Heel af en toe kom je, tijdens het snuffelen naar cd’s, een plaatje tegen waar je bij het begin meteen van weet: dit is een prachtplaat, deze moet ik koesteren en zal vooral binnen de kortste keren grijsgedraaid zijn. De cd ‘Choral Music’ van de Schotse componist James MacMillan, uitgegeven bij Hyperion, is er zo één.
MacMillan is voor mij duidelijk de ontdekking van het jaar te noemen. Op deze cd zit dan ook alles mee: prachtig geschreven muziek, een steengoed koor en een prachtig orgel, waarvan Jonathan Vaughn de pijpen schitterend laat klinken. Het Wells Cathedral Choir staat op dit moment bekend als één van de beste Engelse kathedraalkoren wat toch al wat wil zeggen me dunkt en op deze cd ontdekken we meteen ook waarom. Het is inderdaad een topkoor. Zowel de hoogste, prachtige knapenstemmen als de laagste tonen klinken gewoonweg goed. De balans is geweldig, de stemmen zijn zuiver en het geheel is dan ook nog ‘ns met een magnifiek muzikaal gevoel gedirigeerd door Matthew Owens, vaste organist en dirigent van het koor.
De uitvoering zit helemaal mee. Maar wat met de muziek zelf? Het is mij ondertussen duidelijk geworden dat MacMillan een muzikale duizendpoot is in de koormuziek. Of het nu gaat om eenvoudige muziek voor amateurkoor of zelfs makkelijke muziek om door de kerkbezoekers te laten zingen of virtuoze muziek voor een koor van niveau zoals het Wells Cathedral Choir, hij weet de luisteraar steeds te boeien. Op deze cd is vooral het wat moeilijkere werk te vinden, maar een korte opzoeking op het internet brengt je ongetwijfeld ook meteen bij het andere. Zelfs in deze behoorlijk moeilijke en voor het koor ongetwijfeld laborieuze muziek weet MacMillan een heel uitgebreid spectrum aan stijlen te gebruiken.
Het openingswerk, een ‘Jubilate Deo’ (let wel: niet in het Latijn, zoals we gewoon zijn, maar in het Engels) is een bombastisch werk waar menig luisteraar de eerste keer ongetwijfeld moeite mee zal hebben. Maar het tweede is meteen het compleet omgekeerde: een zeer makkelijk beluisterbaar werkje, met de schilderachtige titel ‘Serenity’. En het volgende is weer iets compleet anders, enz… Deze verscheidenheid aan stijlen is voor mij een van de grootste pluspunten van de cd, samen met, zoals eerder vermeld, de topkwaliteit van uitvoerders en componist. Uiteindelijk is het allemaal, hoeveel het van de luisteraar ook vraagt qua aandacht, goed te beluisteren mits je jezelf echt helemaal wilt geven en inzetten om deze fantastische muziek te ontdekken. Enkel de allerlaatste compositie, ‘Le tombeau de Georges Rouault’, voor orgelsolo, was voor mij tijdens de allereerste beluistering net iets te moeilijk te vatten. Hiervoor ga ik toch nog wel een paar beluisteringen nodig hebben.
U merkt het al: ik ben verkocht! Deze cd weet te verleiden vanaf de eerste seconde en laat je niet meer uit haar greep tot op het einde. Muziek en uitvoering zijn geweldig, de cd als geheel is aangenaam en verzorgd, wat mij betreft een typisch Hyperion-product. Let wel: dit is geen muziek om op de achtergrond op te zetten. Deze muziek wil aandacht. Geef ze deze aandacht, en je zal enorm verrast worden.
