• Home
  • Over KC
  • Partners
  • Toevoegen evenement
dinsdag, oktober 3, 2023
  • Login
Klassiek Centraal
  • Home
  • Nieuws
    • New Releases
    • Interviews
    • Gouden Labels
  • Recensies
    • Concerten
    • Cd & DVD
    • Evenementen
    • Boeken
  • In de kijker
  • Evenementen agenda
  • Partners
    • Partner worden
  • Meer informatie
    • Over KC
    • Wie is wie
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
  • Home
  • Nieuws
    • New Releases
    • Interviews
    • Gouden Labels
  • Recensies
    • Concerten
    • Cd & DVD
    • Evenementen
    • Boeken
  • In de kijker
  • Evenementen agenda
  • Partners
    • Partner worden
  • Meer informatie
    • Over KC
    • Wie is wie
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
Klassiek Centraal
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
Home Recensies Concerten

Grandioos spektakel

door: Tim De Backer
14 mei 2015
in Concerten, Recensies
Leestijd:5 minuten
A A
Benvenuto Cellini: een voorstelling die terecht op juichend applaus onthaald werd.
Share on FacebookShare on Twitter

Een wat bestofte Franse opera uit de eerste helft van de 19de eeuw, met aspecten van de Grand Opéra en een pseudo-historisch onderwerp over een gefrustreerde artiest: geef dit verhaal aan een regisseur als Terry Gilliam en hij maakt er vonken-spattend, verrassend en continu boeiend theater van.

ookinteressant

Laserbombardement in het sloopwerk van Galina Oestvolskaja

Klinkende moderne feeërieën: Ne Me Touchez Pas

Filosoof Tomas Serrien over ervaring en betekenis muziek

Een wat bestofte Franse opera uit de eerste helft van de 19de eeuw, met aspecten van de Grand Opéra en een pseudo-historisch onderwerp over een gefrustreerde artiest: geef dit verhaal aan een regisseur als Terry Gilliam en hij maakt er vonken-spattend, verrassend en continu boeiend theater van.

Hector Berlioz krijgt in 1830 de Prix de Rome. Tijdens zijn verblijf in Italië ziet hij in Firenze Cellini’s beeldhouwwerk dat Perseus voorstelt. Hij verdiept zich in de biografie van de Renaissancekunstenaar en herkent in hem een lotgenoot op artistiek en persoonlijk vlak: een levenslustig, zelfverzekerd man die zijn omgeving kan bespelen om zijn doel te bereiken. En als kunstenaar bovendien ook gesteld op absolute vrijheid. Net als Berlioz leefde hij dan ook afwisselend in een zekere welstand en in armoede. Zijn Perseusbeeld moest het bewijs leveren van het meesterschap van Cellini. Het gieten van het beeld is het ultieme gevecht tegen onbegrip en afwijzing. Het is de climax van de opera – en wat voor een climax bij Gilliam!

Artistiek onbegrip

Het verhaal over Cellini’s Perseus is tegelijk een metafoor van Berlioz’ eigen gevecht tegen artistiek onbegrip. De setting waarin Gilliam zijn productie plaatst, doet dan ook vaak aan de sfeer van een negentiende-eeuws Parijs denken, waar de kunstenaar als bohemien leeft. Terry Gilliam heeft een treffend beginbeeld, waarin poëzie en realiteit in één beeld samengaan: tegen de achtergrond van een grijs-wit tekening van de stad (als basisdecor) struint een clochard met een vuilnisbak over de scène: kunnen de schetsen die hij eruit vist zijn leven een andere wending geven?

Die grijs-wit-tekening van de stad haalt Gilliam duidelijk bij die andere Italiaanse kunstenaar van twee eeuwen later: Giovanni Battista Piranesi, bekend van zijn etsen Carceri (kerkers). Hij voegt fijntjes enkele opschriften toe: “Fierramosca Art Studio” en “Cellini” met een wegwijs-pijltje. Zo geeft hij kort en bondig de twee rivaliserende namen van de opera een plaats. Berlioz voegt bij het artiestendrama uiteraard ook een liefdesverhaal, en ook daarin zijn de kunstenaars Fierramosca en Cellini elkaars rivalen.

