Nominatie Gouden Label – De titel van deze cd met bariton Matthias Goerne is ontleend aan een van de liederen uit Sechs Gedichte und Requiem (opus 90) van Robert Schumann. Ze had evengoed “Requiem” kunnen heten, want het hele programma baadt in afscheid en verstilling.
Wie hier geregeld mijn recensies leest, weet dat Matthias Goerne een zanger is waar ik een enorme bewondering voor heb, zowel omwille van zijn vocale als om zijn interpretatieve kwaliteit. Deze nieuwe cd bevestigt dat eens te meer. Ik denk dat ik geen andere cd van Goerne ken, die zo overwegend intiem en ingetogen is. Van bij het beginlied, Meine Rose, klinkt de stem zo zorgzaam en voorzichtig, alsof hij de roos niet wil kwetsen. Het gekozen repertoire van Schumann ademt effectief eenzaamheid, stilte, treurnis, dood. Goerne treft steeds de juiste toon, past op spontane manier de stem aan de inhoud aan.
Het grootste deel van de liederen komt uit de zogenaamde tweede liedfase van Schumann – vanaf 1849. En de enkele uit het beroemde liedjaar 1840 zijn uiterst fragiele liederen, zoals bijvoorbeeld Du bist wie eine Blume. Enkel in de liederen Es stürmet am Abendhimmel en Ins Freie krijgen we de felle en hevige stem van Goerne te horen. In de reciterende stijl van Schumanns versie van Goethes Nachtlied (Über allen Gipfeln ist Ruh) houdt hij nog zoveel toonvariatie in de stem dat alleen al daaraan de grote liedzanger te herkennen is.
Voor een programma dat helemaal in het teken van treurnis en weemoed staat, brengt de volle, donkere stem van Goerne de gevoelens van melancholie op ideale wijze over. Zijn partner aan de piano, Markus Hinterhäuser, speelt meesterlijk op deze toon mee en zorgt voor een gevoelige begeleiding. Een zoveelste hoogtepunt in de liedkunst van Matthias Goerne.
- WAT: Einsamkeit. Schumann. Lieder
- WIE: Matthias Goerne (bariton), Markus Hinterhäuser (piano)
- UITGAVE: Harmonia Mundi Musique HMM 902243
