Gouden Label – Het wordt stilaan een traditie, de jaarlijkse trip naar het oord waar ik mijn eerste serieuze muzieklessen kreeg. Namen is traditioneel ook de stad waar het openingsconcert van het Festival de Wallonie plaatsvindt. Zoals bekend is dit festival (een beetje zoals het Festival van Vlaanderen) onderverdeeld in deelfestivals met telkens een ander epicentrum (Brussel, Namen, Saint-Hubert, enz.).
Gouden Label – Het wordt stilaan een traditie, de jaarlijkse trip naar het oord waar ik mijn eerste serieuze muzieklessen kreeg. Namen is traditioneel ook de stad waar het openingsconcert van het Festival de Wallonie plaatsvindt. Zoals bekend is dit festival (een beetje zoals het Festival van Vlaanderen) onderverdeeld in deelfestivals met telkens een ander epicentrum (Brussel, Namen, Saint-Hubert, enz.).
Het thema dit jaar is passie en "Appassionata" is dan ook een logische titel. Bij die titel denken we gauw aan muziek (een befaamde pianosonate bijvoorbeeld) met een gelijknamige titel of aan de aanwijzing 'appassionato' op de partituur – kortweg aangeduid als app. of appass. – wat noch min noch meer staat voor hartstochtelijk.
Dat daarbij in allerlei teksten (liederen, opera) soms nogal zwaar overdreven wordt met die passie is duidelijk. Zo erg zelfs dat in een overigens totaal futiele openingstoespraak de vraag gesteld werd of het festival nog wel "kinderen toegelaten" was…
Passioneel
Door het programma van de avond liep één rode draad: die van al of niet beantwoorde of bedrieglijke of illegale, maar ook brave liefde en passie. Dit alles uit één enkele periode in de muziekgeschiedenis: de barok. Dat niet gekozen werd voor de romantiek zal u misschien verbazen maar is begrijpelijk om twee redenen. Ten eerste, het orkest Les Agrémens is vooral, maar niet exclusief gespecialiseerd in barokmuziek. Ten tweede, de locatie, een barokke kerk, is niet geschikt voor (veel) grotere ensembles. Ook al zijn er voldoende barokcomponisten bij wie passie te vinden is als onderwerp van hun werk, toch heeft men zich zeer wijselijk beperkt tot Handel (1685-1759), Vivaldi (1678-1714) en Haydn (1732-1809). Strikt genomen behoort laatstgenoemde niet tot de barok maar zijn Feuersymphonie sluit natuurlijk wel aan bij het thema !
We luisteren naar Ode for Saint Cecilia's Day (HWV 76), een instrumentale ouverture die ons meteen in de goede sfeer brengt. Zelden zo passioneel zien dirigeren en horen spelen. Het is je reinste Freude ans Musizieren en dit de hele avond lang. Dirigent, solisten en orkest vertolken een en ander met grote precisie maar ook met humor en vooral met passie.
Uit drie verschillende opera's van Handel horen we een aria: Ah mio cor uit Alcina, Piangero (+ recitatief E pur cosi) uit Giulio Cesare en Venti turbini (+ recitatief Di speranza un bel raggio) uit Rinaldo – telkens voorafgegaan door een instrumentale introductie uit elk van die opera's.
De solisten zijn Pauline Yarak en Manon Poskin (sopranen) en Guillaume Houcke (contratenor) alle drie laureaat van het Institut Supérieur de Musique et de Pédagogie (IMEP), de Waalse tegenhanger van ons Lemmensinstituut. Zeer puike vertolkingen, door voorlopig nog onbekende namen, die het publiek zeer fel op prijs stelt. Dixit dirigent Guy van Waas: "Een publiek dat komt luisteren naar onbekende namen – niet aangelokt door gevestigde waarden – is een 'groot' publiek." Kippenvel galore.
Het eerste deel eindigt met het Concerto Grosso opus 3 nr. 6 HWV 317, waarin Guy van Waas naast zijn aanstekelijk maar zeer nauwkeurig dirigeertalent ook schittert op orgel en daar opvallend veel plezier aan beleeft.
Vuur en vlam
Opnieuw een instrumentale intro om na de pauze de temperatuur van de passie aan te wakkeren: Concerto voor strijkers RV 121 van Vivaldi. Daarna een uittreksel uit Bajazet van dezelfde componist: de aria Sposa son disprezata met contratenor Guillaume Houcke. Hij is naast een begenadigd zanger ook organist… Talent bij de vleet dus.
De vierdelige (Presto, Andante, Menuetto, Allegro) Feuersymphonie, nr. 59 van Haydn is een vurige afsluiter van de avond. Zoals hierboven vermeld, straalt de vreugde van het musiceren van de gezichten af en spettert het vuur van deze muziek tot helemaal achteraan de kerk. Guy van Waas is de drijvende kracht – cheville ouvrière heet dat in het Frans en dit zegt duidelijk wat het betekent: hard werken. Hij is de meest complete muzikant die ik ken, met een zeer brede horizon. Hij was ooit klarinetsolo in het orkest van de RTBf en toen het orkest opgedoekt werd, ging hij zich specialiseren in het vertolken van werk voor chalumeau (de voorloper van de klarinet). Maar Guy speelt ook voortreffelijk klavecimbel, pianoforte en orgel. Hij bezit een aantal waardevolle instrumenten waaronder… een kerkorgel.
Sedert zijn eerste cd als dirigent met het Concerto Köln (Sinfonias Españolas) in 1993 wordt hij overal in Europa gevraagd als dirigent. Sedert 2001 leidt hij op meesterlijke wijze – de main de maître – het ensemble Les Agrémens, heeft intussen al 5 cd's opgenomen naast een dvd over de muziek van Marie Antoinette in het Petit Trianon in Versailles en ontving – laat zich raden – talrijke prijzen (Diapason, Diapason d'Or, Disque de la Semaine in Télérama, enz.). Alsof dit alles niet volstond, is hij organist in de Karmelietenkerk in Brussel en ook professor kamermuziek aan het Conservatorium van Mons.
Hij is een grootmeester in het verzorgen van details, kan een enorm breed palet van muzikale kleuren aan en weet de juiste dramatische accenten te leggen waar en wanneer het hoort. Een groot musicus en een innemende persoonlijkheid. Eén en al charme en bescheidenheid.
