Isabelle Beernaert is een stroming op zich in de danswereld. Haar derde avondvullende voorstelling oogt conceptueel anders dan de vorige en is een interessant vormexperiment. Is qua choreografie ook cerebraler dan de voorgaande.
Isabelle Beernaert is een stroming op zich in de danswereld. Haar derde avondvullende voorstelling oogt conceptueel anders dan de vorige en is een interessant vormexperiment. Is qua choreografie ook cerebraler dan de voorgaande.
Deze dame is een artieste die niet in een hokje geprangd wil worden. Ze leidde en leidt een druk en boeiend leven, zowel privé als professioneel. Een warmbloedige vrouw die het leven omarmt en er zich met passie en overgave in gooit. Het gaf haar veel moois, maar kerfde ook littekens. Met Bühne-intelligentie en raffinement smeedt ze die ervaringen om. Wie ze is, toont ze in haar werk. Kwetsbaar én tegelijk veerkrachtig. Fall and recovery. Haar choreografieën worden gekenmerkt door verschillende dansstijlen maar overal staat de mens centraal. Met 8 mannen en 6 vrouwen, haarzelf incluis, maakte ze een nieuwe voorstelling ‘Glass’.
Podiumprésence
In een lang zwart gewaad met sleep schrijdt ze beheerst en statig, met een geweldige présence en charisma het podium op. Een fascinerende verschijning met grote donkere ogen, gereserveerd en voornaam, een vrouw met een gesofistikeerde elegantie. Een zwart silhouet tegen een witte achtergrond. Die beheerstheid is evenwel schijn. Ze drukt zich tegen de wand aan en reikt naar iets onbereikbaars.
Een verscheurde vrouw. De vloer kleurt rood. De wand schuift open en slikt haar op. De leading lady van het gezelschap, zal de hele tijd latent aanwezig zijn. Even later trekken dansers de wand open en zien we haar gevangen in een glazen vierkante kooi. Zelfs haar bewegingsloos zien, is beweging. Naarmate de voorstelling vordert, raakt ze radelozer en verkrampter.
Een jonge danseres is haar gesublimeerde alter ego. In een creatief spanningsveld gaat ze met haar mannelijke danspartner de zoete strijd van het minnen aan in een spel van aantrekken en afstoten.
Bewegen op de adem van de muziek
Isabelle Beernaert gebruikt deze keer niet overwegend liederen die de bewegingen onderschrijven, maar meer instrumentale muziek. Dit vraagt een grotere betrokkenheid van het publiek. De dansers bewegen met een sublieme technische virtuositeit. Elk personage in een explosie van zelfexpressie. Beelden, bewegingen met een suggestieve en gedoseerde kracht. Flarden van een sterke en tegelijk broze menselijke existentie waarin elke ontvankelijke toeschouwer solidair kan delen. Dansen is voor haar geen esthetiserend tijdverdrijf maar een levensfunctie, een ritus. Bewegen op de adem van de muziek. De mannen op een gegeven moment in lange zwierige mantels razen als tornado’s over de scène wat bijzonder mooie beelden oplevert.
Less is more
Mijn enige reserve: Veel makers zien het tegenwoordig als een must om er een multimediaal spektakel van te maken. Fusion, cross-over is in. De beeldenstroom die de voortrazende tijd belichaamt, geeft geen meerwaarde aan de voorstelling. De dans op zich, ontdaan van alles ballast, spreekt voor zich. Less is more.
Als toemaatje werd de special guest van de avond, Axel Hirsoux, voorgesteld. De Belgische vertegenwoordiger op het Eurovisiesongfestival vergastte het publiek op zijn lied ‘Mother’, indringend en gaaf.
Tournee
Isabellle Beernaert toert voor het overgrote deel in Nederland met de productie ‘Glass’. Haar fans in Vlaanderen moeten nog even geduld oefenen tot volgend jaar.
– 3 en 4 januari 2015 in de Stadsschouwburg Antwerpen
– 17 en 18 januari 2015 in Capitole Gent
– 7 februari 2015 in Ethias Theater
– 15 februari 2015 in het Concertgebouw Brugge.
