Auteur Milo Derdeyn
**** Annelien Van Wauwe wordt vandaag tot één van de meest belovende klarinettisten van haar generatie gerekend. Samen met pianist Lucas Blondeel brengt ze muziek van Mieczysław Weinberg en Sergei Prokofiev. Joodse muziekinvloeden zijn daarbij een rode draad doorheen de cd.
Klarinettiste Annelien Van Wauwe en pianist Lucas Blondeel presenteren met hun cd een drieluik. De zijpanelen zijn een transcriptie voor klarinet van Sergei Prokofievs Tweede Vioolsonate in Re Groot (Op. 94bis) en diens Ouverture op een Hebreeuws thema in Do Groot (Op. 34). Centraal staat Mieczysław Weinbergs Sonate voor klarinet en piano (Op. 28).
De muziek wordt door Van Wauwe en Blondeel op een heel integere manier gebracht. Voor Prokofievs ouverture worden ze daarbij nog vergezeld door een strijkkwartet. De ouverture die gebaseerd is op Hebreeuwse thema’s, begint heel speels. Blondeel en het strijkkwartet zijn een groepje muzikanten die als het ware uit de verte in een stoet lijken aan te komen. Van Wauwe plaatst tegenover dit gemarcheer een mooi uitgespeelde melodie, die op het einde wordt opgevangen door het strijkkwartet. Ook de rest van de ouverture wordt gekenmerkt door zulke sfeerschetsen, waarbij de naweeën van de romantische esthetiek nog goed hoorbaar zijn.
Zesentwintig jaar was Weinberg toen hij zijn Sonate voor klarinet en piano schreef. Ondanks de relatief jonge leeftijd van de componist ademt het werk toch een en al maturiteit uit. Het openingsdeel is zeer lyrisch. De klarinet krijgt lange melodieën, die soms nauwelijks begeleid worden door de pianist. Langzaam ontplooit zich een melodie, waarbij Van Wauwe welgekozen noten accentueert. De partijen voor klarinet en piano vullen elkaar aan. Zowel Van Wauwe als Blondeel hebben hier oog voor en eisen niet moedwillig de aandacht voor het eigen instrument op. In het allegretto, het tweede deel van de sonate zijn invloeden van Klezmer (Joodse, vaak rituele muziek waarbij de klarinet niet zelden een prominente functie heeft) duidelijk hoorbaar. Het deel kenmerkt zich door een dialoog tussen de piano en de klarinet die zeer geanimeerd verloopt. Van Wauwe en Blondeel zoeken hier niet het exuberante op en houden samen een goede balans. Het slotdeel van de sonate is langzaam en opent met enkele akkoorden in de piano, die een morbide sfeer oproepen. De interpretatie is – gelukkig – niet doods, maar juist bijzonder intens.
Deze cd biedt een interessante luisterervaring, waardoor de wil om na de beluistering opnieuw op de play-knop te drukken groot is. Van Wauwe en Blondeel benaderen de muziek uiterst respectvol. Daarbij etaleren ze de gelaagdheid van de werken op een uiterst transparante manier. Van Wauwe is zeer goed in het scherp articuleren van de melodieën. Blondeel is dan weer een krak in het scheppen van atmosfeer. Goed gedoseerd creëert hij een sfeer waartegen de klarinetmelodieën dartelen dan weer weemoedig treuren. De nieuwsgierige luisteraar vindt in het cd-boekje bondige informatie over de gespeelde werken en de muzikanten. De geluidskwaliteit van de opname is goed.
