Dit seizoen is Rossini met vier opera’s vertegenwoordigd in de Royal Opera in Londen: “Il barbiere di Siviglia”, “La scala di seta”, “Il Turco in Italia” en “Guillaume Tell”.
Dit seizoen is Rossini met vier opera’s vertegenwoordigd in de Royal Opera in Londen: “Il barbiere di Siviglia”, “La scala di seta”, “Il Turco in Italia” en “Guillaume Tell”.
Deze laatste opera, die in juli op de affiche staat, was niet meer te beleven op het toneel van Covent Garden sinds 1992. “Il Turco in Italia” daarentegen kreeg er nu reeds zijn derde reeks opvoeringen sinds 2005 toen deze komische opera voor het eerst werd opgevoerd in de Royal Opera. Toen vertolkte Cecilia Bartoli de frivole Fiorilla in een enscenering op maat van Moshe Leiser en Patrice Caurier, het Belgisch-Franse regisseursduo dat ondertussen zowat het vaste team van Bartoli geworden is die hen geregeld de enscenering van de opera’s toevertrouwt in ‘haar’ Pinksterfestival in Salzburg. In Londen schiepen ze een heel kleurrijk stripverhaal-Italië (decors Christian Fenouillat, kostuums Agostino Cavalca) met pittoreske personages en een wervelende handeling met veel humor en leuke komische effecten zonder overdrijving.
Het is de Poolse sopraan Aleksandra Kurzak, een geregelde gast in Londen en grote lieveling van het publiek, die Bartoli opvolgt en een pittige en verleidelijke Fiorilla presenteert, temperamentvol en eigenwillig maar uiteindelijk volgzaam en liefdevol, alhoewel… Het volstaat dat een atletische jonge man voorbij wandelt of ze is opnieuw al haar goede voornemens vergeten. Haar zonnige, soepele sopraan heeft geen enkel probleem met de virtuoze eisen van Rossini’s partituur. De coloraturen parelen fijn en briljant, de meer lyrische momenten krijgen innigheid en een mooi legato. Ildebrando D’Arcangelo herhaalde zijn macho Selim met bronzen stem en Alessandro Corbelli was opnieuw kostelijk als Geronio, de lijdzame, bedrogen echtgenoot die gelooft dat zijn wispelturige echtgenote uiteindelijk toch tot inzicht gekomen is. Wat een opmerkelijk zanger-acteur is hij. Barry Banks was een eerder karikaturale Narciso en zong met stijl en Thomas Allen gaf de dichter Prosdocimo grote scenische allure, vocaal klonk hij wat vermoeid. De Zaida van Rachel Kelly kwam maar bleekjes over maar Albazar vond een degelijke vertolker in Luis Gomes. Mooie prestaties van het koor en orkest van de Royal Opera. Evelino Pido dirigeerde met lichte maar vaste hand en gaf de opvoering het nodige elan en dramatische impulsen.
