Gouden Label Bij het grote publiek geraakte Isabelle Beernaert bekend door de spraakmakende choreografieën die zij creëerde voor de tv-formats: So You Think You Can Dance en haar overwinning bij The Ultimate Dance Battle. De grote verdienste van deze programma’s is dat ze de kloof met het grote publiek dicht gereden hebben.

Gouden Label Bij het grote publiek geraakte Isabelle Beernaert bekend door de spraakmakende choreografieën die zij creëerde voor de tv-formats: So You Think You Can Dance en haar overwinning bij The Ultimate Dance Battle. De grote verdienste van deze programma’s is dat ze de kloof met het grote publiek dicht gereden hebben.

Het brede spectrum van dans, die quasi onuitputtelijke goudader, werd in de grootse verscheidenheid geëxploreerd en getoond. Vele harten werden veroverd door de dans. Onbekend is onbemind. Het was een eye-opener. Niet alleen door deze overwinning maar vooral door haar bezielde choreografieën groeide Isabelle Beernaert uit tot een BV. Haar hart ligt bij het theater en live optredens. Heel wat mensen kampen evenwel met drempelvrees om een theater binnen te stappen. Isabelle Beernaert is een volbloed artieste die kansen niet onbenut laat.

Van haar bekendheid maakt ze nu gretig gebruik om meer mensen,  en dan vooral veel jonge mensen, naar het theater te krijgen. Met succes. Ze neemt het publiek bij de hand en laat het ontdekken wat er reilt en zeilt in het steeds veranderende dans- en performancelandschap. Beernaert werkt niet puur commercieel, maar ook niet puur artistiek. Het is een spagaat tussen beiden waarbij ze geen risico schuwt. Met “Et après”  biedt ze een vijftiental jonge dansers een podium in een eigen productie. Na die eerste  succesvolle moderne dansvoorstelling ‘Ne me quitte pas’ vorig jaar, pakt ze nu uit met ‘Et après’. Een voorstelling vol passionele pijn, maar ook levenslustig en pittig.

‘Et après’ is een eclectische voorstelling zowel wat muziek als dansstijlen betreft. De interactie tussen muziek, lyrics en beweging is totaal. De tekst van de verschillende liedjes klikken samen tot één organisch geheel. Een veelheid van oudere en recente songs gaande van Edith Piaf, Lara Fabian, Brel, het thema van Elvira Madigan tot De Vier Jaargetijden van Vivaldi, enz…, losse fragmenten die toch voor de opbouw van een geloofwaardig verhaal zorgen.  Daarbij wordt het medium dans in zijn grote verscheidenheid verkend.

Isabelle Beernaerts is zowel beslagen in  klassiek ballet, modern-jazz, show-jazz, tango, maar net zo goed in urban-dansstijlen zoals hiphop, breakdance en etnische dansstijlen. Deze rijke bagage zet ze voor de volle honderd procent in. Ze verzamelde rond zich twee soorten dansers: enerzijds urban dansers gespecialiseerd in breakdance en hiphop en anderzijds klassiek geschoolde dansers. Dit resulteert in een collaboratieve ontmoeting en menige cross-over. Spelen met grenzen is een constante in deze voorstelling.

Zo wordt ‘Et après’ een productie van driegdraden, geweven door verschillende dansstijlen en emoties. Vanuit een staat van kwetsbaarheid wordt een sterke voorstelling opgebouwd. Het gaat over liefde, angst, verdriet, aantrekken, afstoten, loslaten, terugkomen. Het publiek krijgt geen steriele, afgeborstelde voorstelling te zien, maar een fantastisch kluwen van verbanden en ideeën, gevat in muziek en dans.

Op een sublieme manier begeleidt ze haar dansers en verbindt de draden met elkaar tot een ragfijn web. De beleving van een personage is op zoek gaan naar de essentie van de muziek en dat doet de hoofdrol Nina Plantefeve, de Vlaamse winnares vorig jaar van So You Think You Can Dance met glans. Een kleine, frêle danseres, maar wat een podiumprésence! Eén brok gebalde energie en expressie. Deze jonge vrouw is haar gewicht in goud waard. Daarnaast zijn de kansen die elke danser krijgt om zijn kunnen te demonstreren evenwichtig uitgebouwd.

Erotisch

Choreografen benaderen dans elk op hun eigen manier. Isabelle Beernaert vindt het boeiend dat er een enorme diversiteit  in culturen en uitingsvormen bestaat. Flitsmatig zie je beelden uit het oeuvre van vroegere dansiconen en choreografen. Wat vooral in het oog springt is wat een goed gestimuleerde en kerngezonde verbeelding vermag. Een choreografie is beweging, lijnen, structuren zien in de muziek. Een analytische geest, gekoppeld aan een synthetisch vermogen. Een relatie op drift krijgt vorm in al zijn aspecten. Het gevecht tussen twee partners verschuift voortdurend van liefdevol, bijna erotisch naar een brutaal en agressief contact.

Danst toont hier woordeloos wat anders amper gezien wordt. De vele facetten van liefde geven adem aan het scenisch gebeuren. Het is het voorrecht van de kunstenaar om de spiegel van ons bestaan op te blinken tot elk detail haarscherp en/of vervormd  is en op ons hele wezen terug gekatapulteerd wordt.

De enscenering is minimalistisch met enkele prachtige lichteffecten. Sommige visual effects met de rookmachine gingen de mist in door het falen van de technische uitrusting van de Stadsschouwburg. Verder wordt er in de voorstelling wat geëxperimenteerd met videobeelden, ook wordt er wat gegild om de frustratie en liefdessmart extra in de verf te zetten. Eigenlijk is dat ballast. De beelden spreken voor zich.

Isabelle Beernaert leidde haar dansers naar een ongekend niveau. Investeren in jong talent loont.  Nieuwsgierigheid en mondreclame doen wonderen. Overal treden ze op voor uitverkochte zalen.  ‘Et après’ is een dansvoorstelling die je meteen bij de lurven vat en werd gehonoreerd met een minutenlange uitbundige staande ovatie.

Voor dat hele pakket geeft Klassiek Centraal haar graag en met overtuiging een Gouden Label.