Ze hadden een week op zich laten wachten (een gezondheidsprobleempje) maar die zondagmiddag 8 maart waren Anna Netrebko en Yusif Eyvazov present op het toneel van de tot in de nok gevulde opera van Luik voor een concert nagenoeg uitsluitend gewijd aan de opera’s van Verdi en Puccini.

De indrukwekkende inleiding tot het laatste bedrijf van Verdi’s Don Carlo opent de avond en terwijl dirigent Michelangelo Mazza het Luikse opera-orkest dramatische accenten laat zetten, komt Anna Netrebko, in een weelderige, rode, zijden jurk het toneel opgewandeld en neemt ons onmiddellijk mee in Elisabetta’s aria ‘Tu che le vanita’. De stem is soepel en ontplooit zich zonder moeite, het timbre is warm, de zang expressief, het volume indrukwekkend, de vertolkster geëngageerd. Dat zal ze de hele avond blijven.

Ze evolueert over het toneel in functie van de personages maar brengt die toch vooral door haar vocale interpretatie tot leven. Wat een smart, wanhoop en passie klinkt er in haar vertolking van Leonora’s ‘Pace, pace mio Dio’ uit La forza del destino! En hoe overdondert ze je met die kostbare, schijnbaar moeiteloze stem.

In de duetten met haar tenor-echtgenoot Yusif Eyvazov krijgen hun personages een extra dimensie of het nu het graftoneel uit Verdi’s Aida betreft of de scene van de jaloerse Floria Tosca en Mario Cavaradossi in Puccini’s Tosca. Dat zijn momenten om echt te genieten.

De uit Azerbaïdjan afkomstige tenor Yusif Eyvazov start zijn optreden met  Alvaro’s ‘La vita è inferno all’infelice’ uit Verdi’s La forza del destino, niet bepaald de gemakkelijkste aria uit het tenorrepertoire. Maar hij brengt het er prima van af en maakt duidelijk wat zijn troeven zijn: een ruime stem, een helder timbre, gemakkelijke, openbloeiende hoogte en Interpretatiemogelijkheden. Zijn timbre is echter niet zo mooi en mist een zekere adel.

Yusif Eyvazov toont zich een vrij overtuigend acteur, vooral in de duetten met Anna Netrebko. Zij vergast ons in het tweede deel, gehuld in een luxueuze water-groene jurk, op een bijzonder pittige Musetta in haar aria ‘Quando m’en vo’. Dan wordt ze de schuchtere Mimi in haar eerste ontmoeting met Rodolfo en stellen beide jonge mensen zich op overtuigende, zij, wat naïeve, manier aan elkaar voor.

Met het duet ‘O soave fanciulla’ dat het eerste bedrijf van Puccini’s La Bohème besluit, ronden ook Anna Netrebko en Yusif Eyvazov hun concertprogramma af. Ze werden daarin goed omringd door het orkest van de Opéra de Wallonie, voor de gelegenheid gedirigeerd door Michelangelo Mazza die niet alleen een aandachtige begeleider van de zangers was maar ook het puik spelend orkest inspireerde in ouvertures van Nabucco en Attila (Verdi) en intermezzi uit Manon Lescaut (Puccini) en Cavalleria rusticana (Mascagni).

De langdurige ovatie van het geestdriftige publiek werd beloond met Verdi’s ‘La donna e mobile’ van Yusif Eyvazov en Leoncavallo’s ‘Mattina’ van Anna Netrebko. Alles samen beslist een hartverwarmend concert op de coronavalreep!

• WAT: concert Anna Netrebko en Yusif Eyvazov
• WAAR: Opera Royal de Wallonie, Luik
• WANNEER: zondag 8 maart 2020
• FOTO’S: © Vladimir-Shirkov (portret Anna Netrebko en Yusif Eyvazov) en © Opéra Royal de Wallonie