The Irish Consort

Al in de middeleeuwen genoten meesters van de Ierse harp – het toppunt van de Keltische cultuur – een heldenstatus. Het instrument, doorgaans vervaardigd uit één stuk wilgenhout en bespannen met koperdraad, had een uitzonderlijk zoete klank die in menige poëtische ode wordt geroemd. In de renaissance werd de Ierse harp de favoriet van de Tudor-aristocratie. James I had zelfs twee koninklijke harpisten in dienst, en tot een Franse tripelharp werd geïntroduceerd in 1629 was de Ierse het enige type dat in koninklijke middens werd gebezigd. Dat moet het instrument zijn geweest waarvoor William Lawes zijn goddelijke consortmuziek schreef, stelde musicoloog Peter Holman in 1987. Maar het duurde tot 2023 voor iemand de proef op de som nam. AMUZ presenteert: de continentale première van dit unieke experiment van Siobhán Armstrong met The Irish Consort, sterviolist Bojan Cicic, teorbetopper Elizabeth Kenny en een greep uit de consortmuziek, dansen en ‘divisions’ van Lawes, Dowland, Brade en tijdgenoten.