De lat lig hoog bij de nu dertienjarige violist Joshua Galasse. Hij kiest voor de grote klassieke romantici, voor virtuositeit ook en verder voor het skatebord en om leegstaande panden avontuurlijk te verkennen.

Misschien vindt hij wel eens een leegstaand kasteel dat kan gekraakt worden om er stiekem viool te spelen? Of nog straffer, ligt er daar een nog echte Stradivarius?! Dàt zou nieuws zijn: “Jeugdig violist kraakt leegstaand kasteel en vindt waardevolle viool”. Daar zal de pers wel op afkomen, eerder dan naar een concert waar ze je nog zeer, maar dan ook zeer uitzonderlijk ontmoet.

Het historisch hoekhuis De Min in de Mechelse Sint-Katelijnestraat is geen kasteel, maar het heeft er toch in het klein de allures van en daar speelde Joshua Galasse een concert op zijn mooie viool. Het is nog geen Stradivarius, maar wie zegt dat het er niet van komt? Als hij verder evolueert zoals hij bezig is, zit het er wel eens in dat hij vroeg of laat van een of andere stichting die dergelijke instrumenten beheert, een in bruikleen krijgt voor een (on)bepaalde periode.

De Japanse pianiste Katsura Mizumoto begeleide hem op piano. Mizumoto zet haar helemaal in de schaduw van het jonge talent en dat siert haar en tekent haar pedagogische kwaliteit. Als ‘bladjesdraaier’ zat met de nodige ernst en vriendelijke blik zijn viooldocent Erik Sluys even onopvallend. Bij het groeten op het einde van het concert hielden beiden zich ook wat op de achtergrond. Nogmaals, een mooi gebaar.

Het recital opende muzikaal erg goed met het eerste deel uit de Frühlingssonate van Ludwig Van Beethoven. Persoonlijk zou ik voor nog meer gebonden spel gaan. Beethoven drukte er zo op: één grote boog, ook bij staccato (iets waar hij niet zo van hield). Toch slaagde deze jongeling erin velen in het publiek, waaronder ondergetekende, meteen kippenvel te bezorgen en je zag verbazing op de gezichten. Dat zo’n jonge jongen al zo rijp kan vertolken? Het leek nooit eerder gehoord.

Beethoven werd gevolgd door een iets drogere Bach, delen III en IV uit de sonate in E, BWV 1016. Vooral de sterke techniek van de violist kwam hier tot uiting. Die technische beheersing kwam hem goed van pas in zijn virtuoze aanpak van de Etude-Caprice opus 18 van Wieniawski en nog meer in La Campanella van Paganini. Joshua speelde deze beide werken met een vlotheid al was hij aan het skateborden. Na de pauze was het wegsmelten bij de Spaanse Dans uit ‘la Vida breve’ van de Falla (bewerking van Kreisler). Zeer muzikaal gespeeld. De romantische ziel van de aanstormende puber is wakker, zoveel is duidelijk. Helemaal overtuigde hij ons hiervan in het stroperige werkje Estrellita van Ponce in een bewerking van Heifetz. We vertoefden in een of ander Jugendstil ingericht theehuis met een overzoet gebak als het ware. Jammer is het dat het erg klein is in het huis De Min en waarom? Omdat Joshua Galasse en Katsura Mizumoto ons een tango brachten. Een tango van Piazzola ‘Nightclub 1960’ uit Histoire du Tango. Zo ten dans uitgenodigd worden en moeten blijven zitten, het is niet eerlijk.

Eindigen deed dit snel voorbijgevlogen concert – ach wat wilde iedereen dat het nog wat langer mocht duren – met een tweede werk van Wieniawski: variaties op een origineel thema opus 15. Dit ligt Joshua bijzonder goed, zeker het uitgesponnen romige in de breed uitgewerkte zinnen.

Joshua Galasse: een naam om te noteren en te onthouden. Een jong talent om te volgen. Net als iedereen die hem al hoorde, ben ik benieuwd waar hij binnen enkele jaren zal staan. Grote podia lonken, maar eerst is er nog de school – in zijn geval de kunsthumaniora – en het uitbreiden van het repertoire. “Ik zou graag het vioolconcert van Tschaikovski spelen met een orkest”, zo weet hij me na afloop van het concert nog te vertellen. Ik kom luisteren, beste Joshua.

• WAT: Recital viool en piano
• WIE: Joshua Galasse (viool) en Katsura Mitzumoto (piano)
• ORGANISATIE: VZW Wonderful World
• WAAR & WANNEER: Zondag 26 november 2017, Huis De Min, Mechelen