Dit concert van het Klarafestival met de Lithuanian National Symphony Orchestra o.l.v. Modestas Pitrenas kreeg de titel van het symfonisch gedicht van Richard Strauss mee als motto: Tod und Verklärung. De overgang van de dood naar een hoger leven doordrong dan ook het hele tweede deel. In haar aria uit Walküre ziet Sieglinde in Siegmund haar “Verklärung” want hij zal het zwaard uit de es trekken en de liefdesdood van Isolde is de puurste verheerlijking van liefde en (in) dood, ooit op muziek gezet. Spijtig dus dat de stem van gevierde Litouwse soliste Violeta Urmana niet echt heerlijk klonk.
Dit concert van het Klarafestival met de Lithuanian National Symphony Orchestra o.l.v. Modestas Pitrenas kreeg de titel van het symfonisch gedicht van Richard Strauss mee als motto: Tod und Verklärung. De overgang van de dood naar een hoger leven doordrong dan ook het hele tweede deel. In haar aria uit Walküre ziet Sieglinde in Siegmund haar “Verklärung” want hij zal het zwaard uit de es trekken en de liefdesdood van Isolde is de puurste verheerlijking van liefde en (in) dood, ooit op muziek gezet. Spijtig dus dat de stem van gevierde Litouwse soliste Violeta Urmana niet echt heerlijk klonk.
Ze zong de Wesendonck-Lieder met een dramatische monotone stem. Het ontneemt ze alle fijnheid en intimiteit. Urmana heeft onbetwist een krachtige sopraanstem die me ook al vaak overtuigd heeft. Hier klonk ze continu gelijk en met overdreven vibrato. We zetten onze hoop dan maar op de opera-aria’s in deel twee: ze slaagde er niet in nuance in de stem en dus zeker niet in de tekst te leggen. Het was wachten op de laatste noten van Mild und leise uit Tristan und Isolde: “höchste Lust” voor we eindelijk een zachte pianotoon kregen.
Het concert was een feestelijk cultuurmoment waarmee gevierd werd dat Litouwen de volgende zes maanden het voorzitterschap van de Europese Unie op zich neemt. De presidente van de republiek, Dalia Grybauskaité, begroette het publiek met veel zelfvertrouwen en trots en ze wenste ons in het Nederlands toe van het concert te genieten.
Het programma zette gepast in met een compositie van de Litouwse componist Mikalojus Čurlionis (1875-1911). De kunstenaar was behalve componist ook schilder en in die discipline blijkbaar een typische fin-de-siècle-kunstenaar. Het symfonisch gedicht dat we te horen kregen was evenwel pure romantiek. ‘In het woud” evoceert op meeslepende manier de natuur en gaf het orkest de kans zijn weelderige orkestklank in alle instrumentenpartijen te etaleren. Bij het veeleisende symfonische gedicht van Richard Strauss hadden we bij de opeenvolgende episodes graag een strakkere structuur gehoord om het metafysische karakter van het werk te ondersteunen. Het is duidelijk dat het Lithuanian Symphony Orchestra geen London Symphony Orchestra is maar het is een voortreffelijk orkest met mooie solisten (Engelse hoorn, klarinet, eerste viool).
De zaal zat vol en er waren veel vertegenwoordigers van Litouwen. De al bij al mooie concertavond had dan ook een groot society-gehalte met de bijhorende storingen van GSM en gehoest. Vooral jammer dat de soliste Violeta Urmana de hoge verwachtingen niet inloste.
