Jubelen met La Petite Bande

Nominatie Gouden Label – Aanmoediging Jubelen? La Petite Bande? Kan dat wel nadat Schauvliege op schabouwelijke wijze het wereldberoemde ensemble de subsidies ontzegde? Ja, dat kan! En dus jubelden in de Leuvense stadsschouwburg de liefhebbers van barokmuziek (de ‘cultuur’minister was dus niet aanwezig) samen met La Petite Bande.

Nominatie Gouden Label – Aanmoediging Jubelen? La Petite Bande? Kan dat wel nadat Schauvliege op schabouwelijke wijze het wereldberoemde ensemble de subsidies ontzegde? Ja, dat kan! En dus jubelden in de Leuvense stadsschouwburg de liefhebbers van barokmuziek (de ‘cultuur’minister was dus niet aanwezig) samen met La Petite Bande. Veertig jaar jong, dag op dag. De tijd vliegt.

Louis Tobback, burgervader van de universiteitsstad én residentiestad van La Petite Bande, gaf de cultuurbeslissers die de Vlaamse subsidies toekennen en/of miskennen, een ferme sneer uit te pan en stelde vast dat de intriges in de cultuursector nog erger zijn dan in de politiek. Zo is het ook in ons soms zo kleingeestig Vlaamse landje, dat in feite te klein is voor een te groot aanbod talent en dus halen de scherpste ellebogen het dikwijls op de kwaliteit.

Om met Tobback verder te gaan: genoeg gezeurd, het is feest en dus feesten we. Na zijn sappig welkomstwoord spraken schepen van cultuur, mevrouw Denise Vandevoort en Piet Jaspaert, de laudatio uit; een zeer mooie hulde aan zowel het ensemble als de broers en families Kuijken die ooit begonnen in de meest ondenkbare toestanden, zonder middelen.

Visser-Neerlandiaprijs voor Sigiswald Kuijken

Niemand minder dan Nelly Maes verraste vriend en vijand bijzonder positief met een toespraak, voor de vuist weg, ter ere van Sigiswald Kuijken. Met originele anekdotes, en dit na de twee vorige sprekers, huldigde ze hem in naam van het Algemeen Nederlands Verbond, en overhandigde de beroemde musicus de Visser-Neerlandiaprijs. Sigiswald kreeg een cheque ter waarde van € 15.000 uitgereikt.

Ja, Sigiswald Kuijken én La Petite Bande én de familie werden terecht gehuldigd. Ze liggen aan de basis van een wereldwijde beweging die de barok terughaalde en daaraan verbonden groeide zelfs een hele economie met musici, leerstoelen aan conservatoria, instrumentenbouwers en –restaurateurs, cd-bedrijven, concertorganisaties, festivals en noem maar op. De 12 jaar dat het ensemble subsidies kreeg zijn prullaria ten opzichte van de enorme culturele en economische welvaart die het ensemble creëerde.

Dankwoord Sigiswald Kuijken

Zowel op de persconferentie in de namiddag als op de viering zelf, sprak Sigiswald een dankwoord uit. Op die persconferentie van dit wereldberoemde ensemble was slechts wat plaatselijke pers, niemand van radio of TV, geen journalist te bespeuren van de ‘kwaliteitspers’… Zo kennen we ze, er was namelijk niets (trendy) te eten. Soms zijn we blij geen lid te zijn van de ‘reguliere’ pers. Voor de zoveelste keer schaam ik me diep in hun plaats. Of Tobback gelijk had in zijn snedige opmerkingen, vraag je je af? Ziehier dus nog een bevestiging van zijn gelijk… Maar goed, samen met hem gaan we verder feesten…

Persconferentie: Gelukkig orkest!

