De hoorn zoals we die vandaag kennen in het muzieklandschap heeft zijn voorvaders en verwanten. De neef die het vandaag nog goed doet is de jachthoorn. Voor zowel de klassieke als voor de jachthoorn is weinig solomuziek geschreven terwijl de twee instrumenten toch zeer karakteristiek zijn.
De hoorn zoals we die vandaag kennen in het muzieklandschap heeft zijn voorvaders en verwanten. De neef die het vandaag nog goed doet is de jachthoorn. Voor zowel de klassieke als voor de jachthoorn is weinig solomuziek geschreven terwijl de twee instrumenten toch zeer karakteristiek zijn.
We bespreken hier voor u twee cd’s waarvan een gewijd is aan de jachthoorn en de andere aan de klassieke hoorn die u kent van in het symfonisch orkest, harmonie of brassband.
*** Scene di Caccia
De jachthoorn-cd doet ons luisteren naar de Franse jachthoorn want ja, er zijn verschillende types. Mensen houden het niet graag eenvoudig zoals u weet. Om de hoorns nog kracht bij te zetten, wordt gebruik gemaakt van een orgel. Het is het orgel van de abdij van Ourscamp (uiterste zuiden van het oudste deel van de Nederlanden in Picardië) en van de vlakbij gelegen kathedraal van Noyon. In de abdij en kathedraal werd de cd in zijn geheel opgenomen.
Gioacchino Rossini kookte graag en hij zal ook wel verlekkerd geweest zijn op wild. Dat wild moest gejaagd worden en van hem luisteren we naar ‘Le rendez-vous de chasse’. Het is een gekend werk en het ensemble Trompes Royales Dampierre speelt met deze debuut-cd er deskundig op los. Vol energie, als het ware klaar om de jacht te beginnen, spelen ze met de nodige virtuositeit en muzikale nuanceringen dit aangename werk dat je deel doet uitmaken van heel het jachtritueel.
De samenklank met het orgel wringt soms tegen en de jachthoorn geeft wel eens een valsklinkende toon. Dat maakt het misschien ‘echter’, maar is niet het mooiste om naar te luisteren. Wél geeft het een zeer levendig sfeerbeeld. Het werk van Rossini is het sterkste – de man was dan ook geniaal – van deze cd.
Hoornist Sylvain Oudot componeerde in de sfeer en op basis van een oude jachtscène het hele jachtverhaal dat door de vier hoornisten en het orgel wordt in leven gebracht. Het werk heeft soms erg mooie muzikale verhaallijnen, dan weer heeft het iets van een slapper Frans chanson en wordt het sentimenteel. Het goede hieraan is dat je hoort dat je met een jachthoorn aardig overweg kan als je het instrument tot in de puntjes van je tenen beheerst.
Het derde luik van deze debuut-cd gaat terug naar de barok en brengt een potpourri-achtige samenstelling van bekende melodieën uit het repertoire.
Een originele cd, uitgegeven in eigen beheer, die je een andere kijk op een en ander geeft.
*** Brahms, Schumann, Reinecke op hoorn
De klassieke hoorn die we vandaag kennen is de erfgenaam van de al erg populaire hoorn die we kennen van heel wat orkestrale muziek uit de 18de eeuw. In de 19de eeuw evolueerde het instrument tot wat nu voor ons gewoon is. Gewoon…
Hoorn is niet zo gewoon. Of het natuurhoorn is of het moderne instrument met kleppen en al die kronkelende, glanzende koperen leidingen, het is niet gewoon en het blijft moeilijk te spelen. Het is een van de redenen dat er minder solowerken voor bestaan. De drie romantische componisten Brahms, Schumann en Reinecke schreven kamermuziekwerken waar de hoorn de leiding heeft. Van hen horen we op de cd telkens een trio afwisselend gespeeld door Jasper de Waal (hoorn), Candida Thompson (viool), Hans Colbers (klarinet) en Frank van der Laar (piano).
De uitvoering is zeer zuiver en wordt erg intiem weergegeven. Soms te intiem zodat het wat steriel kan overkomen. We houden van wat meer frasering en tempo, maar dat is een kwestie van temperament enerzijds én de ziel van de werken anderzijds. Alles loopt vlot in elkaar en er is een absoluut evenwicht tussen de verschillende instrumenten. De verhaallijn, voornamelijk gedragen door de hoorn in de drie werken, wordt secuur nageleefd. Daar scoren de uitvoerders sterk mee.
Challenge Classics heeft een uitgekiende keuze gemaakt door deze musici de opdracht te geven deze cd in te spelen én men vult hiermee tevens een gat in de markt door de hoorn welverdiend op een hoger schavot te plaatsen.
