De laatste avond van de finaleweek heeft altijd iets apart. Het publiek is wat rustelozer want wil de uitslag al weten, ook al moeten er nog twee kandidaten spelen. De voorzitter van de jury, sinds deze wedstrijd is de Gilles Ledure die Arie Van Lysebeth opvolgde, laat meteen na de pauze het traditionele belletje rinkelen. De componist van het plichtwerk wordt dat bedankt.
Zo nam Kimmo Hakola niet alleen de felicitaties van de juryvoorzitter in ontvangst, maar ook van de hele jury die rechtstaand met een stamp van de rechtervoet op de grond – verwijzend naar de stampen in het opgelegde werk ‘Fidl’ – en dus met een knipoog de componist in de bloemen zette. Al de orkestleden volgden het gebaar met een donderend geraas van voetengeroffel op de orkestvloer en het publiek? Ook dat veerde recht met een zeer warm, gemeend applaus. En of de componist glunderde!
Foto: © Kaapo Hakola
Shannon Lee (VSA, geb. 30.06.1992)
Deze Amerikaanse met Aziatische wortels kent haar instrument. Ze weet wat viool spelen betekent. Ze is voldoende virtuoos en technisch, maar ook muzikaal. Deze drie elementen toont ze met zekerheid. Het is goed te horen dat ze inzicht heeft in het verhaal van Fild. Een van de betere uitvoeringen van deze wedstrijd.
Voor de vierde keer horen we het vioolconcerto van Tchaikovsky. Vier andere versies. In het eerste deel zou je er een ballet kunnen op maken. Ik zie het zo voor ogen, een pas de deux met haar als prima ballerina en het orkest als haar begeleidende partner. Het tweede deel, de canzonetta, zet ze ook erg mooi in en dan? Dan valt daar zomaar even het licht uit in de zaal. Uit en weer aan. En zij? Zij speelt gewoon door, alsof er niets aan de hand is, maar er is wel wat aan de hand. Ze is de fijne draad kwijt. Ze probeert nog de romantiek in het stuk te leggen, maar die raakt niet echt. Daar mag de jury toch wel rekening mee houden.
Foto: mt
Eva Rabchevska (Oekraïne, geb. 29.10.1996)
De jongste kandidate van deze wedstrijd is deze Oekraïense violiste. En eigenlijk is ze net nog te jong om de valstrikken en trukken in het opgelegde werk te snappen. Het is een zwaar, vermoeiend, langdurig en vooral moeilijk werk dat vol adders onder het gras zit. Denk maar aan die flageoletten die eigenlijk niemand echt perfect speelde. Het lukt deze 22-jarige ook niet helemaal.
In het vioolconcerto van Brahms, 3 keer gespeeld deze wedstrijd, is ze meer op dreef en het ligt haar. Ze kent het werk en speelt het vrij degelijk, maar met net te weinig warmte. In de plaats daarvan krijg je vrouwelijke sier met wel veel daadkracht. Ze benadert al sterk wat Brahms waarschijnlijk, of moeten we zeggen Jozeph Joachim wenste.
Foto: mt
