Warme celloklanken bij Het Zeeuws Orkest
De Eerste Wereldoorlog eiste zijn tol bij Elgar. Hoewel hij niet zelf direct op enigerlei wijze betrokken was bij de oorlogvoering, zag hij daarin de vernietiging van alles wat hem sinds zijn jeugd dierbaar was. Er schuilt derhalve een haast tastbaar gevoel van verdriet en mismoedigheid in zijn laatste belangrijke werken. Naast een drietal belangrijke kamermuziekcomposities behoort ook het Celloconcert uit 1919 daartoe. Een werk dat in de woorden van Elgar specialist Michael Kennedy de indruk wekt van “… een man die moe was van de wereld… en troost vond in de schoonheid van muziek”. Het Celloconcert wordt inderdaad gekenmerkt door een bijzonder soort schoonheid, intimiteit en bondigheid en is doordrenkt met nostalgie. De orkestratie is heel economisch waardoor de solist niet in de verdrukking komt.
