Noch de afgesloten Leien, noch het tropische weer kon de sympathysanten thuis houden. HETPaleis was het voorbije weekend 4x uitverkocht voor het Graduation Gala 2017 van de Koninklijke Balletschool Antwerpen, een levendige, creatieve biotoop. Ritmegevoel en verbeelding zijn in deze opleiding net zo onbewust aanwezig en natuurlijk als ademhalen. Naast dansen wordt deze jonge mensen een brede kennis bijgebracht van talen, cultuur en literatuur. Het publiek kwam vol goodwill en liet zich meevoeren op de energie van de dansers.

Het afscheid van de laatstejaars groeide uit tot een feest voor geest en oog. De hele school werd ingeschakeld. Podiumervaring is van cruciaal belang in een balletopleiding. In een langdurige rijping worden de studenten klaargestoomd voor een professionele carrière. Als een embryo dat groeit en groeit en waarvan, in de laatste fase, de navelstreng wordt doorgeknipt om autonoom te functioneren.

De laatstejaar van de Koninklijke Balletschool zijn in Vlaanderen wereldberoemd na hun passage in Iedereen Beroemd  waarin de vorderingen werden getoond in de productie La Mascarade, muziek Wolf   Hoeyberghs.

Thema

Als thema van de voorstelling werd gefocust op een aantal elementaire vragen rond dans/ballet. Wat is de rol van dans in onze samenleving, toen en nu? Welke danspioniers zijn van blijvende invloed? Hoe zijn bepaalde danssoorten ontstaan en wat was hun functie. Waarin verschillen traditionele balletten en moderne dans van elkaar? Hoe hebben de verschillende kunstdisciplines elkaar door de jaren heen beïnvloed. Dit alles werd evocatief en associatief  in dit avondvullend spektakel verwerkt. Op reis in de wereld van de dans in een knappe  afstudeervoorstelling.

In de greep van de performers

Een specifiek thema, ‘de tijd’ vormde de rode draad doorheen de voorstelling. Als het doek opgaat is het jaartal 2017 te zien. De laatstejaars presenteerden zich  voor het publiek. De  voorstelling startte meteen met een coup de théâtre. Het scènelicht ging even uit. De klok lichtte weer op met als jaartal 2010. Op de plaats van de grote dansers staan er nu kleine dansertjes. Een terugblik, de start van hun opleiding. Daarom ook de titel Recto Verso, de meisjes en jongens die in dat jaartal hun opleiding startten. Deze switch ontlokte oh’s en ah’s bij het publiek. Meteen was er een positieve connectie.

Muziek en beweging. Tussen deze twee krachtvelden bestaat een sterke connectie. Het prille begin van een dansopleiding werd toevertrouwd aan de dansertjes van Prins Dries in de choreografie  Evolutie van Loïs Martens.

In de opbouw van het programma kon het publiek de  eerste artistieke ontwikkelingen van jonge dansers volgen, de niet aflatende aandacht voor muzikaliteit en coördinatie. De ervaring van het lichaam in de ruimte in een bonte afwisseling van klassiek en hedendaags zorgde voor een inkijk in de veelzijdige opleiding van de studenten. Een programma waarin epiek, lyriek en dramatiek tot één onlosmakelijke synthese vergroeien in een fijn weefsel van melodische bogen. Dansen met een gedistingeerde klassieke expressie en helderheid van de contouren wisselden af met zeer ritmische choreografieën die een geweldig gevoel voor ritme vereisen, waarin geen enkel muzikaal accent mag gemist worden. Hier en daar zie je nog een wankele pas.

Zeer mooi was de choreografie van Altea Nuñez  Absolutio net voor de pauze. Het is een fijne uitdaging om met deze jonge dansers te werken. De intuïtieve reactie is belangrijk voor dansmakers in het creëren van beweging en voor toeschouwers in het kijken naar dans.  Ze laat je kijken naar beweging met veel nuances, beweging waar kracht en spanning mee gemoeid is. De soundscape van klankkunstenaar Hans Zimmer kruipt onder de huid en creëert soms intieme en dan weer een bevreemdende sfeer. Altea  Nuñez heeft de muziekcompositie grondig bestudeerd. De dansers bewegen zich in groep als één lichaam in een indrukwekkende sonore omgeving. Een choreografie met  dans ‘pur sang’ als stuwende kracht.

Als laatste choreografie van de avond werd gekozen voor ‘Verismo’ gedanst op fragmenten uit Carmen van George Bizet, een pittige choreografie van Kevin Durwael, verrassend en complex. Dit werd neergezet met de vereiste ritmische panache, trots, krachtig, speels en energiek. De laatstejaars hebben met flair laten zien dat ze het kunnen. Nu moeten ze carrière maken.

De hele school nam na afloop het enthousiaste applaus in ontvangst. Na de spanning, de ontlading en van klein naar groot stralende gezichten.

Eindconclusie

De studenten gaven blijk van talent.  Wel missen ze nog diepgang in hun vertolking. Dans is een veelzijdig medium zowel qua expressie, fysiek en inleving. De presentatie van de verschillende choregrafieën werd ook aan hen toevertrouwd. Dat was dé zwakke schakel in het geheel. Het maakt inherent deel uit van de belevingskwaliteit van de opvoering. Aan het presenteren kan nog duchtig gewerkt worden in de opleiding, daarin blinken de studenten niet uit, het klonk vrij amateuristisch.

Klassiek Centraal wenst de laatstejaars, op de springplank van het professionele leven, een schitterende en bevredigende carrière toe.

• WAT: Graduation Gala 2017
• WIE: Koninklijke Balletschool Antwerpen
• WANNEER: vrijdag, 23 juni 2017
• WAAR: Koninklijke Balletschool Antwerpen
• Foto’s: © Guy Kleinblatt