Zes jaar na “Frühlings Erwachen” presenteert de Munt “La Dispute”, de tweede opera van de Belgische componist Benoît Mernier. Dit in opdracht van de Munt geschreven werk is gebaseerd op een toneelstuk van de Franse auteur Marivaux maar Ursel Herrmann en Joël Lauwers adapteerden het en voegden er andere Marivaux-fragmenten aan toe. Zo ontstond een “Comédie en un acte en prose et en musique” .
Zes jaar na “Frühlings Erwachen” presenteert de Munt “La Dispute”, de tweede opera van de Belgische componist Benoît Mernier. Dit in opdracht van de Munt geschreven werk is gebaseerd op een toneelstuk van de Franse auteur Marivaux maar Ursel Herrmann en Joël Lauwers adapteerden het en voegden er andere Marivaux-fragmenten aan toe. Zo ontstond een “Comédie en un acte en prose et en musique” .
Waarover gaat het dispuut? Wie zal als eerste ontrouw zijn, de man of de vrouw? Om een antwoord op die vraag te krijgen observeren de Prins en zijn verloofde Hermiane een experiment geënsceneerd door Cupidon en Amour. Vier jonge mensen, twee meisjes Eglé en Adine, en twee jongens Azor en Mesrin, die elk in afzondering opgroeiden, worden voor het eerst samengebracht, ontdekken elkaar en ontdekken liefde en ontrouw. Ineens beslist Hermiane echter het experiment te beëindigen en verbreekt ze haar verloving met de Prins. De vier jonge mensen blijven verward en ontredderd achter bij de ontdekking dat ze het onderwerp van een wrede observatie waren.
De dialogen , gesproken en gezongen, vormen het echte drama en zijn alles samen belangrijker dan de muziek die het werk niet echt tot leven brengt. Merniers muziek is elegant, melodieus zelfs sensueel met lyrisch zingende houtblazers, enkele Debussy-toetsen en referenties naar de barokmuziek. Ze is zanger-vriendelijk en vloeit zonder problemen maar mist variatie en dramatische impulsen. Dat geldt ook voor de opera zelf. De dialogen zouden bijtender mogen zijn, de actie levendiger en de bijna twee uur durende opera zou gerust een klein half uur korter mogen zijn. Niet dat de enscenering verveelde. Karl-Ernst en Ursel Herrmann waren immers opnieuw present om als scenograaf en regisseur hun magie te laten werken in een mooi decor : een door hoge hagen ingesloten tuin met veel verborgen deuren en deurtjes en een brede toe- en uitgang via een glazen draaideur met daarboven in grote verlichte letters “Grand Amour”. Een vogeltje fladdert voorbij, blaadjes dwarrelen neer, een fonteintje borrelt en in het midden van die idyllische ruimte wordt een kubusvormige structuur uit neonbuizen opgericht als toneel voor het experiment. De handeling verloopt natuurlijk, de personages zijn goed gedefinieerd en de zangers ideaal gekozen. Hermiane en de Prins hebben de ervaring en de vocale présence van Stéphanie d’Oustrac en Stéphane Degout, Eglé, Adine, Azor en Mesrin de jeugd, onbevangenheid en frisse, expressieve stemmen van Julie Mathevet, Albane Carrère, Cyrille Dubois en Guillaume Andrieux. Cupidon en Amour worden overtuigend vertolkt door Katelijne Verbeke en Dominique Visse. Patrick Davin dirigeert Merniers partituur met liefdevolle aandacht. Een heel mooie verpakking maar geen groot werk.
“La Dispute” is een coproductie met de Opéra Orchestre national Montpellier Languedoc-Rousillon. Of de opera, gezien de structuur met heel veel gesproken dialogen, ook in een niet Franstalig land veel kans maakt, is de vraag.