Groteske details

De opera barst dan los met de gemaskerde feestvierders die Vastenavond vieren. Het is het begin van een bruisende enscenering, waarin Gilliam de carnaval-scènes uitbuit met acrobaten, dansers en een fantastische belichting. De koorregie is wervelend, wat tot het uiterste gedreven wordt in het tafereel met de reizende troep toneelspelers. Gilliam speelt zowel met burleske en schunnige, als met fijne details: enerzijds de dionysische speler met schuddende testikels en penis, anderzijds Ferramosca die met zijn degen de ballons van een van de kinderen doorprikt, waarop het jongetje hem prompt op de teen trapt – een detail dat Gilliam in de laatste scène van de opera, als Fierramosca zijn nederlaag moet toegeven, subtiel laat overdoen!

Ook het laatste tafereel, waarin het dringt dat Cellini zijn beeld voltooit, is ronduit schitterend. De wanhoop en vertwijfeling van Cellini zet Gilliam tegen de achtergrond van de gloeiende ovens waar de metaalgieters hard labeur leveren. Het aanbrengen van het broodnodige metaal krijgt een dubbelzinnige ondertoon, met de staven goud die Cellini heimelijk in zijn koffertje heeft zitten. Maar anderzijds is er het gulle aanreiken, door iedereen uit het volk, van potten, lepels, gespen en al wat maar metaal is, om Cellini te doen slagen. De rode gloed van de ovens op de achtergrond is een beeld dat bijblijft.

Grenzeloze inspiratie

Het optreden van de paus in het tweede bedrijf is ook weer een tafereel dat je je enkel van een Monty Python-vernuft kan voorstellen: als in een Boeddha-omhulsel met opgezette monstrans verschijnt hij bovenaan een trap en stapt dan als priesterlijke hoogwaardigheidsbekleder uit de kast. Gilliam maakt van de figuur tegelijk gebruik om zowel de kerkelijke als de juridische hypocrisie te hekelen. (Cellini wordt immers beticht van moord op Pompeo, de helper van Fierramosca, toen die als monnik vermomd was).

Maar er zijn ook de meer intieme taferelen, zoals de tête-à-tête tussen Teresa en Cellini in haar woning waar ze afspreken dat ze zich zal laten ontvoeren tijdens de viering van Vastenavond, en vooral in het tweede tafereel van het tweede bedrijf waar het koppel vreest dat Cellini het niet zal halen en hun relatie ten dode opgeschreven is. Gilliam slaagt erin die aangrijpend weer te geven, met tegelijk een fijne tongue in cheek-afstand die past in het ongeloofwaardige grand opéra-gegeven: als ze half uitgekleed, klaar voor de liefdesscène plots betrapt worden door Balducci, Teresa’s vader.   

U merkt het: de voorstelling getuigt van een grenzeloze inspiratie die de tragiek van operadrama op een ambigue manier tot uiting brengt. Je kan er tot op zekere hoogte mee meeleven, maar ook afstandelijk mee lachen: waarschijnlijk de ideale manier – als het kunstig gedaan is – om zo’n toch wel draak van een verhaal in de huidige tijd weer te geven.

Muzikale motor

Zo’n flamboyante enscenering zou al gauw misplaatst zijn, als de muziek niet even briljant gespeeld wordt. Dat is met het Rotterdams Philharmonisch Orkest absoluut het geval. Mark Elder gidst de muzikanten met overgave en flexibiliteit doorheen de partituur en maakt van het orkest de motor van het gebeuren. Reeds in de ouverture, gespeeld bij gesloten doek zodat de muziek voluit voor zich mag spreken, wordt het levendige carnavalsthema spits en melodieus uitgespeeld. Het orkest houdt met de vele verrassende klankkleuren gelijke tred met de theatrale effecten. Maar ook de intieme passages zijn onweerstaanbaar. Zo wordt de aria van Cellini in het tweede tafereel van het tweede bedrijf bijvoorbeeld met veel nuance en emotie heerlijk ondersteund.

John Osborn is een zanger met het geschikte timbre en de nodige lichtheid voor deze Franse partij, en hij vertolkte zijn rol met volle overgave, ondanks het klunzig voorkomen dat Gilliam hem als kunstenaar-bohemien aangemeten heeft. Zijn rivaal Fierramosca kreeg de autoritaire vertolking en stem van een indrukwekkende Laurent Naouri. Teresa was een mooie en verleidelijke Mariangela Sicilia. Cellini’s handlanger Ascanio werd gezongen door de zeer mooie mezzo Michèle Losier. In de bezetting viel alleen de bas Orlin Anastassov tegen als de paus, maar dat is tenslotte maar een kleine partij.

Een voorstelling die terecht op juichend applaus onthaald werd.

Tags: Frans repertoiregrand opéraHector Berlioz (1803-1869)Opera
Vorig artikel

Brahms’ Deutsches Requiem anders bekeken en overtroffen ?

