*** Al heeft deze lied-cd de titel Liederkreis en is Robert Schumann een van de drie componisten op het programma, toch biedt ze meer dan een traditionele verklanking van deze prachtige liedcyclus van Schumann. Het extra dat Anna Lucia Richter en Michael Gees eraan toevoegen, geeft de cd niet alleen een apart, maar ook een boeiend aspect.

*** Al heeft deze lied-cd de titel Liederkreis en is Robert Schumann een van de drie componisten op het programma, toch biedt ze meer dan een traditionele verklanking van deze prachtige liedcyclus van Schumann. Het extra dat Anna Lucia Richter en Michael Gees eraan toevoegen, geeft de cd niet alleen een apart, maar ook een boeiend aspect.

Het thema van vervreemding in het openingslied van Liederkreis (opus 39) van Schumann, In der Fremde, heeft het duo geïnspireerd om de verzameling te openen met een droevig volkslied van Benjamin Britten, The trees they grow so high, waarin een jonge vrouw treurt over haar te vroeg gestorven geliefde van wie ze het kind zal zien opgroeien. Tussen de liederen van Britten, Schumann en Brahms, weven ze eigen composities ook getoonzet op de dichter van de Liederkreis, Josef von Eichendorff. Een kort lied met een titel die verwijst naar de magische wereld die deze liederen opwekken, Wünschelrute (Wichelroede), komt omsluitend tweemaal voor. De toonzetting van de eigen liederen botst niet met de romantische klanken van de gekozen componisten, maar zorgt in het geheel voor een verfrissende klank die de aandacht scherp houdt en zangeres en pianist de kans geeft buiten de conventies te kleuren zonder verraad aan de romantische of volksliedtoon van de originele liederen. Dat op zich is al een bewonderenswaardige prestatie. Soms is de samenhang puur op associatie gebaseerd, soms gewoon op wat hen te binnen schoot, vertelt Michael Gees in de cd-toelichting. De liederen baden allemaal in een raadselachtige, gevoelige sfeer, ademen nostalgie en melancholie. De pianobegeleiding is zacht-romantisch, maar tegelijk hedendaags-sober, waar de stem bij aansluit.

Anna Lucia Richter is een jonge sopraan die zich vooral op het genre van het lied wil concentreren en ondertussen al kan terugblikken op een indrukwekkende carrièrestart met concerten in Wigmore Hall en op de Schubertiade in Schwarzenberg. Ze heeft een mooi licht timbre en een eenvoudig volkslied als Da unten im Tale (Brahms) komt heerlijk spontaan en ongedwongen over, terwijl Schumann zeer gevoelig en intiem vertolkt wordt. Jammer dat ze soms wat ijl klinkt in de hoogste noten en vooral te weinig nuance in haar klank legt, waardoor ze op de duur monotoon wordt. Bovendien is haar articulatie slecht. In het openingslied van Benjamin Britten kan je geen woord verstaan als je niet mee op de tekst volgt. Toch wel een minpunt voor een liedzangeres. De eigen toevoegingen zijn anderzijds meer dan voldoende bewijs dat Anna Lucia Richter er samen met Michael Gees in slaagt de stemming van het mysterieuze en nachtelijke van het romantische lied naar een eigen tijd te transponeren en dat ze dus rotsvast gelooft in de waarde van het lied. Wie zo’n vertrouwen heeft in het genre kan evolueren naar een prima liedvertolkster.