• Home
  • Over KC
  • Partners
  • Toevoegen evenement
donderdag, september 28, 2023
  • Login
Klassiek Centraal
  • Home
  • Nieuws
    • New Releases
    • Interviews
    • Gouden Labels
  • Recensies
    • Concerten
    • Cd & DVD
    • Evenementen
    • Boeken
  • In de kijker
  • Evenementen agenda
  • Partners
    • Partner worden
  • Meer informatie
    • Over KC
    • Wie is wie
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
  • Home
  • Nieuws
    • New Releases
    • Interviews
    • Gouden Labels
  • Recensies
    • Concerten
    • Cd & DVD
    • Evenementen
    • Boeken
  • In de kijker
  • Evenementen agenda
  • Partners
    • Partner worden
  • Meer informatie
    • Over KC
    • Wie is wie
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
Klassiek Centraal
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
Home Recensies Concerten

Goudlokje en de drie cello’s

door: Tim De Backer
15 mei 2015
in Concerten, Recensies
Leestijd:6 minuten
A A
“Goudlokje en de drie beren”: na een kwartiertje begon het voorprogramma voor sommige jongelui allicht al iets te lang te duren, maar het bleek het wachten zeker waard.
Share on FacebookShare on Twitter

“Schrijver, dat is iets wat ik stiekem had willen zijn.” En dus sloot Steven Isserlis zijn weekend in het Concertgebouw Brugge af met een zelfgemaakte voorstelling van Goudlokje en de drie beren: een muzikaal sprookje met in de charmante hoofdrollen drie cello’s en een klein, al te nieuwsgierig meisje.

ookinteressant

Laserbombardement in het sloopwerk van Galina Oestvolskaja

Klinkende moderne feeërieën: Ne Me Touchez Pas

Filosoof Tomas Serrien over ervaring en betekenis muziek

“Schrijver, dat is iets wat ik stiekem had willen zijn.” En dus sloot Steven Isserlis zijn weekend in het Concertgebouw Brugge af met een zelfgemaakte voorstelling van Goudlokje en de drie beren: een muzikaal sprookje met in de charmante hoofdrollen drie cello’s en een klein, al te nieuwsgierig meisje.

Goldiepegs and the Three Cellos zorgde voor een luchtige noot aan het slot van een lang en intens weekend waarin de muziek van ene Robert Schumann (1810-1856) de rode draad vormde. Op het programma van het Domein Steven Isserlis stonden meesterwerken die – zoals het celloconcerto uit 1850 – tijdens het leven van de componist nooit in publiek werden uitgevoerd. Of hoe je het tragisch karakter van Schumanns levensloop niet alleen aan de hand van diens psychische problemen kunt verklaren. Stelt u zich maar eens even een romancier voor die zijn laatste adem uitblaast nog voor ook maar iemand diens vuistdikke boeken heeft gelezen. Een mens zou voor minder neerslachtig worden. Dan heeft de Finse pianist, dirigent én componist Olli Mustonen (°1967) veel meer geluk: zijn Frei, aber einsam. Invention for violoncello solo, een creatie in opdracht van het Concertgebouw Brugge, kende deze zondagmiddag zijn wereldpremière aan ’t Zand. En in de namiddag kreeg deze driedaagse dan een gemoedelijke en bovenal kindvriendelijke afsluiter. Een mooie gelegenheid om mijn petekindje nog eens met de geneugten van klassieke muziek in contact te brengen.

Waardevolle dialoog

Goudlokje (Goldilocks/Goldipegs in het Engels), oorspronkelijk bekend als The Story of the Three Bears, is een sprookje dat in 1837 voor het eerst door de Britse schrijver en dichter Robert Southey (1774-1843) werd opgetekend. Isserlis baseerde zich op deze over het Kanaal bijzonder populaire volksvertelling voor de tekst van een eigen muzikale familievoorstelling. De cellist was daarmee niet aan zijn proefstuk toe. In totaal schreef de grijzende krullenbol al drie van dit soort muzieksprookjes: naast dus Goldiepegs and the Three Cellos ook nog The Little Red Violin (and the Big, Bad Cello) en Cindercella. Bovendien heeft hij ook reeds twee kinderboeken met daarin een aantal kortverhalen over de levenswandel van ’s wereld bekendste componisten op zijn actief (uitgegeven bij Faber & Faber). Zijn ontboezeming in het Concertgebouwmagazine – “Schrijver, dat is iets wat ik stiekem had willen zijn” – kwam daarom niet echt als een verrassing. Spelen voor kinderen was altijd al een deel van Isserlis’ concertagenda: “Ik beschouw het niet als een nevenactiviteit. Het is me even veel waard als pakweg solist zijn in het celloconcerto van Schumann. Ik hou van de reacties en van de dialoog op het moment zelf. In Brugge zal er een taalbarrière zijn: ik kan me niet rechtstreeks tot de kinderen richten. Maar ook in Japan ging de dialoog vanzelf, via de muziek.”

