Onze website is vernieuwd, geef zelf je evenementen in. Heb je een fout gezien. Mail ons!

Klassiek Centraal

Graduation Gala Koninklijke Balletschool Antwerpen juni 2018

Nominatie Gouden Label – Het Graduation Gala van de Koninklijke Balletschool van Antwerpen wordt elke jaar georganiseerd om de laatstejaarsstudenten uit te wuiven. Het is meteen een toonmoment van het keiharde, gedisciplineerde werk en laat de evolutie en groei zien. Het bracht een aaneenschakeling van korte en langere choreografieën gerangschikt in een levendige compositie en verschillende vormtalen, zowel fysiek als beeldrijk.

Tussendoor kreeg het publiek via filmfragmenten een inkijk in het dagelijkse werkproces: hoe de attitude van een danser, de fiere lichaamshouding een deel wordt van henzelf, hoe jongens hun springkracht opbouwen, meisjes hun pointewerk, aartsmoeilijke lifts die tijdens een voorstelling zo simpel ogen! Dat evenwicht vereist evenwel uitgebalanceerde krachten. Kameraadschap en respect voor elkaar. Hoe ernst en luim ruimte krijgen in de opleiding.

De Koninklijke Balletschool van Antwerpen is inmiddels een begrip. Ze is een referentie in de balletwereld en trekt heel wat buitenlandse studenten aan. Het Graduation Gala was uiterst verzorgd montagewerk qua belichting (Nicolas Moens) en kostumering (Annie Verhoeven) en alles in goede banen geleid door toneelmeester Ruud Saro. Hij orkestreerde het geheel als een dirigent, de perfectie nastrevend in elk onderdeel.

In Memoriam

Het Gala opende met een korte terugblik op het leven van Jos Brabants, één van de drie gezusters Brabants, in de loop van dit academiejaar overleden. Het leven van de zussen Jeanne, Jos en Anna stond geheel in het teken van de dans. Jos Brabants was twintig jaar directeur van het Stedelijk Instituut voor Ballet, nu de Koninklijke Balletschool Antwerpen. Ze ontpopte zich tot een fantastische coach en vertrouwenspersoon van zowel docenten als leerlingen. Een gids, een trekkracht om jonge mensen boven zichzelf te laten uitstijgen.

Bolero

Mooi daarop aansluitend in een licht paarse belichting dansten twee leerlingen van Prins Dries, de voorbereidende opleiding, de eerste choreografie Bloodstream op muziek van Tokio Myers. Met een geweldige présence, een en al sierlijkheid en gratie, zetten ze de toon voor de verdere middag/avond.

Gevolgd door Procursus, choreograaf Kevin Durwael. Er wordt gealludeerd op de dynamiek van de Bolero.

In Mi Folia, choreografie Kirsten Desmet, op speciaal voor dit werk gecomponeerde muziek van Geert Declerck, dragen de meisjes een wijd uitwaaierende beige rok, als teken van de vrouwelijke elegantie. Dit facet wordt met zwier uitgespeeld en refereert ook naar Spanje waar de Bolero zijn oorsprong kent. Er komt ook aardig wat grondwerk bij kijken.

Voor Veintiseis kozen choreografen Mathilde Van de Wiele en Bart De Block een klassiek werk van Massenet. Aanknopingspunt met het thema Bolero in dit muziekstuk is de herhaling. De dansertjes bewegen in geometrische figuren, diagonalen die elkaar snijden in een afwisseling met verticale en diagonale lijnen. Een choreografie die eindigt in een wervelende finale.

Choreograaf Mike Van Loon liet zich inspireren door de prachtige muziek van Montserrat Figueras uitgevoerd door Jordi Saval. Jongens en meisjes dansen in Frágile in hetzelfde vlot vallende bordeaukleurige tenue. Het ritme van de muziek en de lyrische zanglijnen weven zich tussen de dansers heen. Muziek met een organische magie.

Olympe Tits stelt in Persona de vraag ‘How does fashion meets contemporary dance?’ Ze vond aanknopingspunten in het werk van dansers en modellen. Dit vertaalde zich in een pittig hedendaags dansstuk dat op heel wat bijval kon rekenen van het publiek.

In het laatste stuk voor de pauze is Althea Nuñez aan zet. Ze toonde reeds bij Ballet Vlaanderen, in verschillende edities van Choreolab, dat ze aspiraties koesterde in de richting van choreografie. Ze realiseerde bijzonder sfeervolle werken, waarin ze peilde naar universele emoties. Inmiddels werkt ze, samen met haar man Alain Honorez, in de balletschool Arabesque en geeft ook les aan het Conservatorium van Antwerpen, afdeling dans. Ook in het buitenland wordt ze meer en meer gevraagd.

