Eind augustus 2016 opende het provinciale domein De Schorre voor het eerst de deuren voor een klassiek ééndagsfestival. Een schot in de roos, zo bleek en dat zou een vervolg moeten krijgen. Dat vervolg kwam er een jaar later met het evenement onder de noemer Lekker Klassiek…

Lekker was het, dat zal niemand tegenspreken. Het provinciebestuur vond in Studio 100, die we niet kennen van het klassieke muziekdomein, een partner die dat domein wel eens wilde ontdekken en aftasten. Zij wilden echter niet alleen klassieke muziek horen, ze zagen dit gekoppeld aan ander zintuiglijk genot, namelijk het strelen van de smaakpapillen. Jef Neve werd gevraagd het muzikale luik te verzorgen, een aantal chefkoks die je aan het werk kan zien op de TV zender Njam, waren eveneens present. Een geslaagde combinatie: populair klassiek en tal van hapjes. We proefden van beide en de eindbalans was positief: voor herhaling vatbaar.

Ontdekkingen

Bij het binnenkomen van het terrein, werden de mensen ontvangen door een jong duo viool/accordeon: Duo Accordes met Veronique De Raedemaeker op viool en Kajeban Kubala op accordeon die in april 2016 nog een belangrijke accordeonwedstrijd won. Zij speelden Tango pour Claude van Richard Galliano. Erg fraai klonk het, zuiver vioolspel, zachter begeleidende accordeon, heel mooi evenwicht in het samenspel: dit was van het betere dat we op Lekker Klassiek zouden te horen krijgen.

Een andere ontdekking was de jonge tenor Adrian Fernandes. Zeer zuivere stem, nog wat te bescheiden, maar overtuigd mooi zingend. Deze jonge artiest wordt door wat hij zingt opgeslorpt en hij wil de boodschap van Schoonheid overbrengen en daar slaagt hij volledig in.

Meerdere podia

Er was bij het binnenkomen dat heel klein podium, een eindje verder wandelend, tot aan de kassa, zaten de twee dames van Donna e Mobile: Maaike Kitslaar (sopraan) en Petra Rosa (harp). Weelderig gekleed vergastten ze de rij aanschuivende mensen – het waren en duizenden ! – op prettig ontspannende muziek. De harp kwam erg goed tot haar recht, wat je in de buitenlucht misschien niet meteen zou verwachten. Koppel daar prachtig zonnig weer aan en dan moesten de hoofdschotels nog komen…

Net na de ticketcontrole – ook hier was een iets strenger toezicht alhoewel veel minder opvallend dan bij de grote rockfestivals en dergelijke – zaten studenten harp van de muziekschool van Lier de snaren te betokkelen en de oren van de toestromende massa te strelen.

Het Klein Podium was voorbehouden voor het Koperensemble O’Brass en ja, ik beken nog eens schuldig verzuim als het ware, we moeten met Klassiek Centraal ook meer aandacht geven aan de brassmuziek. Later verscheen op het podium het koor Vivente Voce, geleid door Jeroen Keymeulen. De klankversterking was echter niet zoals het hoort en dit vervormde teveel de homogene koorklank. Dit zouden we later nog meer ondervinden, zeker op het grote podium. De bastonen waren te luid, de hoge tonen nog te scherp, de klank werd onnatuurlijk metaalachtig. Volgend jaar moet dat anders. Studio 100 zal beroep moeten doen op mensen gespecialiseerd in de klassieke muziek. Zo hoor je dus duidelijk het verschil tussen de mensen uit de wereld van de klassieke muziek die zelden of nooit versterkt wordt, tenzij op grote manifestaties in open lucht en de mensen uit de rock, pop en dergelijke die niet zonder versterking met teveel bas en dergelijke kunnen. Tijdens het slotconcert waren er dan nog een aantal zeer vervelende storingen, al speelden de musici lustig door alsof er niets aan de hand was. Sterk op zich.

Eveneens op het Klein Podium was het nog luisteren naar aria’s uit opera, operette en musical door vier stemmen waaronder de al vermelde tenor Adrian Fernandes, de sopranen Anja Van Engeland en Ana Naqé en de bariton Agris Artmanis. Deze laatste is een stem voor het lichte genre, het klassieke ligt hem niet en ook zijn stemtype valt wat uit de boot. In het slotconcert onder leiding van Dirk Brossé presteerde Ana Naqé opvallend met de aria van Norma, wereldberoemde muziek vooral dankzij de historische en monumentale vertolking door de 40 jaar geleden overleden legendarische sopraan Maria Callas.

Eerder op de avond en in de loop van de namiddag was het aan Jef Neve om met Spirit Control het podium te bezetten. Wat dit ensemble vermocht te spelen, viel niet bij velen in de goede smaak en volgens mij terecht. Deze muziek die ik eerder nep-jazz zou willen noemen, past niet op een dergelijk evenement waar de mensen komen om te genieten van harmonisch klassieke klanken. Die klanken kregen ze wel van Liebrecht Vanbeckevoort die Mozart ten beste gaf met het Jef Neve Kamerorkest. De twee pianisten brachten ook werken voor twee piano’s en orkest. Het publiek apprecieerde dit sterk terwijl het onafgebroken ook genoot van de vele hapjes van de chef-koks. Moet kunnen: lekker eten, rustige babbeltjes, familiale sfeer, zon en muziek.

Het slotconcert oogstte veel succes al was niet alles zoals ik het liever hoor. Maar goed, de strenge, verwende recensent die altijd kan kiezen uit het beste qua aanbod van uitvoerders, zalen enzomeer, zijn mening is in deze niet de norm. Het goede aan dergelijke organisatie is dat enkele duizenden mensen, die niet allemaal zo melomaan zijn als ik, klassieke muziek leren ervaren en genieten en zo komt die muziek dichter bij hen. Ze kunnen ook vaststellen dat het niet allemaal zo vreselijk elitair en stijf is. Sommige aanwezigen waren zo verwonderd omdat ‘die muzikanten zomaar tussen de mensen komen zitten zeg, amaai da’s tof’.

Ik ben zeker dat met klassieke muziek op deze wijze gebracht voor een massa, en dan nog met zoveel lekker eten, je de poorten van de zalen klein en groot opent voor een nieuw publiek. Dit kan ook meer jonger bloed aanspreken om muziek te gaan studeren en zie, zo verzekert zo’n type evenementen mee de toekomst van de klassieke muziek. Eindbalans? Positief !

• WAT: Lekker Klassiek met tal van musici en chef-koks
• WAAR & WANNEER: Provinciaal Domein De Schorre, Boom (nabij Antwerpen), 26.8.2017
• ORGANISATIE: Studio 100 en Provinciebestuur Antwerpen
• FOTO’S: © Klassiek Centraal, mt