Om de taalbarrière te helpen slechten, stapte Kurt Van Eeghem als eerste met Isserlis de bühne van de grote concertzaal op. De Klara-presentator was duidelijk in zijn nopjes met zijn driedubbele rol van vertaler, intermediair én verteller. Het spelen zelf, zo stelde hij het jonge volkje meteen gerust, zou hij aan zijn Britse compagnon overlaten. Die trok de dialoog met het publiek op gang aan de hand van een kort stukje Prokofiev: een mars uit diens Music for Children (opus 65, 1935). Wat een heerlijk frivole opener toch, met dank aan de Russische componist van Peter en de wolf en natuurlijk ook de bruisend-brommende klank van Isserlis’ Stradivarius uit het gezegende jaar 1726. Hoe oud is mijn cello dan, vroeg Isserlis de talrijk aanwezige kinderen, alvorens hij met de Hongaarse pianist Dénes Varjon zijn allereerste vriend op het podium riep. Samen gaven ze een nasmaakje van het concert dat zij eerder deze dag in de kamermuziekzaal hadden gegeven. De muziek was afkomstig van een nogal dikke man met een enorme baard, die al eens graag een biertje dronk en daarenboven ook sigaren rookte. “So no wonder he is dead”, beëindigde Isserlis zijn beschrijving van Johannes Brahms met een humoristische kwinkslag. En vervolgens weerklonk de stormachtige eerste beweging (Allegro vivace) uit diens tweede cellosonate (opus 99, 1886). De onstuimige energie alsook het veelvoud aan sonoriteiten dat de ruimte vulde, was waarlijk een lust voor oog en oor. Maar na een kwartiertje begon het voorprogramma – hoewel boeiend voor het contingent volwassenen – voor sommige jongelui allicht al iets te lang te duren.

Ontwapenende vragenronde

Toch moesten zij nog een beetje langer geduld oefenen. Nog niet alle vrienden van Isserlis waren immers ten tonele verschenen. De volgende in het rijtje was Henning Kraggerud, de Noorse violist die ons in het verleden al enkele mooie momenten deed beleven. Hij speelde eveneens, kraakhelder en met een gewaagd rubato, een stuk van Brahms dat op zaterdagavond reeds de pupiters had gesierd: het hartstochtelijke Scherzo uit de F-A-E-sonate (1853). Maar het laatste woord – of beter gezegd, noot – tijdens het eerste deel van deze voorstelling was ten slotte opnieuw voor Isserlis. Die liet de toehoorders met één van Schumanns allerlaatste composities kennismaken. Onze cellist vertelde er niet bij welk prachtig stuk deze ietwat droevige, maar bovenal troostend-poëtische afscheidsgroet precies was. En ik moet u ook nederig bekennen: ik kan het ondanks beperkt luister- en opzoekwerk jammer genoeg ook niet met zekerheid zeggen. Weet u het wel? Aarzel dan niet mij te contacteren…  Passend zou in ieder geval een transcriptie van één van de vierhandige Zwölf Klavierstücke für kleine und große Kinder (opus 85, 1849) geweest zijn.

Een halfuur ver en de muziek had plots voor een wat zwaarmoedig sfeertje gezorgd. Die sloeg evenwel resoluut om tijdens een ontwapenende vragenronde: hoe lang moet je oefenen om zo goed cello te kunnen spelen, geeft u ook masterclasses, of nog: hoeveel kost zo’n viool? De ene vraag was al net iets vermeteler dan de andere. Er kon opnieuw gul gelachen worden. En na afloop was het dan eindelijk zover: daar waren Goudlokje en de drie cello’s! Het aloude volksverhaal kreeg een – met dank aan componiste Anne Dudley – bijzonder fijnzinnige muzikale invulling, met een nieuwsgierige viool als hoofdpersonage en de piano die voor menig effect zorgde – het aanbellen aan het huis van de drie beren bijvoorbeeld. De rol van baby-cello werd door tiener Judith Grondelaers vertolkt. In plaats van op pap en stoelen stootte Goudlokje op partituren in verschillende toonaarden en drie statieven van uiteenlopende grootte met daarop telkens een etude. Bij het omslaan, scheurde ze het blad van het laatste oefenstuk, alvorens ze zichzelf met een slaapliedje in dromenland bracht. En toen kwamen de drie cello’s thuis…      

Hoe het vervolgens afloopt, heeft niet zoveel belang. Ze leefden in ieder geval allemaal nog lang én gelukkig, of wat had u gedacht. Belangrijker is dat de kinderen in een uurtje veel mooie muziek en een aantal fantastische instrumenten te horen kregen. Eén sprookje, zo bleek, was lang niet voldoende om het hele programma te vullen. Dat had gerust iets meer mogen, en ook kunnen, zijn. Dan waren de kinderen pas echt koning geweest. Buiten wachtte trouwens nog meer plezier. Wat er nu precies het leukst was, het Concertgebouw of de Meifoor op ’t Zand, heb ik mijn petekindje niet durven vragen. Het was in ieder geval een dag om nooit te vergeten.