Een balletschool is niet alleen een plek van scholing maar ook van research en het ontdekken van eigen mogelijkheden en diepgang. Dat komt sterk tot uiting in Stardust, muziek Johann Johannsson, verweven met een filmsoundtrack van Hans Zimmer. De dansers zitten gehurkt in een kring, een voor een richten de dansers zich op als de kroonblaadjes van een bloem die openbloeit bij het eerste zonnegloren. Ze zijn gebiologeerd door het licht. De vormtaal suggereert hunker en de stof waarvan dromen gemaakt zijn in een palet van emoties. Dit zorgt in de beweging voor een ruimtelijke sensatie. Er is heel veel gaande, maar alles zit perfect tot het kleinste detail. Een choreografie die zindert van intensiteit getuigend van scheppende kracht, liefdevol gepolijst tot een zeldzaam kleinood.

Na de pauze

Stringendo, muziek Ezio Bosso, choreografie Kevin Durwael, geassisteerd door Geneviève Quaquebeke geeft de muziek stuwing aan de dansers in een soort levensroes in een kleurrijke en subtiel uitgewerkte danstaal.

Jesse Callewaert plaatst in raDIANT twee mannelijke dansers tegenover elkaar en zoekt de grenzen van connectiviteit op. In verkrampte bewegingen zijn ze elkaars spiegelbeeld. Ze lijken verbonden door elastische snaren, wijken uit elkaar maar worden telkens weer naar elkaar toe getrokken in een zoektocht naar een ultiem hoogtepunt.

Blupero, muziek Abel Korzeniowski, in een ludieke choreografie van Nele Van Haeverbeke en neemt het publiek mee naar het water. Een kabbelende, golvende wereld vol kleurnuances. Met zwembrilletjes op duiken de meisjes gracieus in de golven, hun losse lange haren waaieren als extra accent breed uit bij elke beweging. Een choreografie die eerder gymnastisch oogt dan dansant. Maar daarom niet minder interessant.

De volgende choreografie van Miho Akahane & Stephan Vodenitcharov Ida y vuelta tapt weer uit een heel ander vaatje op muziek van Ferdinand Hérold – The Fanny Elsslers’ Pas de Deux. Ze was de eerste klassiek opgeleide ballerina die het aandurfde om naar Spanje te gaan om de Bolero de la Cachucha, inclusief castagnetten, in te studeren en uit te voeren in Europa. Het werd een enorm succes. Ook de leerlingen van B3 hebben die vaardigheden in hun mars. Een veelkleurig werk als een bont boeket bloemen.

De bevreemdende muziek van Eric Whitacre was de inspiratiebron voor de knappe choreografie van Astrid Boon, Time Debris. Wat veel terugkomt in de verschillende choreografieën is het vormen van een kring. Een verwijzing naar de ronde tafel uit de iconische choreografie van Béjart? Bij de start van dit werk liggen de dansers als foetussen op de grond. Van de moederschoot wordt een kind in het leven gekatapulteerd met zijn goede en slechte momenten. Het toont de kwetsbare zoektocht die jongeren afleggen om hun plek in deze turbowereld te vinden. Een werk van intimiteit en collectiviteit en de kunst om wat lichtheid in de melancholie te stoppen.

Choreografe Kimmy Lauwens, geassisteerd door ex-sterdanser van Ballet Vlaanderen Alain Honorez, plaatst liefde centraal in Piensa en mi. De liefde krijgt vorm in een harmonieuze cadans. De dansers moeten anticiperen op de noten en laten vervloeien in beweging. Een verfijnd, suggestief werkstuk.

En dan het orgelpunt van het Graduation Gala: de Bolero van Ravel. De choreografie van Maurice Béjart was uniek en overrompelend, maar deze van Eva Morena & Kevin Durwael al evenzeer. Op een fantastische manier worden alle leerlingen, groot en klein, betrokken in deze verzengende, hypnotiserende choreografie in een rollercoaster die je meezuigt in een fascinerend muzikaal en visueel universum. Je zintuigen raken niet verzadigd van dit spektakel dat zich ontwikkelt naar een indrukwekkende apotheose in een wervelwind van energie: trots, krachtig, meeslepend, een orgie van beweging. Al die zintuiglijke indrukken zoeken een weg naar je hart, dat een slag overslaat. De adem stokt even in je keel omdat je iets ziet en hoort dat zo mooi is dat het bijna pijn doet doet.

Dit Graduation Gala, bruisend van vitaliteit en talent, werd laaiend enthousiast onthaald door het publiek in een minutenlang daverend applaus voor zoveel jong overtuigend talent, dat met focus en vertrouwen het beste van zichzelf gaf.

  • Klassiek Centraal wenst de afstuderende jongens en meisjes een schitterende toekomst toe en geeft hen nu al een duwtje in de rug met een nominatie Gouden Label.

  • WAT: Graduation Gala Koninklijke Balletschool Antwerpen
  • WIE: Laatstejaarsstudenten
  • WAAR & WANNEER: 22 juni 2018, HetPaleis Antwerpen
  • FOTO’S: Guy Kleinblatt

Details:

Titel:

  • Graduation Gala Koninklijke Balletschool Antwerpen juni 2018

Blijf op de hoogte

Elke donderdag sturen we een nieuwbrief met de meest recente berichten op onze website

– advertentie –