*** Het beluisteren van het oratorium Paulus (geschreven in 1836) van Mendelssohn (1809-1847) is meer dan ‘even een plaatje opleggen’. Het lijkt al zeer gauw meer op ‘een namiddagje Mendelssohn’, Paulus duurt namelijk, in deze uitvoering onder leiding van Helmuth Rilling (°1933), meer dan twee uur. Gelukkig is het die tijd ook waard.
Het gaat hier om een stevig, maar aangenaam te beluisteren stuk muziek, dat op dit album niet slecht wordt uitgevoerd. Niet slecht, dat impliceert al gauw ook ‘niet schitterend’, want er zijn wel enkele duidelijke minpuntjes aan deze plaat.
Over het algemeen is het totaalbeeld van de opname goed. Het orkest speelt aangenaam, het koor doet heel goed mee, en de solisten… die vallen wel mee. Het is namelijk vooral met deze solisten dat niet alles van een leien dakje loopt. De alt- en tenor zijn aangenaam om te horen, vooral de tenor heeft een zeer heldere klank.De sopraan, daarentegen, heeft zulk ‘n gigantische vibrato, dat bij mij het vermoeden rijst dat ze simpelweg niet fatsoenlijk kan intoneren. En dat is jammer, want ik denk wel dat ze een degelijke soliste kan zijn, maar een vibrato dat zoveel ruimte laat dat het verschil tussen een sol en een sol kruis niet meer hoorbaar is, dat vind ik er toch wel net over gaan. De bas heeft, wat mij betreft, een veel te zware, donkere klank voor deze muziek. Het gaat hier natuurlijk ook niet over een Bach-cantate, maar ook weer niet over een Rossini, en dan mocht zijn klank toch heel wat lichter zijn. Als er een tweede bas-solist bijkomt, is het nog steeds hetzelfde probleem: een veel te zware en dikke klank. Zowel sopraan als bas weten helaas niet te overtuigen.
Het koor, dat weet wél te overtuigen. Het ‘Prager Kammerchor’ en de ‘Gächinger Kantorei Stuttgart’ werken zeer goed samen hier, en zorgen voor een goede samenklank en een mooie balans, zowel onderling als met het orkest. Helaas zijn er hier en daar nog wat onnauwkeurigheden te bespeuren, ik denk dan aan eindmedeklinkers die niet samenvallen,… maar die onnauwkeurigheden kunnen de algemene kwaliteit van het koor niet teniet doen.
Die onnauwkeurigheden zitten helaas ook af en toe in het orkest, ik denk dan zelfs aan valse noten, meteen al in de overture. Voor een cd-opname had dit toch wel vermeden moeten worden. Het geheel spreekt wel van een mooie muzikaliteit vanuit het orkest en de dirigent, al ben ik het niet op alle vlakken eens met de uitvoering, maar dat moet volgens mij ook wel ‘ns kunnen, een andere visie werkt immers enkel verruimend, lijkt me.
Over het algemeen is dit album een aangename kennismaking met Mendelssohns Paulus. Het koor is van geweldige kwaliteit, het orkest is ook heel goed, enkel de solisten doen hier en daar het mooie plaatje in elkaar vallen. Jammer, dit had vermeden kunnen worden.
