Onze website is vernieuwd, geef zelf je evenementen in. Heb je een fout gezien. Mail ons!

Klassiek Centraal

Herkenbare Der fliegende Holländer met een maar

*** Wat is dat toch met de operaregisseurs en andere leidinggevenden dat ze elk sterk operaverhaal moeten naar hun hand zetten en die het genie van de componist mist? En waarom moet men altijd maar weer ‘hineininterpretieren’ en verwijzen naar hedendaagse problematieken die niets met het verhaal te doen hebben?

Richard Wagner is en blijft een van de grootste operacomponisten uit de geschiedenis. Samen met Mozart, Monteverdi en Verdi voert hij de top aan. Wagner ging verder dan de drie genoemden en alle anderen ook want hij was librettist, componist en regisseur. Voor hem hoorde het allemaal onlosmakelijk samen. Hij wilde zelfs niet dat uit welke opera van hem ook tijdens concerten delen zoals bvb. de ouverture afzonderlijk zouden gespeeld worden. Daar volg ik hem niet want het is gewoon onrealistisch altijd een hele opera op te voeren in welke zaal dan ook of mensen kennis te laten maken met de componerende geniale chaoot zijn werk. Wat wel moet kunnen waar een zaal het toelaat, is zijn regie volgen en niet alleen en uitsluitend alleen de partituur. Dit is nog meer dan bij de andere componisten van belang omdat het allemaal zo enorm in elkaar verweven zit.

In de herinterpretatie die we voor u bekeken koos de regisseur om van de weefsters (vermoedelijke) moslima’s met hoofddoeken in lange oriëntaalse broeken te maken die niet zitten te weven, maar met schroevendraaiers plastieken prullen in en uit elkaar monteren. Ze doen dat ook niet in het weefatelier, maar op het strand nabij een strandparaplu en het schilderij van de Hollander is een boek geworden. Alleen al dat die weefsters iets helemaal anders doen dan weven, is eigenlijk belachelijk. Wat het statement is van er dames met hoofddoeken van te maken en oriëntaals te kleden, is niet echt duidelijk en staat ook helemaal los van Wagners verhaal

De jager die zijn grote liefde uit de handen ziet glippen, is aangestoten als een soort vrijheidsstrijder met een oorlogswapen in de hand. Het trekt wat mij betreft nergens op. Kan men nu eens nooit meer normaal doen wat ensceneringen betreft? Wél goed tot zeer goed zijn alle andere elementen. De twee zeemannen, de matrozen, de spookfiguren, de boten. Daar komt de regisseur dicht bij Wagner en zo mag het. Helemaal letterlijk zoals de megalomane componist het wenste is amper mogelijk, maar de benadering is zeker knap: de boeg van het schip welke feitelijk dienst doet voor de beide schepen, de scheepstrap, het enorme anker, het strand, ja dat mag. Kortom, de enscenering van Àlex Ollé de la Fura dels Baus is, ondank de loftrompet die te lezen is in de begeleidende tekst, deels toereikend.

De nooit vergankelijke muziek door topzangers

Genoeg over de half mislukte en half gelukt enscenering, de muziek is waar het uiteindelijk om draait. Helemaal tevreden over de dirigent ben ik niet. Hij is niet de Wagnerman die ik wens, er is uit de partituur veel meer te halen. Accentueringen, diepgang, het door merg en been gaan zoals het alleen kan bij Wagner is mij te oppervlakkig. Dirigent Pablo Heras-Casado ontbreekt de Wagneriaanse waarheid. Hij blijft bij een propere uitvoering, de noten en zo die hij laat spelen door het orkest van het Teatro Real de Madrid, maar pakkend wordt het alleen door de interpretatie van de zangers.

Daland, de kapitein en vader van Senta, wordt vertolkt door Kwangchul Youn die niet alleen de ideale stemkleur en draagkracht heeft, maar zich ook helemaal als een vader gedraagt die zijn trouwe maagdelijke dochter voor een bom geld en glitter dan toch maar aanbiedt omwille van de verblinding van materieel bezit. Hij heeft een zeer mooie Duitse uitspraak die volledig te volgen is. Ietsje minder vlot klinkt het Duits van Samuel Youn, die de rol van de Holländer als de besten uit de geschiedenis weet neer te zetten. Adembenemend acteertalent, een rijke brede tessituur, zeer tekstbewust, overtuigend tot en met zoals Daland. Een duo uit de duizend en Wagner op en top.

De twee tenoren, Dalands stuurman gezongen door Benjamin Bruns en Erik, de hopeloze verliefde jongeman, gezongen door Nikolai Schukoff, zijn ook nog twee van die echte Wagnertenoren die alle kleuren van hun stem benutten om de emoties, bij Erik meer gezien het drama dat hij beleeft, en vloeiende lijnen perfect in te vullen.

Kai Rüütel vertolkt in heel haar wezen Mary, de bazin van de werksters. Beetje spottend, aanzettend tot aandacht voor het werk en niet verzinken in dwaze verliefdheid. Of dat helpt? Helemaal niet natuurlijk, het spoort Senta, in deze Ingela Brimberg, aan om nog meer te gaan voor haar droombeeld dat bewaarheid wordt en leidt tot haar dood die de Holländer eindelijk de eeuwige rust gunt. Ook Brimberg munt uit in haar rol in alle opzichten. Interpretatie, volle stem, techniek, inlevingsvermogen: het is er allemaal.

De zangers worden door een zeer goed ingestudeerd koor ondersteund, een koor dat in de rijke partijen in een heel mooi Duits presteert als de betere operakoren. Ben je minder streng dan ik (dat is niet zo moeilijk, ik geef het toe), dan is deze DVD een aanrader, als was het al maar om de muziek in het algemeen en de geweldige zangprestaties in het bijzonder.


  • WAT: Der fliegende Holländer, Richard Wagner
  • WIE: Koor en orkest van het Teatro Real de Madrid, dirigent Pablo Heras- Cavado, regisseur Alex Ollé, Daland door bas Kwangchul Youn, de Holländer is bas Samuel Youn, sopraan Ingela Brimberg als Senta, sopraan Kai Rüütel zingt Mary, tenoren Nikolai Schukoff als Erik en Benjamin Bruns als Stuurman
  • UITGAVE: Harmonia Mundi, HMD 9809060.61, cover © Harmonia Mundi

    DVD Der fliegende Holländer

Details:

Titel:

  • Herkenbare Der fliegende Holländer met een maar

Blijf op de hoogte

Elke donderdag sturen we een nieuwbrief met de meest recente berichten op onze website

– advertentie –