Volgend artikel

Hulde aan Ronsenaar Cypriaan De Rore (1515 – 1565)

Tim De Backer

Tim De Backer

Tim De Backer (°1982) is historicus van opleiding. Muziek uit het verleden draagt dus hoe dan ook zijn voorkeur en interesse weg. Maar door wie of wat de fascinatie voor klassieke muziek precies werd aangewakkerd, is moeilijk te zeggen ... De film Amadeus zat er zeker voor iets tussen. Die werd als tiener immers grijsgedraaid. En tijdens de universiteitsjaren groeide de interesse voor kamermuziek gestaag. Tim volgde in avondschool ook nog een opleiding in de journalistiek (2010-2012). Dankzij de pianist die hij in dat kader interviewde, ondertussen een goede vriend, kwam hij in 2011 Klassiek Centraal op het spoor. Sindsdien schrijft hij regelmatig over concerten, bespreekt sporadisch een cd, enzovoort ... Kamermuziek is nog steeds zijn eerste en grootste liefde.

Ook interessant:

Elettra kaapt Idomeneo

Elettra kaapt Idomeneo

26 september 2023
Ars Musica presenteert Next Opera Days van 4 tot 18.11
Nieuws

Ars Musica presenteert Next Opera Days van 4 tot 18.11

15 september 2023
Boesmans: On purge bébé !
New Releases

Boesmans: On purge bébé !

15 september 2023
Mozart, La Clemenza di Tito: een theatrale boodschap van regisseur Milo Rau
Concerten

Mozart, La Clemenza di Tito: een theatrale boodschap van regisseur Milo Rau

13 september 2023
Cassandra Festival – Raising Voices
Nieuws

Cassandra Festival – Raising Voices

26 augustus 2023
Masterclass Dirigeren Operaorkest met Giampaolo Bisanti in Koninklijke Opera Wallonië-Luik
Nieuws

Masterclass Dirigeren Operaorkest met Giampaolo Bisanti in Koninklijke Opera Wallonië-Luik

18 augustus 2023
Volgend artikel
Cipriano de Rore, Ancor che col partire, Ricercar

Hulde aan Ronsenaar Cypriaan De Rore (1515 - 1565)

“Goudlokje en de drie beren”: na een kwartiertje begon het voorprogramma voor sommige jongelui allicht al iets te lang te duren, maar het bleek het wachten zeker waard.

Goudlokje en de drie cello’s

Private View, Annelies Van Parijs, Muziektheater Transparant

Private View, wereldpremière van Muziektheater Transparant

Blijf op de hoogte

Blijf op de hoogte

Abonneer je vandaag op de nieuwsbrief van Klassiek Centraal net als 3771 andere lezers, en blijf wekelijks op de hoogte van de nieuwste artikelen.

één e-mail per week op donderdag

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

Categorieën

  • Boeken (231)
  • Cd & DVD (845)
  • Concerten (893)
  • Evenementen (429)
  • Gouden Labels (55)
  • In de kijker (30)
  • Interviews (114)
  • New Releases (406)
  • Nieuws (650)
  • Opinie (23)
  • Recensies (2.054)

Klassiek Centraal is het magazine voor klassiek Muziek, Opera & Dans in Vlaanderen. Klassiek Centraal wordt volledig gemaakt door vrijwilligers. 

Wilt u ook meewerken aan Klassiek Centraal stuur ons dan een bericht via redactie@klassiek-centraal.be

Blijf op de hoogte:

Wekelijks (op donderdag) verstuurd Klassiek Centraal een overzicht van alle gepubliceerde artikelen. Schrijf je snel hiernaast in om niks te missen.

Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
  • aaa radiotest
  • Advertenties voor schrijvers
  • Cookiebeleid (EU)
  • Dashboard
  • Evenementen agenda
  • Evenementen lijst
  • Event ingeven
  • Home 1
  • Home 2
  • Home 3
  • Links
  • My account
  • Nieuws
  • Organizer Dashboard
  • Over KC
  • Partner worden
  • Partners
  • Privacy verklaring
  • Shop
  • Single event
  • Submit Organizer Form
  • Submit Venue Form
  • test
  • Thank you!
  • Venue Dashboard
  • Vrijwilligers gezocht!
  • Wie is wie
  • Wij bieden aan

© 2020 Klassiek Centraal VZW - Varkensmarkt - 2800 Mechelen - Design en hosting Kyzoe.be.

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In
Cleantalk Pixel

Add New Playlist

Deze website gebruikt cookies om optimaal te functioneren. U vindt onze privacy policy en cookie verklaring hier.