Laat honderd bloemen bloeien. Of laat duizenden kaarsen branden, zoals gebruikelijk is tijdens de Candlelight Concerts die Fever zowat overal ter wereld organiseert. In Brussel werd de prestigieuze Concert Noble in lichterlaaie gezet voor de komst van Trio Audelia en de geanimeerde muziek van Joe Hisaishi, zowat de enige echte huiscomponist van Studio Ghibli.

Klink exotisch? Dat is het ook. Studio Ghibli is zowat de Japanse tegenhanger van Disney: een bijzonder succesvolle producent van animatiefilms dus, maar dan met een minder lang trackrecord en een mythische, chinchilla-achtige bosgeest in plaats van een vrolijke muis als mascotte. Zijn successen heeft de iconische studio voor een groot deel te danken aan Hayao Miyazaki, medeoprichter van het bedrijf in 1985 en veruit het belangrijkste creatieve brein. Miyazaki schreef en regisseerde Spirited Away (2002), een parel die naast de Gouden Beer ook de Oscar voor beste animatiefilm in de wacht sleepte. Faut le faire, zo in het land van Mickey en Minnie!

Ook bij Ghibli speelde decennialang een rotsvaste tandem de hoofdrol, maar dan wel achter het witte doek, waar Miyazaki voor de filmmuziek quasi exclusief een beroep deed op zijn landgenoot Mamoru Fujisawa, beter bekend als Joe Hisaishi (°1950), zijn veramerikaanste nom de plume. De intense samenwerking tussen beide heren is weleens vergeleken met die tussen Steven Spielberg en diens geprefereerde componist John Williams, en leverde een omvangrijke liedjescataloog op. Van Nausicaä of the Valley of the Wind (1984), een epische ecofabel uit de stal van Topcraft – de directe voorloper van Studio Ghibli – over Castle in the Sky (1986), de eerste langspeler, tot The Wind Rises (2013), tot nader order nog steeds Miyazaki’s zwanenzang: de eens naïeve en dan weer betoverende of rustgevende melodieën van Hisaishi blijven bij groot en klein gegarandeerd aan het oorvlies kleven.

Brandveilige ervaringen

Het was dus geen verrassing om in de statige balzaal van de Concert Noble naast portretten van gekroonde hoofden een opvallend jong(er) publiek aan te treffen. Over het geometrische parket schuifelden er zowel groepjes vrienden en vriendinnen als vaders en moeders met hun zoon of dochter voorzichtig naar de hen toegewezen plaatsen. Hun pad werd verlicht door duizenden kaarsen. Volgens de inleidster waren het er vijfduizend, en ze stonden inderdaad overal: op het podium, rondom de dansvloer, bovenop het stucwerk en aan het begin van elke rij stoelen. Geen wassen exemplaren of echt vuur aan de schenen, wel allemaal flikkerende ledlampjes die een sluitende brandverzekering overbodig maakten. Buiten baadde de Europese wijk nog in volle daglicht – het concert startte reeds om 18u30 – maar binnen hing een sfeervolle schemer.       

“As you may have seen or heard, our Candlelight Concerts are created with the goal of opening the genre of classical music to different audiences. That challenge seems to be met: more than 70% of the participants in the concerts are under 40 years old and most of them had never attended a classical music concert before”, zo klonk de even nobele als lumineuze doelstelling van Fever als deel van hun antwoord op mijn vraag naar tickets. Fever is een bedrijf met zetel in New York en bijkantoren in Madrid en Londen. Het sociaal platform zag, welja, het licht in 2012. Inspiring people through experiences is de tagline, en dat is de voorbije tien jaar met stijgend succes en op verschillende manieren en plaatsen gelukt – via themafeestjes in LA en Liverpool, immersieve tentoonstellingen in Hamburg en Miami en Brusselse concerten in uiteenlopende genres. Zeker muziek bij knus kaarslicht blijkt een schot in de roos: “So far we were able to delight more than two million guests in more than 90 cities with performances in various spectacular places.” Het promopraatje werd kracht bijgezet door een vrijwel volgelopen Concert Noble.

Zachtmoedige zomerdag

© Ank Zwolle

De playlist die de dames van Trio Audelia hadden samengesteld, gold als een bloemlezing uit Hisaishi’s oeuvre. Het was aan Dorelle Sluchin, de Franse celliste van dit in Brussel gevestigde strijktrio, om de elf liedjes aan de hand van kortere subsets aan te kondigen: muziek waar ze naar eigen zeggen mee was opgegroeid en die ze voor haar ensemble had gearrangeerd op basis van reeds bestaande bewerkingen voor strijkkwartet. Ook violiste Cléo Dahan en altiste Elaine Ng – die voor de gelegenheid haar collega Amalija Kokeza remplaceerde – zouden zich als Hisaishi-fans uiten. Niet met zoveel woorden, des te meer met daden, zo bleek al meteen tijdens het openingsnummer. De even eenvoudige als prachtige melodie uit Always with me, de welluidende eindgeneriek van Spirited Away, weerklonk achtereenvolgens aan elk van de pupiters, maar nergens zo mooi als die eerste keer in de altviool. Starten met een uitleiding mag dan wel een vreemde keuze lijken, in dit geval werd het een vroeg orgelpunt en de aanleiding voor een enthousiast applaus.

Tijdens de daaropvolgende stukken werd het vredige pad geleidelijk aan verlaten. Met de themaliedjes uit My Neighbor Totoro – dat is die chinchilla-achtige bosgeest van hierboven – Kiki’s Delivery Service en Castle in the Sky kwam er meer schwung en animo op het podium. Opvallend daarbij was de courante afwisseling van levenslustige lyriek en speels pizzicato, die menig arrangement een herkenbare stempel gaf. Ook uit de soundtracks van Princess Mononoke en Ponyo werd er geput, maar het was toch opnieuw Spirited Away dat bij het publiek op de meeste bijval kon rekenen. Zowel het heerlijk zachtmoedige One Summer’s Day als het onschuldige walsje genoemd naar hoofdpersonage Chihiro, helemaal op z’n plaats in deze dansante setting, werden met veel gevoel gestreken. Grote zwier maakte Trio Audelia ten slotte dankzij Merry-go-Round, het charmante wijsje uit Howl’s Moving Castle: een molen die gerust nog wat langer had mogen ronddraaien. Want al waren er enkele kortstondige momenten waarop de drie strijksters moeite hadden om elkaar in het samenspel te vinden, dan verzinken deze in het niets bij het geanimeerde totaalplaatje.     

Het edele ledlicht werd pas definitief gedoofd na een toegift uit Whisper of the Heart. Of hoe Hisaishi het doorbraaknummer van de Amerikaanse singer-songwriter John Denver in de anime binnensmokkelde, en alle aanwezigen in de Concert Noble toezong: Country roads, take me home. To the place you belong…   

• WIE: Trio Audelia [Cléo Dahan (viool), Elaine Ng (altviool) en Dorelle Sluchin (cello)]
• WAT: Candlelight Anime: Le meilleur de Joe Hisaishi à la bougie
• WAAR: Concert Noble, Brussel
• WANNEER: vrijdag 10 juni 2022
• FOTO’S: © Ank Zwolle Fotografie
• ORGANISATIE: Fever
• WEBSITE: Candlelight Concerts

https://www.youtube.com/watch?v=pjQ1Iu0wjqQ