Kuijken benadrukte dat 40 jaar niet niks is en dat vele orkesten die leeftijd niet eens halen. ‘Dat is in ons geval – zeer zeker, wij zijn een gelukkig orkest.’ Zo mogen we musicus in hart en nieren citeren. We vernamen dat er niet alleen gemusiceerd werd maar ook allicht gefoeterd, gediscussieerd én… gelachen! En dat Sigiswald Kuijken en zijn echtgenote Marleen Thiers kunnen lachen mocht het handjevol aanwezigen op de persconferentie beleven, zeker net nadien. Nooit eerder heb ik zo smakelijk gelachen dankzij de pittige opmerkingen van Sigiswald die zich letterlijk dubbelplooide met een lach die je tot op het ministerie van Schauvliege gehoord moet hebben! Haaaa!

Nu ja, een overzicht geven, zoals Sigiswald deed, over die eerste 40 jaar, is hier onmogelijk maar even surfen naar de website van La Petite Bande leert je alvast véél meer en wie het boek koopt, heeft een beentje voor.

Dankwoord Visser-Neerlandiaprijs

In zijn dankwoord na het onvangen van de Visser-Neerlandiaprijs, benadrukte Kuijken het belang van de plaats van de componist en de uitvoerder en dat de uitvoerder met het grootste respect naar de componist moet kijken en uitvoeren. Het ego van de uitvoerder kan en mag niet groter zijn dan van een geniaal scheppend kunstenaar. Rake woorden waar vele uitvoerders van vandaag even over na mogen denken…

Huldeconcert

De avond zelf was er het huldeconcert waar Bach geëerd werd door La Petite Bande dat in solistische opstelling speelde. De suites 1, 2 en 4 en het Brandenburgs Concerto nr. 5 stonden op het programma. Er werd bijzonder gefraseerd gespeeld in duidelijke tempi die doorzichtigheid toestonden. Adempauzes maakten de muziek beter te begrijpen en met rijke fraaie versieringen, de barok waardig, werd alles gekleurd. Nadeel was wel de zaal maar ja, 800 mensen wilden dit feest voor geen geld missen (de Leuvense stadsschouburg was tot in de kleinste hoekjes bezet, uitverkocht als nooit te voren!).

De stadsschouwburg is niet echt geschikt om een barokensemble in kleine opstelling tot recht te laten komen. Er gaat nogal wat klankkleur verloren omdat de instrumenten niet de draagkracht hebben van ‘moderne’ instrumenten. Dit ter zijde gelaten, was het hoe dan ook een avond die in het geheugen geprent blijft, hoe kan het anders?

Een extra woord verdienen Barthold Kuijken voor zijn innig, gevoelig traversospel en Benjamin Allard die bewees dat een klavecimbel kan zingen. Hij is een van Europa’s grootste en het is de bedoeling dat hij op middellange termijn Sigiswald Kuijken opvolgt als vaste dirigent van La Petite Bande. Je kan het raden: er was veel applaus.

Bach – boek – cd’s

Tijdens de pauze en na het concert kon je het  huldeboek “De eerste 40 jaar” (uitgave Lannoo met prachtige illustraties van Thierry Bosquet) kopen. Het boek verhaalt de geschiedenis van het ensemble op zich, maar het heeft ook aandacht voor familieleden en anderen die als musicus of organisator of wat ook van zeer nabij met La Petite Bande te maken hadden in die ‘eerste 40 jaar’.

Een compilatiekoffertje ‘A Portrait’ met 3 cd’s (uitgave Accent) werd eveneens aangeboden. Het is een zeer geslaagde samenstelling met op cd 1 opera, cd 2 barok en klassiek en op cd 3 Bach, niets dan Bach.

De jongste cd ‘Die Tageszeiten’ (uitgeva Accent) met de vroege symfonieën ‘Le Matin – Le Midi – Le Soir’ van Joseph Haydn, ging eveneens vlot van de hand. Wij beluisterden de cd’s voor u en moeten beamen dat het gaat om zeer mooie producties die we samen met het boek een uitzonderlijk Gouden Label ‘Aanmoediging’ geven. Waarom? Omdat La Petite Bande moet (lees dus moet!) blijven voortbestaan met of zonder subsidies. Of het zal lukken? Natuurlijk!