celliste Sophie Servais, kleindochter dus van cellovirtuoos Adrien-François Servais. Ze kwam na de dood van haar moeder in België terecht en maakte kennis met pianomuziek van Liszt. Haar eerste echtgenoot was de oprichter van het magazine Revue Blanche. Het koppel verhuisde naar Parijs en Misia werd zowat de spilfiguur van een artistieke kring, met kunstenaars als Proust, Monet en Renoir. De Catalaanse schilder José Maria Sert werd haar derde echtgenoot, die ze – ondanks bedrog en tegenslag – blijvend liefhad. Ze volgde haar vriendin Coco Chanel een tijd naar de Verenigde Staten, waar ze eveneens de kunstenaarsscène en het nachtleven exploreerde, maar na de dood van Sert in 1945 keerde ze gebroken naar Parijs terug en viel ten prooi aan drugs. Ze overleed in 1950.

Programma van de cd

De muziek op de cd is uiteraard samengesteld uit werk van de componisten die tot de artistieke leefwereld van Misia behoren. Voor de mélodies betekent het vooral liederen met een symbolistische of nostalgische inslag (Déodat de Séverac, Georges Auric, Louis Durey), voor de stukken kamermuziek werk dat toen enigszins avant-gardistisch was (Erik Satie, Maurice Ravel). Niet altijd de meest populaire namen, maar muziek die letterlijk op het lijf geschreven is van de vertolkers van deze opname. Met de cd  viert het ensemble Revue Blanche trouwens tegelijk zijn tienjarig bestaan.

Delicate vertolking van delicate muziek

Wie Lore Binon meegemaakt heeft als Mélisande in Debussy’s Pelléas et Mélisande, kan zich zo voorstellen dat ze de ideale vertolkster is voor deze mélodies. Haar stem heeft de vereiste zachtheid en fragiliteit, tegelijk weeft ze een variatie van tinten in de woorden, zelfs in één lettergreep. Bij voorbeeld in “yeux” in de frase pour celui dont les yeux portent in Un Rêve van Déodat de Séverac. L’Infidèle op tekst van Maeterlinck kan je je als een mini-scène voorstellen tussen zoekende geliefden, helemaal in de geest van Pelléas et Mélisande. De stem van Lore Binon is flexibel als de arabesken van de Jugendstil. Gewoon heerlijk om te beluisteren. Waar gepast zit er een tikkeltje exotiek in, maar vooral nostalgie en dromerigheid. De dictie is duidelijk zonder extreem te articuleren wat de lyriek van de mooie Franse taal kapot zou maken.

Ze wordt bovendien omringd door een droom-ensemble, want de liederen zijn stuk voor stuk bewerkingen voor dit ensemble door Frederik Neyrinck (°1985)), Carlos Salzedo (1885-1961) en Revue Blanche zelf. Het instrumentale ensemble past zich volledig aan de emotionele context van elk lied en elk stuk aan. De fluit geeft perfect de diversiteit weer van de tekst, de harp evoceert in Les Hiboux de nachtelijke mystieke sfeer.

Een cd om met fluwelen oren te beluisteren en te koesteren.

WAT: Misia – Revue Blanche
WIE: Lore Binon (sopraan), Caroline Peeters (fluit), Kris Hellemans (altviool), Anouk Sturtewagen (harp)
CD Antarctica 2021 AR 030
Te koop: Bestel link JPC | Bestel link Revue Blanche