De jongste productie van choreografe Isabelle Beernaert ‘Naakt’ werd abrupt onderbroken door de lockdown. Om het contact met haar trouwe publiek niet te verliezen, legt  Isabelle Beernaert contact via sociale media in een eenmalige livestream ‘SQUARED’.

Emotie, creativiteit en inventiviteit zijn kenmerkend voor haar persoonlijkheid. Ze laat zich interviewen, vertelt over het maakproces en geeft inzicht in haar werkwijze waarin ze heel veel belang hecht aan het emotionele en intellectuele aspect van haar choregrafieën. Haar zuiderse roots en temperament getrouw put ze uit observaties en haar eigen emoties en is daarbij niet bang voor extremen: liefde versus haat, gevoelvol en ijzig, radicaal en geen schone schijn en alle gradaties daartussen. Ze kiest veelal voor liedjes met een verhaal, een verhaal dat zij met diepgang en gedetailleerde uitwerking weer tot leven wekt op haar hoogst persoonlijke en passievolle manier. Vaak doet ze dat adembenemend mooi en aangrijpend. Choreografieën  die haar select groepje dansers met hart en ziel vertolken.

De titel ‘Naakt’ (Nuda Veritas) slaat niet zozeer op het naakte lichaam. Ieder dansfragment is een metafoor voor gevoelens. We zijn allemaal zo geconditioneerd en lopen in de pas. Kledij is een vorm van vermomming. We leven achter een masker. We zijn geremd in het uiten van onze gevoelens. Ze illustreert dit met fragmenten uit de voorstelling.

SQUARED is een teaser en wekt de nieuwsgierigheid naar het totale product. Ze licht er met tekst  en uitleg enkele gediversifieerde fragmenten uit. Ontrafelt de make-off van haar danstaal. Zo maakte ze een choreografie op het liedje:

‘La belle histore’ Michel Fugain

Het liedje representeert het gevoel van een jong, verliefd stel. Verliefdheid is als een transcendente beleving, een bubbel, een intens moment. Ze werkt dit uit in een intiem, zweverig duet: gracieus, puur en onschudig. Hij de yin, zij de yang. Ze wentelen om elkaar heen in een verkenningsronde. De choreorafie eindigt met een tedere, vluchtige kus waarvoor ze haar inspiratie haalde bij haar favoriete schilderij ‘De kus’ van Gustav Klimt.

‘Halleluijah’ Jeff Bukley

Ze koos voor de versie van Jeff Bukley omdat zijn stem meer schuurt dan de originele versie van Leonard Cohen. Dat komt haar goed uit omdat ze in dit nummer de polariteit tussen man en vrouw wil belichten. Mannen pronken vaak met hun stoerheid in macho gedrag. Beernaert wil de man tonen in zijn kwetsbaarheid. Eerst etaleert hij zijn fysieke en viriele kracht. Wanneer een vrouw ten tonele verschijnt wordt hij onzeker, wankelt, schiet van pure onmacht in een luchtpirouette. De hele uiterlijke schijn verschrompelt.

‘Burning Fire’ Trio Joubran en ‘Porque’ Yasmin Levi

Het Trio Joubran, bestaande uit drie broers, speelt traditionele Palestijnse muziek. In die etnische muziek schuilt voor isabelle Beernaert iets van oerkracht, zoals de geboorte energie. Weer een metafoor voor gevoelens. Het wordt een soort van tribale dans waaruit ze patronen en technieken ontleent. De danseressen in vloeiende rode jurken bewegen veel vanuit de heupen. Wanneer de mannelijke dansers erbij komen is er veel werveling in de ruimte zoals laaiend vuur en op de grond likkende vlammen. In alles woedt de wil, de lust om te leven. Gevolgd door het doordringende lied ‘Porque’ van de Israëlische Yasmine Levy. Het wordt heel contrastrijk een sensuele pas de deux. Er is lijden en een hang naar tederheid en liefde.

‘Clown’ op muziek van Max Richter

In iedere mens schuilt een lichte en een duistere kant. De mannelijke energie is formatief, rationaliseert. De huilende Pierrot is een outsider van de maatschappij, hij huilt, verkrampt, terwijl er zoveel schoonheid te zien is.

‘Mesdames’ Fabien Marcaud

In dit nummer wordt een hommage gebracht aan alle sterke vrouwen, in welke configuratie dan ook: minnares, moeder, advocate, arts… Isabelle Beernaerts daagde haar dansers uit. Plaatste een rij stoelen op de scène en liet enkele danseressen, waaronder haar dochter Manon Beernaert, de vrijheid om daar een choreografie op te bedenken. Het werd een intrigerend schouwspel. Vrouwen moeten vaak van stoel veranderen om alles wat er van hen verwacht wordt te realiseren en alle ballen in de lucht te houden, dit resulteert in een flitsende stoelendans.

‘Laat me’ samen met gedicht ‘Oud’ van Alvaro Oosterwolden

Het voortschrijden der jaren kunnen we niet tegenhouden, de erbij horende aftakeling al evenmin. We mogen niet focussen op het negatieve maar op het positieve en de liefde voor het leven omarmen. De straffe tekst van de dichter geeft stof tot nadenken.

‘Wild is the wind’ Nina Simone

Dit lied van David Bowie krijgt in de verolking van Nina Simone een meer doorleefde toets. Een vrouw die in haar leven te kampen kreeg met heel veel vooroordelen, lijden en pijn. Uit de tekst ‘Love me, love me, love me, say you do’ spreekt de hunker naar harmonie en tederheid. De choreografie is opgebouwd rond deze dualiteit: transparant en rauw. Menselijkheid en liefde in de imperfectie.

‘Kenau’ Wyke van Weelden

Met de titelsong ‘Kenau’, uit de gelijknamige film van singer-songwriter Wyke van Weelden wordt de voorstelling afgerond. Een sterke, hunkerende tekst waarop Beernaert focust. Ze interpreteert in haar dansvacabularium de eigen gevoelens en incorporeert daarbij die van haar dansers mee, met beelden die aan de ribben blijven plakken.

Verzoekjes

Als slotstuk wordt er nog tegemoet gekomen aan enkele verzoekjes van haar schare trouwe fans en bewonderaars. “Je maakt en creëert dingen” vertelt Beernaert, “maar je weet niet welke impact die gaan hebben op het publiek. In deze periode ervaren we meer dan ooit dat cultuur, in welke vorm dan ook, superbelangrijk is voor de ziel en het welbehagen van de mens. Wanneer mensen emotioneel uitgeput zijn, in nood geraken,  kan kunst een vorm van vangnet zijn. De pijn op de ene of ander manier verzachen. Dat spreekt overduidelijk uit de commentaren bij de verzoekjes. Het doet enorm veel deugd te ervaren dat sommige beelden op het netvlies gebrand bleven door de klank en teneur van de muziek en de expressieve, empathische, dansante beelden erop. Ze werden belangrijk voor iemand, een strohalm, een duw in de rug om verder te doen. Dat maakt voor mij dit werk ook zo uitdagend en verschaft het me ook enorm veel voldoening.”

Van haar oude choreografieën werden nog fragmenten getoond uit ‘Ne me quitte pas’, ‘The nature of daylight’ enz…

Er was ook een woord van dank aan de administratieve diensten in de theaters en cultuurhuizen die gezien het telkens verlengen van de lockdown zeer flexibel de data van de voorstelling ‘Naakt’ maar steeds blijven verplaatsen.

WAT: Livestream Squared Online

WIE: Isabelle Beernaert

WANNEER: 17 januari 2021 https://www.squared-online.com

FOTO: Kim Vos