Tags: celloConcertgebouw BruggeKamermuziekSteven Isserlis
Vorig artikel

Hulde aan Ronsenaar Cypriaan De Rore (1515 – 1565)

Volgend artikel

Private View, wereldpremière van Muziektheater Transparant

Tim De Backer

Tim De Backer

Tim De Backer (°1982) is historicus van opleiding. Muziek uit het verleden draagt dus hoe dan ook zijn voorkeur en interesse weg. Maar door wie of wat de fascinatie voor klassieke muziek precies werd aangewakkerd, is moeilijk te zeggen ... De film Amadeus zat er zeker voor iets tussen. Die werd als tiener immers grijsgedraaid. En tijdens de universiteitsjaren groeide de interesse voor kamermuziek gestaag. Tim volgde in avondschool ook nog een opleiding in de journalistiek (2010-2012). Dankzij de pianist die hij in dat kader interviewde, ondertussen een goede vriend, kwam hij in 2011 Klassiek Centraal op het spoor. Sindsdien schrijft hij regelmatig over concerten, bespreekt sporadisch een cd, enzovoort ... Kamermuziek is nog steeds zijn eerste en grootste liefde.

Ook interessant:

Music for Cello & Piano | Aleksandr Khramouchin
New Releases

Music for Cello & Piano | Aleksandr Khramouchin

13 september 2023
Brahms: Violin Sonatas
New Releases

Brahms: Violin Sonatas

26 augustus 2023
217 | Auner & Flieder
New Releases

217 | Auner & Flieder

17 augustus 2023
Stamitz: Trios op.14 Nr.1-6
New Releases

Stamitz: Trios op.14 Nr.1-6

13 augustus 2023
Infinite Voyage ⎮ Emerson String Quartet
New Releases

Infinite Voyage ⎮ Emerson String Quartet

12 augustus 2023
Beethoven: Violinsonaten Vol.2
New Releases

Beethoven: Violinsonaten Vol.2

7 augustus 2023
Volgend artikel
Private View, Annelies Van Parijs, Muziektheater Transparant

Private View, wereldpremière van Muziektheater Transparant

Rolf Stemmle, Giuseppe Verdis grosse Opern eingangig erzahlt

Verdi verteld door Rolf Stemmle

Excursions, Schubert  Liszt door Teo Gheorghiu en het Musikkollegium Winterthur onder leiding van Douglas Boyd

Een wandeling met Schubert en Liszt

Blijf op de hoogte

Blijf op de hoogte

Abonneer je vandaag op de nieuwsbrief van Klassiek Centraal net als 3771 andere lezers, en blijf wekelijks op de hoogte van de nieuwste artikelen.

één e-mail per week op donderdag

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

Categorieën

  • Boeken (231)
  • Cd & DVD (845)
  • Concerten (893)
  • Evenementen (429)
  • Gouden Labels (55)
  • In de kijker (30)
  • Interviews (114)
  • New Releases (406)
  • Nieuws (647)
  • Opinie (23)
  • Recensies (2.054)

Klassiek Centraal is het magazine voor klassiek Muziek, Opera & Dans in Vlaanderen. Klassiek Centraal wordt volledig gemaakt door vrijwilligers. 

Wilt u ook meewerken aan Klassiek Centraal stuur ons dan een bericht via redactie@klassiek-centraal.be

Blijf op de hoogte:

Wekelijks (op donderdag) verstuurd Klassiek Centraal een overzicht van alle gepubliceerde artikelen. Schrijf je snel hiernaast in om niks te missen.

Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
  • aaa radiotest
  • Advertenties voor schrijvers
  • Cookiebeleid (EU)
  • Dashboard
  • Evenementen agenda
  • Evenementen lijst
  • Event ingeven
  • Home 1
  • Home 2
  • Home 3
  • Links
  • My account
  • Nieuws
  • Organizer Dashboard
  • Over KC
  • Partner worden
  • Partners
  • Privacy verklaring
  • Shop
  • Single event
  • Submit Organizer Form
  • Submit Venue Form
  • test
  • Thank you!
  • Venue Dashboard
  • Vrijwilligers gezocht!
  • Wie is wie
  • Wij bieden aan

© 2020 Klassiek Centraal VZW - Varkensmarkt - 2800 Mechelen - Design en hosting Kyzoe.be.

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In
Cleantalk Pixel

Add New Playlist

Deze website gebruikt cookies om optimaal te functioneren. U vindt onze privacy policy en cookie verklaring hier.