Franz Liszt ZZT 110301 (Outhere) **** – Ludwig van Beethoven ZZT 111101 (Outhere) ****
Op de coverfoto ziet hij eruit als een of andere mythologische held, maar in het echte leven is pianist François-Frédéric Guy een minzaam man van vlees en bloed.
Franz Liszt ZZT 110301 (Outhere) **** – Ludwig van Beethoven ZZT 111101 (Outhere) ****
Op de coverfoto ziet hij eruit als een of andere mythologische held, maar in het echte leven is pianist François-Frédéric Guy een minzaam man van vlees en bloed. Een innemende figuur die, zodra hij zijn handen op de toetsen plaatst, de toehoorders bekoort.
Hij studeerde aan het Parijse conservatorium en behoort intussen tot de fine fleur, het kleine kransje van toppianisten die wereldwijd iets betekenen. Hij voelt zich als een vis in het water in een ruim repertoire van (uiteraard) Franse pianomuziek (waaronder een debuut op de BBC-Proms met Ravel o.l.v. Esa-Pekka Salonen) maar ook van muziek “van over de Rijn” (van hieruit bekeken): onder andere Beethoven en Liszt, waarmee we vandaag kennismaken.
Zijn dubbel-cd met Harmonies Poétiques et Religieuses van Franz Liszt is – naar eigen zeggen – een belangrijke mijlpaal in zijn carrière en discografie. Liszt is één van zijn ‘idolen’ en vooral de Harmonies, naar gedichten van Alphonse de Lamartine, zijn een distillaat van grandioze inspiratie en intieme meditatie. Voor Guy “behoort dit tot de absolute top in het oeuvre van Liszt en is dit zowat de enige pianomuziek die in lijn geplaatst kan worden met de befaamde Hammerklavier-Sonate van Beethoven”. Een boude uitspraak waarmee we wel akkoord kunnen gaan, gezien de ‘logische’ evolutie op heel wat vlakken tussen beide monumenten. Maar verder dan dat hoeft u ook niet te zoeken… Liszt is Liszt en Beethoven is Beethoven.
Vooral de echt religieus geïnspireerde pagina’s maken een zeer sterke indruk. Het Ave Maria en de Hymne à l’Enfant à son réveil uitgezonderd, staat op de eerste cd vooral sombere muziek met Pensées des Morts en Funérailles als hoogtepunten. Indrukwekkend. De tweede cd is ietwat minder droef gestemd maar niet minder intimistisch. Het Andante Lagrimoso en de Cantique d’Amour zijn pareltjes waar je blijft naar luisteren.
Als ‘toemaatje’ vertolkt François-Frédéric Guy ook nog de bekende Sonate in b. Drie delen – Lento assai, Andante sostenuto en Allegro energico – waarbij het brein van stervelingen zoals wij gewoon gaat duizelen.
Tip: laat minstens een halve dag voorbijgaan eer u overschakelt op het volgende hoofdstuk in de discografie van deze wondermens. Volume 1 (een box met 3 cd’s) gewijd aan de Pianosonates van – jawel, uit wat vooraf gaat kon u het raden – Ludwig van Beethoven.
Na opnames van Prokofiev en Brahms maakt Guy hiermee een sprong achterwaarts in de geschiedenis. Maar wie naast die twee reuzen ook Liszt heeft doorworsteld is zeker ‘rijp’ voor Beethoven.
Als ‘opwarmertje’ op cd nr. 1 krijgen we de befaamde Mondschein-Sonate (opus 27 nr. 2 in cis). Het ‘klinkt’ anders dan de vorige twee cd’s, vandaar onze tip. Dit is een live-opname uit l’Arsenal in Metz – andere akoestiek, ander instrument – wat de spanning verhoogt maar, als het lukt, ook de algemene muzikale sfeer ten goede komt. En of het lukt.
Waarom in hemelsnaam nog maar eens de sonates van Beethoven… terwijl er toch al bijzonder veel goede tot uitstekende versies op de markt zijn? Welnu, omdat Beethoven steeds opnieuw verrast. Elke sonate is een etappe in de lange reis door de creatieve carrière van de componist met telkens nieuwe inspiratie. Beethoven herhaalt zichzelf nooit.
“Die live-opname van de 32 sonates is voor mij een enorme stimulans”, vertelt Guy, “zowel op artistiek als op fysiek vlak.”
De sonore en poëtische diepgang van die muziek stelt ook in de 21e eeuw zowel de virtuoos als de luisteraar nog steeds voor een gigantische uitdaging.
Ook cd nr. 2 begint met een overbekend werk: de Sonate Pathétique (opus 13 in c), waar vooral het Adagio cantabile mij het meest boeit. Guy durft rubato’s aan die ons wel degelijk in hogere sferen brengen. Subliem.
Op cd nr. 3 staat de Sonate Marche Funèbre (opus 26 in As) in 4 delen, met als derde deel: Marcia Funebre sulla morte d’un eroe… voor de echte liefhebbers onder u allicht even bekend en befaamd als de Marche Funèbre uit de Sonate nr. 2 (opus 35) van Chopin.
Beide albums verdienen alvast een rit naar de dichtstbijzijnde platenzaak!
