*** Subtiele kamermuzikale details gecombineerd met een sobere zangstijl: zo zou ik deze nieuwe cd met Oxalys en bariton Dietrich Henschel samenvatten. Oxalys presenteert enkele werken van rond 1900 die tot het repertoire van het Weense Verein für Musikalische Privataufführungen behoren.
*** Subtiele kamermuzikale details gecombineerd met een sobere zangstijl: zo zou ik deze nieuwe cd met Oxalys en bariton Dietrich Henschel samenvatten. Oxalys presenteert enkele werken van rond 1900 die tot het repertoire van het Weense Verein für Musikalische Privataufführungen behoren.
De concertvereniging werd door Arnold Schönberg in 1918 in Wenen opgericht omdat het concertpubliek te weinig interesse betoonde voor de atonale muziek. Het presenteerde de muziek voor een select publiek dat aandacht kon en wilde opbrengen voor componisten die op de rand van de tonaliteit werkten. Orkestwerken werden – door Schönberg zelf of door zijn leerlingen, Erwin Stein en Benno Sachs – bewerkt naar kamermuziekversies. Oxalys bracht eerder al Mahlers Lied von der Erde en vierde symfonie in de kamermuziekversie van Schönberg uit. (Fuga Libera 548 met Laure Delcampe)
Prachtige accenten
De titel van de nieuwe cd Fahrende Gesellen verwijst uiteraard naar de liederen van Gustav Mahler. Verder is werk opgenomen van Debussy en Ferruccio Busoni en Sechs Gesänge nach Maeterlinck van Alexander Zemlinsky, waarvoor Oxalys voor enkele transcripties de medewerking kreeg van Reinbert de Leeuw. Oxalys brengt de geraffineerde orkestratie en de rijke lyriek van de liederen zeer mooi tot zijn recht. De diversifiëring van de instrumenten is kraakhelder, alsof elk instrument – fluit, hobo, klarinet – zijn plekje in het geheel opeist. En toch bereikt het ensemble een harmonische samenklank. Het legt prachtige accenten die de Zemlinsky-liederen tot sublieme kamermuziekpareltjes maken, getuige bijvoorbeeld het effect van het harmonium in Als ihr Geliebter schied.
Oxalys biedt een poëtisch tegengewicht voor de zanger. De stem van Dietrich Henschel is droog en neutraal, niet echt fraai, en in de hoge tonen pijnlijk ijl. Zijn sterkte is de interpretatie: kwetsbaar en fragiel en bovendien aangepast aan de soberheid van de poëzie. Het aantrekkelijke van deze opname is voor mij beslist de subtiel-gedetailleerde lyriek van het instrumentale ensemble, een eens te meer heerlijk Oxalys.
